Het is Satsang en er komt een vraag over het verlies van vrienden.
Wilma* vertelt: ‘Ik heb een aantal moeilijke beslissingen genomen. En als ik zie wat het me uiteindelijk opgeleverd heeft, is mijn hele leven toch wel op een positieve manier verandert. Door wat ik mezelf heb opgelegd, en ook door wat ik mee heb gemaakt tijdens mijn ziekte. Alles is natuurlijk veranderd, mijn bedrijf is verkocht. Ik ben nu freelance geworden, doe alleen nog maar wat ik leuk vind. Ik krijg genoeg werk, ik hoef er niet om te vragen. Het komt gewoon naar me toe. Ik ga zelfs nog voor mijn oude bedrijf werken, dat ik dus heb verkocht. Alleen op een andere manier. De lat voor mezelf is veel lager. Ik ben gewoon veel beter bezig, maar het is wel een heel moeilijk proces.’

Kanker

Wilma heeft twee jaar geleden te horen gekregen dat ze kanker in het laatste stadium had. Inmiddels zijn beide borsten afgezet. Bovendien heeft ze een aantal chemo’s gehad, waardoor ze nu geen haar meer heeft en een pruik draagt. Voor deze modieuze en elegante vrouw is dat allemaal niet eenvoudig. Natuurlijk niet alleen voor haar, ik kan me voorstellen dat menige vrouw moeite heeft om hiermee om te gaan.

Ik vraag aan haar: ‘Hoe gaat het nu met je?’
Wilma antwoord: ‘Heel erg goed.’
Daisha: ‘Heb je de operatie gehad om enigszins je borsten weer te construeren?’
Wilma antwoord: ‘Nee, en dat is wel heel erg jammer want het zou een half jaar later gebeuren, en dat is nu uitgesteld. Dus ja… dat vind ik wel heel erg.’

Daisha: ‘Misschien is het juist goed. Om je nog even te laten zien dat zonder borsten het leven ook goed kan zijn. En dat het straks alleen maar een toevoeging van is… Je kunt in die tussentijd weer op krachten komen. Een operatie, zeker een dergelijke operatie die je straks krijgt, kost veel energie. En die energie heb je hard nodig voor de volgende operaties. Misschien moet eerst het emotionele een plek krijgen voordat het lichamelijke weer energie kan vragen.’

Mijn vrienden lieten mij barsten

Wilma vertelt wat haar dwarszit: ‘Ja, maar wat ik daarin wel heel moeilijk vind dat is gewoon, ja… in tijden dat het slecht met je gaat, zijn er veel mensen die gewoon afvallen, die je gewoon laten barsten. En nu gaat het weer goed en nu…’

Daisha onderbreekt: ‘Maar Wilma dat werkt anders. Ze vallen je niet af, ze kunnen je leed niet aanzien.‘

Wilma: ‘Nee, dat klopt, maar het is wel heel hard. Kijk, nu gaat alles goed, nu gaat het weer beter. Ze zien nu dat ik weer, ja… toch weer de ‘oude’ ben geworden… aan het worden ben. En nu is opeens iedereen er weer, dat vind ik heel moeilijk. Nu ben ik niet zo dat ik ze afwijs of zo, helemaal niet. Maar zoiets zou ik nooit doen. Ik vind het héél moeilijk, want in die periode dat ik juist de mensen nodig had, ben ik héél erg eenzaam geweest. Toen waren ze er gewoon niet.’

Daisha: ‘Er blijven altijd mensen die er wel voor je zijn, maar dat zijn er maar weinig Wilma. Dat komt, omdat mensen vaak zelf veel zorgen hebben. Zodanig dat ze de zorgen van een ander er niet bij kunnen hebben. Of ze zitten met zichzelf in de knoop, zodat ze niet kunnen aanzien dat iemand in een nog afschuwelijker situatie is dan dat ze zelf hebben. Vandaar dat ze even pas op de plaats maken, en aannemen dat jij jezelf wel redt. Ze blijven niet weg om jou, maar om zichzelf. Ze kunnen jouw lijden niet aanzien. Zouden ze wel gekomen zijn dan zou je er voor hen moeten zijn, zoals je dat altijd hebt gedaan.’

Sterke persoonlijkheid

Wilma: ‘Inderdaad toen alles min of meer achter de rug was zeiden een paar mensen tegen me: ‘Ja, we hebben je laten vallen omdat we het gewoon niet aankonden’. Ik vind zo’n houding moeilijk te begrijpen.’
Daisha: ‘Vind je dat moeilijk?’
Wilma: ‘Ja, omdat ik van mezelf weet dat ik dat nooit zo zou doen.’
Daisha: ‘Ja, maar jij zit hier bij Satsang, die andere mensen zitten hier niet.’
Wilma: ‘Nee, dat is zo.’

Daisha: ‘Geloof me, ze konden jouw lijden niet aan. Je moet een sterke persoonlijkheid zijn om naar mijn Satsangs te komen. Geen onderwerp blijft onbesproken en elke emotie komt boven tafel. Wanneer je niet zo sterk bent, kom je alleen daardoor al niet naar Satsang. Bovendien zijn de onderwerpen die worden besproken best diepgaand.
Het is misschien niet te begrijpen voor je, maar accepteer dat mensen niet zo sterk zijn als jij. En dat ze je daarom (tijdelijk) de rug toekeren. Wanneer alles bij jou is opgelost, kunnen ze het weer aan. Of als het er naar uit ziet dat alles opgelost is. Het hoeft dan nog niet opgelost te zijn, maar als ze zien van ‘Nou, het zal wel weer goed zijn’, komt men weer.
Mensen kunnen alleen maar datgene doen wat ze kunnen, meer kúnnen ze niet. Je kunt in zo’n situatie kijken naar wat je mist, maar je kunt ook kijken naar wie en wat er nog is. Ik kijk altijd naar wat er nog is, dan mis ik nooit wat!’

Wilma zegt: ‘Nee dat is zo, dat is ook zo, alleen moet je dan wel zelf sterk genoeg in je schoenen staan om dat te kunnen. Ik kan dat altijd, want zo is mijn manier van leven ook. Maar als je dan zelf niet goed in je vel zit is het heel moeilijk.’

Daisha antwoordt: ‘Je kunt, hoe moeilijk je leven op dat moment ook is, altijd kijken naar wat er nog wél is. Je kunt deze zienswijze jezelf als principe of als discipline opleggen. Bovendien krijg je in een moeilijke situatie duidelijk wie er nu echt voor jou zijn. Je bent iemand die graag anderen helpt. En als dat niet mogelijk is, omdat je zelf in een moeilijke situatie zit, ontdek je wie nu je werkelijke vrienden zijn. Het mooie van een moeilijke situatie is dat je meestal daardoor op een gegeven moment in een andere kring van mensen komt. Waarom? Omdat je Ziel dieper in het leven wilt duiken en daar horen mensen bij die dat zelf ook doen. Je krijgt een nieuwe vriendenkring en dat betekent dat je een grote innerlijke ontwikkeling doormaakt.’

Nieuwe vriendenkring

Iemand anders reageert hierop en zegt: ‘Nou, ik heb dezelfde ervaring. Voordat ik gescheiden was kwam iedereen op mijn verjaardag, of me af en toe een bezoekje brengen. Nu na de scheiding, ik heb negen broers en zussen maar ik zie ze nooit meer en van de andere kant zie ik ze ook nooit. Ik sluit me niet voor ze af. Wat je zegt: de mensen die nu komen, dat zijn allemaal nieuwe mensen, en daar heb ik veel meer mee.’

Daisha: ‘Kijk, als je broers en zussen niet kunnen omgaan met de scheiding. En dat kan allerlei redenen hebben. Bijvoorbeeld, omdat ze misschien zelf problemen in hun huwelijk hebben. En niet weten hoe ze die moeten oplossen en daarom toch maar bij elkaar blijven. Vaak blijft men bij elkaar puur voor het materiële, zoals: het kost zoveel en je raakt zoveel kwijt enzovoorts. Daarom gaan ze niet meer naar jou toe, jij bent immers het voorbeeld van scheiding. Je laat hen elke keer zien van ‘mens, ga toch scheiden, want dan neem je je eigen leven weer in de hand’. Naar zo iemand moet je vooral niet naar toe gaan, als je dat niet aan kan. En vervolgens komen er op jouw pad nieuwe mensen die niet weten hoe jij ooit hebt samen geleefd met iemand. Zij zien jou in de situatie zoals die nu is.

Dat bedoel ik. ‘kijk naar wat er is’. Of dat nou uit de oude situatie of uit de nieuwe situatie is. Je kunt denken: ‘ik mis mijn broers en zussen’. Maar dan ben je elke keer teleurgesteld, want ze komen niet. Je haalt ze niet naar je toe door dat te denken. Dus zit je jezelf in de misère te praten terwijl… het niets oplost! Natuurlijk is het niet eenvoudig wanneer mensen je de rug toe keren, Wilma. Zeker in de situatie waar jij in hebt gezeten. Maar het werkt gewoon zo, het is niet anders. Daarom is het belangrijk te accepteren dat, wanneer mensen zelf zorgen hebben, ze niet de zorgen van een ander erbij kunnen hebben. Dat lukt ze gewoon niet.’

Wilma merkt op: ‘Het is nog sterker, ze zijn er wel maar doen gewoon net of er niets aan de hand is. Dat vind ik nog erger.’
Daisha: ‘Nee, eigenlijk vinden ze dat jij er voor hen moet zijn, nogmaals ‘het is wat het is’.

Heb geen verwachtingen

Iemand uit het gezelschap vraagt: ‘Maar daarom kun je toch dat gevoel van begrip, van medeleven wel tonen? Het komt zo koud op je dak op dat moment.’

Daisha: ‘Wanneer je bepaalde verwachtingen hebt, ja dan voelt het heel akelig. Wanneer je geen verwachtingen hebt, dan is alles wat naar je toekomt meegenomen. En zal je daar dankbaar voor zijn in plaats van teleurgesteld.’

Wilma: ‘Daarom is het ook dat wat je voor een ander doet, moet je niet terug verwachten. Ik deed altijd veel voor anderen, althans dat dacht ik. Dat deed ik ook, maar als je dan ziet wat je ervoor terugkrijgt.’

Daisha: ‘De teleurstelling die je nu als laatste zegt, betekent dat je toch wat terug verwacht. Je deed je het op zo’n moment niet alleen voor de ander, maar ook voor jezelf. Wanneer je, wat dan ook, terugverwacht, doe je het tegelijkertijd ook voor jezelf. Zie je dat onvoorwaardelijke liefde moeilijk is?’

Er gaat gelach op, en iemand zegt ‘daar komt het!, ik zat al te wachten waar blijft het!’ en dat gaat over Daisha’s opmerking.

Al vaker sprak Daisha over onvoorwaardelijke liefde. Men spreekt daar heel gemakkelijk over, maar degene die het zegt is teleurgesteld wanneer de ander geen dankjewel zegt. Of wanneer je iemand een met liefde uitgezocht cadeau geeft en deze geeft het meteen door aan iemand anders, kijk eens hoe je dan reageert.

Liefde…

Liefde geven is heel mooi en hopelijk krijg je er weer liefde voor terug, maar dat is niet altijd zo. Bij aandacht is dat hetzelfde, ook daar hoop je misschien aandacht voor terug te krijgen, maar ook dat is niet altijd zo. Meestal doet men wat voor een ander in de verwachting dat, als ze zelf wat nodig hebben, de ander voor hem of haar ook klaar zal staan. Wellicht verwacht men dat onbewust, zie de teleurstelling wanneer men de persoon nodig heeft en deze geeft geen thuis. Over onvoorwaardelijke liefde wordt veel gesproken, maar door weinig mensen daadwerkelijk in de praktijk gebracht.

Het mooie is wanneer de meeste dierbare vrienden of familie je in de steek laten, dat je dan alles op eigen kracht moet doen. En daar word je geestelijk en emotioneel sterk van. Problemen zijn dan geen problemen meer, maar uitdagingen. En uitdagingen horen bij een leergrage Ziel !

*Wilma is een fictieve naam, vanwege privacy zal ik nooit je echte naam vermelden. Hoe het nu met Wilma is? Heel goed, inmiddels heeft ze weer prachtige borsten. Niet zo groot als ze waren, maar Wilma is er heel blij mee. Nog steeds doet ze wat ze leuk vindt, haar werk is nu haar hobby geworden. Financieel kan ze zich goed redden. En het mooiste is: de kanker is niet teruggekomen. Ze leeft gezond, zorgt er voor dat ze gezonde voeding en drinken elke dag neemt en ze neemt voldoende rust!

Wanneer je kijkt naar wat er wél is, in plaats van wat er niet is, dan mis je nooit iets.

Lieve groet,
Daisha

Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

P.s.: Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.
Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!