Iedereen heeft liefde nodig, echter wat voor de één liefde is, zegt de ander soms niets. De vader die hard werkt om zijn gezin een luxeleven te geven, maar daardoor zelf nooit thuis is. Een moeder die nog innerlijk te jong is om al een ‘echte’ moeder te zijn. Elk kind dat geboren wordt heeft emotionele basisbehoeften, zoals liefde, veiligheid, rust en geborgenheid.

Wanneer liefde slechts uit materie bestaat…

Veiligheid, rust en geborgenheid daar ontbreekt het meestal in de Nederlandse gezinnen niet aan. Maar ECHTE liefde ontbreekt vaak in het drukke bestaan van de ouder. Er vindt dan een splitsing plaats in de psyché. Een deel van het kind zit te wachten dat de liefde alsnog gaat komen, een ander deel van het kind ontwerpt een soort strategie: hoe kan ik alsnog krijgen wat ik nu mis? Kan ik dat doen door lief te gaan doen, door mijn ouders (onbewust) te gaan dwarsbomen of door ziek te zijn?
Ook al is de uiting van liefde door de vader hard werken, zodat het gezin materieel niets ontbreekt, liefde is meer dan slechts materie. Dat gaat zich ‘wreken’ wanneer het kind volwassen is.

Als volwassen man kan het dan lastig zijn je mannelijke verantwoordelijkheid in eigen gezin op je te nemen. Of je band met je moeder is zodanig sterk geworden dat dit een vervelende rol speelt in je latere partnerrelatie. Of deze nu met een man of vrouw is, de partner kan jaloers worden op die sterke band.
Met als gevolg dat de moeder zich afgewezen gaat voelen, en de man tussen twee vuren zit. Moet hij toch, ondanks de protesten van zijn vrouw, meer aandacht aan zijn moeder besteden? Of voor zijn huidige relatie kiezen? Meestal kiest hij voor het laatste, waardoor de moeder-schoondochter relatie kan escaleren. Of de verstandige moeder c.q. schoonmoeder doet een (grote) stap terug!

Een sterke liefdesband

Voor zowel de zoon als dochter is het belangrijk dat de band met de vader in de jeugd liefdevol en veilig is. De zoon kan zich dan ontwikkelen als verantwoordelijke en liefdevolle vader. Wanneer de dochter in haar jeugd geen band ervaart met haar vader, dan kan het zijn dat ze als volwassene of over de mannelijke partner macht wil hebben of dat ze mannen met argwaan tegemoet treedt. Zo kan ze zich ontwikkelen tot een te zelfstandige en overheersende partner in de latere relatie. Of gaat liever alleen, zonder partner, door het leven.
Heeft de dochter een fijne band met de vader dan kan het zijn dat ze altijd op zoek blijft naar weer zo’n zelfde relatie. Ze kiest als relatie dan onbewust voor een ouder iemand of juist voor een veel jongere partner.

Mannen onderschatten vaak de belangrijke rol die ze in het gezin hebben. Zowel in de opvoeding van de kinderen als naar de partner toe. Jammer, want wanneer een kind geen liefde krijgt zal het een bepaald gedrag vertonen om aandacht te krijgen. Het ene kind doet dat door overal in mee te gaan en zo goed mogelijk te zijn, of haar of zijn best te doen. Een ander kind gaat op negatieve wijze aandacht vragen. Iedereen heeft liefde nodig, dan maar negatieve liefde, c.q. negatieve aandacht.

Het vervelende hiervan – voor zichzelf en in latere relatie(s) – is, dat het kind als volwassene dit gedrag vaak doorzet. Wanneer je in je jeugd liefde hebt gemist, door welke omstandigheden dan ook, ga je of continu op zoek naar liefde buiten jezelf en doe je daar alles voor. Of je stoot iedereen af omdat je niet gewend bent liefde te krijgen, je voelt je eenzaam. Of je gaat in een slachtofferrol zitten, en dat vaak een leven lang. Geen enkele van deze situaties is gezond, je wordt door dit gedrag niet gelukkig.

Om aandacht ‘schreeuwen’ is liefde vragen!

Zoals eerder gezegd kan niet iedere biologische moeder een Moeder zijn. Vaak omdat ze zelf nog innerlijk in ontwikkeling zijn. Ook al is ze niet jong in jaren, ze kan nog heel jong qua bewustzijn zijn. Tegen een kind van vier of zes jaar kun je wel zeggen: ‘nu ben je moeder’, maar de praktijk is dat de verantwoordelijkheid te zwaar is. Zo kan dat ook voor de moeder zijn, ze kan zich machteloos voelen. Wanneer het een hoog gevoelig kindje is kan het veel huilen, waardoor de moeder uit onmacht of het kind door elkaar schudt, of het laat huilen. Dat laatste wordt trouwens vaak geadviseerd door ‘deskundigen’, zeker vroeger. Een baby huilt echter niet voor niets. Het kan zijn dat er lichamelijk iets is, bijvoorbeeld buikkrampjes. Of dat het schreeuwt om aandacht, dus jouw liefde vraagt!

Wanneer er tijdens de zwangerschap de moeder emotionele gebeurtenissen meemaakt, dan voelt de baby in de buik dat ook. Als de moeder een rouwperiode doormaakt, doordat ze een dierbare heeft verloren, dan is het voor de moeder moeilijk om een hechte band aan te gaan met de baby. Hoe bewust de moeder is c.q. leeft, speelt hier een grote rol in.
Heel vaak zie ik dat als het kind vanaf de geboorte (zwangerschap) een intense band heeft met de moeder of vader, dat als de ouder deze band niet realiseert het kind moeder of vader wordt van de ouder. Het kind-zijn wordt dan overgeslagen. Het kind draagt en neemt een te grote verantwoordelijkheid voor zijn of haar leeftijd op zich. Waardoor hij of zij op een gegeven moment, meestal als volwassene, in een identiteitscrisis komt.

Het meest geliefde kind… op zoek naar jezelf

Kun je dit voorkomen? Nee, vaak niet, het leven is een leerschool. Je komt op aarde om ervaringen op te doen, om de EIGEN IK te ontwikkelen. Liefst gesteund in je jeugd, maar als dat ontbreekt, dan zit er niets anders op dan als volwassene je bewust te zijn dat je je eigen liefdevolle opvoeding in de hand moet nemen. Van ieder gelukkig mens is de basis Liefde, dus jezelf met liefde begeleiden naar een gelukkig mens.
Wanneer je dit – als volwassene – niet bewust bent, spelen schuldgevoelens, je afgewezen en/of eenzaam voelen een grote rol in je leven. Breng daarom een ommekeer in je leven aan, verlaat de negatieve gevoelens. En voedt jezelf op alsof je het meest geliefde kind van jezelf bent.

Op een gegeven moment helpt het leven, of het Universum je hierbij. Doordat je wereld door wat dan ook instort, door een psychose, door ontslag, door een scheiding, door een burn-out of stress, door het verlies van een dierbare, door… vul zelf maar in. Je kunt je ommekeer nog uitstellen door je te gaan wentelen in een verslaving. Maar er komt een moment, op welke leeftijd dan ook, dat je zoals men het noemt in een identiteitscrisis komt. Maar eigenlijk is het een crisis dat je erachter komt dat tot dan toe je leven één grote illusie is geweest. Dat je ontdekt dat je leven niet het wezenlijke is zoals je had willen leven.

Ga je hier doorheen, dan kan de opbouw van de eigen IK eindelijk beginnen. Ofwel het ontwikkelen van je eigen identiteit begint. Sommigen gaan dan op zoek naar zichzelf door allerlei seminars, workshops, goeroes of opleidingen te volgen, of gaan scheiden. In ieder geval verandert je leven zodanig, dat de mensen die je kennen je egoïstisch kunnen gaan vinden. Je niet meer begrijpen, je onverantwoordelijk vinden.
Wees daar trots op, want je bent zodanig aan het veranderen dat het voor hen ongemakkelijk voelt. Je vriendenkring verandert, je interesses veranderen, je levensstijl verandert. Eindelijk, eindelijk, tenminste als je je niets aantrekt van de negatieve opmerkingen, begin je aan je echte leven. Het leven waar je uiteindelijk voor op aarde bent gekomen.

Van generatie op generatie doorgegeven

Mijn vader is opgegroeid zonder liefde, zowel geen liefde van zijn moeder als zijn vader. Mijn vaders vader – mijn opa – was altijd op stap, waardoor zijn moeder langzaamaan de kostwinner werd. Ze hadden een eigen zaak en negen kinderen. Mijn opa, was liever gaan studeren, maar begin 1900 zagen ouders daar het nut niet van in. Daarbij waren ze arm, hij moest op zijn veertiende al gaan werken. En met je handen werken dat was niets voor hem. Hij trouwde dan ook graag met de rijke vrouw, mijn oma. De ouders van mijn oma hadden al gauw door dat het hem om het geld ging en weigerde hen te ondersteunen.

Mijn grootouders kregen de negen kinderen vrij vlug achter elkaar. Dat betekende dat mijn oma altijd druk was, niet alleen met de kleine kinderen, maar ook met de zaak die ze hadden. Mijn opa vond zich daar te goed voor, hij was een Don Juan. Een Don Juan die altijd wel ergens een vrouw tegenkwam die hem fantastisch vond.
Mijn vader had veel respect voor zijn moeder, maar voor zijn vader totaal niet. De zonen moesten al heel jong meehelpen in de zaak om het gezin draaiende te kunnen houden, terwijl vader meestal op pad was. Doordat iedereen hard meewerkte ontbrak het niet aan materie. Zo leerde mijn vader dat liefde is: je goed voeden, cadeaus geven, etc. Zijn moeder had in haar jeugd ditzelfde ervaren, ze kwam uit een rijke familie waar de liefde door middel van materie werd gegeven. Zo gaf zij deze manier van liefde door aan haar kinderen. Ook aan mijn vader, die zich al jong had voorgenomen het later beter te doen dan zijn vader.

Het probleem is dat wanneer de zoon een hechte band met zijn moeder heeft, doordat de liefde van vader ontbreekt, dat de latere partner moeilijk om kan gaan met die sterke band. Dit speelde ook in de relatie met mijn oma en mijn moeder. Ze begrepen elkaar totaal niet.

Iedereen heeft liefde als basis nodig. Misschien heb je het niet in je jeugd gehad en ook daarna niet. Zorg er dan voor dat je liefdevol met jezelf omgaat. De stroom gaat van generatie op generatie. Het kan zijn dat jij geen liefde kreeg omdat de ouder die voor jou moest zorgen ook geen liefde heeft gekregen en dus niet weet wat liefde geven is.

Een kind komt om de ouder te helpen

Ik was al jong bewust van alles. Op een gegeven moment gaf ik bij mijn vader aan: dit is niet de liefde die ik zoek. Heel fijn Pa en Ma dat je van me houdt en me zoveel wil geven, maar ik wil aandacht. Ik verlang geen materie-liefde maar diepe intense gevoelsliefde. Door dit regelmatig bij mijn vader (en moeder) aan te geven en hem te laten ervaren hoe dat is – in plaats van hem af te wijzen en/of te bekritiseren – begreep mijn vader uiteindelijk wat liefde werkelijk is. En zo ontstond tussen ons een liefde, mooi, groots en bijzonder, meestal zonder woorden.

Op 11, 12 jarige leeftijd ging ik samen met hem ’s avonds in de winkel de vakken vullen (we hadden een supermarkt). We gingen als ik van school vakantie had samen naar de veiling. Als hij ergens naar toe moest en ik kon, dan gingen we samen. Af en toe met elkaar pratend, maar meestal in stilte samen zijn. Mijn vader was geen prater, we hadden geen woorden nodig als we bij elkaar waren. Soms is het de taak van het kind de ouder te leren dat materie geen vervanging van liefde is. Maar dan moet het kind eerst begrijpen dat materie ook liefde kan zijn in de ogen van de ouder.

Je zou verwachten dat toen mijn vader stierf dat het voor mij een groot verlies was, voor mij was het echter goed zo. Hij was 88 jaar, geen eenvoudig leven gehad. Zijn intense Liefde, mijn moeder, leefde niet meer, ze was tien jaar daarvoor gestorven. Er was niets tussen mijn vader en mij dat nog opgelost of verteld moest worden. Door de dierbare herinneringen die we samen hadden, was er geen verdriet, slechts diepe intense liefde.
Hoe het dan met mijn moeder was toen ze stierf, denk je nu misschien? Precies hetzelfde, ook met haar had ik vanaf mijn veertiende een intense liefdesband. Ik was blij voor haar dat ze uit haar vreselijke lijden werd verlost door heen te gaan. Liefdevolle herinneringen verzachten verdriet!

Innig contact met jezelf

Misschien herken je je er in de materie-opvoeding-liefde. Misschien was er in je jeugd niemand voor je. Of ben je in een tehuis (of huis) opgegroeid, waar de gevoelsliefde ontbrak? Misschien klamp je je daardoor vertwijfeld aan iemand vast die aardig tegen je doet. Ik kan je het advies geven: hou van jezelf! Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Volgende week vertel ik hoe je, door een innig contact te krijgen met jezelf, van jezelf kunt houden. Wanneer je van jezelf houdt dan kan je van iedereen houden, dan is de ander een toevoeging en geen must!

Lieve groet,
Daisha

Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!