Emotionele pijn uit vorige levens

In de jaren tachtig en negentig ben ik meerdere keren gevraagd om patiënten die in een psychiatrische inrichting verbleven te begeleiden. Patiënten waar men geen raad mee wist, waarbij geen enkele therapie aansloeg. De eerste patiënt kwam doordat een moeder helemaal radeloos mijn hulp inriep voor haar negentienjarige dochter Anne (niet haar echte naam).

Al vanaf haar twaalfde sneed ze zichzelf. Na twee jaar psychiatrische behandeling was er nog steeds geen verbetering. Nu was de directeur van deze inrichting toentertijd mijn achterbuurman. Hij kende me, wist dat ik zorgvuldig werkte en hij wist dat indien ik er ook geen raad mee zou weten, dit aan zou geven.

Het kostte de moeder dan ook geen moeite om toestemming te krijgen haar dochter naar mij mee te nemen. Zoals altijd stemde ik mij eerst op Anne af, en zag de pijn in haar hele energie-systeem. Pijn die meegenomen was naar dit leven, oude pijn van niet één leven maar van een paar levens.

Emotionele triggerpoint

Anne is zes keer bij me geweest, om de week was ze er samen met haar moeder. Er is in die zes keer heel wat gehuild én gelachen. De therapie sloeg zodanig aan dat ze uit de psychiatrische inrichting ontslagen kon worden.Van de triggerpoint-therapie had men toen nog nooit gehoord. Het is een therapie die een oplossing biedt voor mensen die langdurig pijn ervaren. Lichamelijke pijnen, pijn die wordt veroorzaakt doordat spierknopen ontstaan in een bepaalde spierstreng ergens in het lichaam. Voelbare plekken in het spierweefsel die continu pijn veroorzaken, doordat de bloedcirculatie belemmerd is en afvalstoffen zich ophopen met alle gevolgen van dien. Door juist op deze punten te drukken, druk je de pijn weg. In het kort: door pijn te doen los je de pijn op of verlicht je de pijn.

In ons zit een natuurlijke genezer. Wanneer je hoofdpijn hebt, bijvoorbeeld opzij van je hoofd, dan zal je met je handen juist daar drukken. Door de druk verlicht je de pijn. Of wanneer je je gestoten hebt, grijp je naar die plek en druk je deze aan. Dit heeft hetzelfde effect als triggerpoint therapie.

Zo is het ook met emotionele pijn, door jezelf te pijnigen los je de pijn wellicht niet op, maar het verlicht de pijn. Wanneer de pijn heel heftig is, gaat iemand zich met messen snijden. Heftige pijn roept namelijk een heftige tegenreactie op!

Een mens is een raar wezen! Wanneer iemand emotionele pijn heeft wordt dit soms bestreden door veel alcohol te drinken en uiteindelijk een alcoholist te worden. Zou je aan de alcoholist vertellen dat dit zijn of haar lever ernstig kan beschadigen, dan zou deze zeggen: ‘Ja, dat weet ik wel, maar ik kan niet anders!’
Zoals men ook weet dat als je te lang doorwerkt men oververmoeid wordt of zelfs stress of een burn-out kan krijgen, toch gaat men door. In plaats dat de mens het juiste doet voor zichzelf, vernietigt de mens zichzelf. Zo bestreed Anne haar emotionele pijn door zichzelf te snijden.

Eind goed, al goed!

Anne is zes keer bij me geweest, om de week was ze er samen met haar moeder. Er is in die zes keer heel wat gehuild én gelachen. De therapie sloeg zodanig aan dat ze uit de psychiatrische inrichting ontslagen kon worden. (Volgens mij het enige ontslag dat vreugde brengt.)

Anne hield me jarenlang op de hoogte hoe het met haar ging. Geen enkele keer heeft ze zich nog gesneden, de pijn van vele levens was uit haar systeem verdwenen. Ze trouwde met een lieve man en kreeg twee kindertjes. Ik liet haar trots zijn op de littekens van haar lichaam en vooral die van haar armen. Het waren immers littekens, geen wonden zoals eerder, en deze littekens getuigden dat ze iets ‘duivels’ had overwonnen. Een knappe prestatie waar je ook trots op mag zijn!

Zelfkastijding was een eer!

Nu kwam ik laatst een artikel tegen waarin ik las: en zij sneden zich met messen… Het staat zelfs in de Bijbel: in 1 Koningen 18:28 ‘En zij riepen met luider stem, en zij sneden zichzelven met messen en met priemen, naar hun wijze, totdat zij bloed over zich uitstortten.’

Het blijkt dat al vanaf ver voor onze jaartelling tot honderden jaren daarna het een eer was om tijdens een driedaags festival in processie te lopen waarbij Cybeles priesteressen, en veel van haar fanatieke volgelingen, zichzelf met messen sneden. Cybeles priesters hadden de eer om tijdens dit jaarlijkse festival zichzelf te castreren!

Deze traditie heeft honderden jaren lang elk jaar plaatsgevonden. Ik kan me voorstellen wanneer je in die tijd hebt geleefd en deze rituelen hebt beleefd dat in je onbewuste de herinnering zit dat het een eer is om je lichaam te pijnigen. Een opoffering om het kwade uit de wereld te helpen. Immers van oudsher zijn sommige mensen bereid zichzelf uit religieuze overtuiging te kastijden.

Seppuku is een extreme en dodelijke vorm van zelfkastijding. Japanners doen dit om de eer van de familie te redden door zich van het leven te benemen, bijvoorbeeld na een zwaar misdrijf. Men doet dit door zich, gehurkt, voorover in de punt van een vlijmscherp zwaard te laten vallen, of door zichzelf, staand, een steek met een scherpe dolk toe te brengen in de maagstreek en daarna deze dolk omhoog te trekken. De dood is het gevolg.
Kijk naar de zelfmoordterroristen van de IS, voor mij iets onmogelijks, voor deze mensen een opoffering voor het ‘goede’.

Men neme een bal ter grootte van een voetbal…

Emotionele pijn heeft vele oorzaken, het hoeft niet altijd je eigen pijn te zijn. Het kan je pijn doen wat er bijvoorbeeld met je kind gebeurd, met je ouders, met een dierbare. Je voelt je machteloos, omdat je niet in staat bent om de pijn van de ander te verlichten en hierdoor gaat men vaak zichzelf pijnigen.
Rusteloosheid, niet meer kunnen slapen, verkeerde voeding, drank misbruik, teveel hooi op de vork nemen, etc. etc. zijn meestal de oorzaak van emotionele pijn. Pijn opgebouwd in dit leven of vanuit vorige levens.

Een goede manier om er achter te komen of een situatie je teveel is:
Neem een bal ter grootte van een voetbal en laat deze naar je toegooien. Vraag aan de ander op ongeveer vier meter afstand van je te staan. En zonder dat je weet dat de ander gooit, dus niet van tevoren aankondigen, gooit de ander de bal naar je toe.

Wanneer je in een situatie zit die teveel van je vraagt, kun je de bal niet vangen. Je keert je onbewust zelfs van de bal af als deze naar je toekomt. De bal is namelijk op dat moment nog een groot probleem dat naar je toekomt. En dat kun je er net niet bij hebben wanneer je systeem al overvol zit met problemen. Ook al ben je een goede handballer, dan nog zal je de bal niet vangen.

Je kunt het naar elkaar overgooien ook met kinderen doen, dan is de tussenafstand zo groot als het kind het aan kan. Bijvoorbeeld met peuters slechts één meter en tieners ongeveer vier meter.
Probeer het maar eens… heel verhelderend!

Lieve groet,
Daisha

P.s.: Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl en ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.