Unieke Liefde bestaat niet, Unieke Mensen wel

Ieder mens is uniek en dat wordt nog wel eens vergeten als je met iemand samenwoont en/of samenwerkt. Doordat ieder mens uniek is kun je geen unieke liefde c.q. genegenheid verwachten. Ofwel de liefde, de genegenheid van de ander zal nimmer dezelfde uitingsvorm hebben als die van jou. Vaak komen er ergernissen, omdat de ander het net even anders doet dan jij zou hebben gedaan. Irritaties die op een gegeven moment doorwerken in de relatie. Je voelt dat het te weinig is om er wat van te zeggen, maar toch…

We willen allemaal harmonie, maar hoe bereiken we dat? Hoe kunnen we op een fijne manier met elkaar omgaan? Hoe kun je het met elkaar samenwonen, of samenwerken, tot een vreugdevol samenzijn maken?

Wat heel belangrijk is: wees realistisch in je verwachtingen naar de ander. Zoals gezegd: ieder mens is uniek. Ieder mens is hier op aarde gekomen met een bepaalde missie, met een karakter dat gevormd is in vorige levens en in de jeugd. Ook de omgeving waarin men opgroeide heeft invloed op het karakter, je schoolervaringen, daarna hoe je als puber mocht zijn en/of geweest bent. En hoe je als jonge volwassene jezelf bent gaan vormen of juist niet.

In essentie zijn we allemaal dezelfde mensen, met dezelfde wensen. Namelijk:
– gerespecteerd en geaccepteerd willen worden zoals we zijn
– we verlangen een gelijkwaardige behandeling van de ander
– zonder liefde kan niemand gelukkig zijn
– we verlangen harmonie en willen gelukkig zijn.

Energetische informatie

Het probleem is meestal dat men zichzelf niet accepteert zoals men is, waardoor het respect naar jezelf ver te zoeken is. Wanneer je gerespecteerd en geaccepteerd wilt worden zal je dat eerst naar jezelf moeten doen. Dan pas kan de ander dat naar jou toe doen. De interactie tussen mensen is een wisselwerking van gegevens die energetisch worden uitgewisseld. Via lichaamstaal, via de toon van je stem, via je aura, via je onbewuste, etc.

De ander reageert op deze energetische informatie, meer dan ooit woorden kunnen bewerkstelligen.
Pas dus op hoe je over jezelf denkt, of hoe je met jezelf omgaat. Mensen die reageren op wat jij energetisch uitzendt zullen de negatieve energie die je naar jezelf toe hebt ‘oppikken’. Waardoor er een negatieve interactie tussen jullie ontstaat. Negatieve energie heeft namelijk een vele malen sterkere ‘lading’ dan positieve energie. Het is net als het weer: wanneer er donkere wolken zijn wordt dit eerder door je ervaren dan de prachtige ijle blauwe zonnige lucht.

Zoals je met jezelf omgaat zo gaan de meeste mensen ook met jou om.

Mensen die ‘achter’ deze energetische informatie kunnen kijken, zullen anders op je reageren. Zij reageren juist op de positieve kwaliteiten en eigenschappen die ieder mens in zich heeft.
Omdat er altijd een wisselwerking van energetische informatie plaatsvindt, niet alleen tussen mensen, ook tussen dieren en de natuur, voel je dit en onbewust reageer jij daardoor anders op de ander of het andere. Hierdoor ontstaat er een positieve of negatieve interactie.

Liefde heeft vele ‘vormen’

Zo is het ook met hoe mensen je behandelen. Zoals je met jezelf omgaat zo gaan de meeste mensen ook met jou om. Is je eigenwaarde laag, dan kan men neerbuigend naar je doen, omdat je neerbuigend naar jezelf bent. Is je ego te groot, dan zal men eerder in de verdediging schieten of in de aanval gaan. Wanneer je eigenwaarde in balans is, dan maakt het niet uit hoe anderen je behandelen. Neerbuigendheid zal je niet kwetsen, op een aanval of verdediging zal je niet reageren.

Wat de liefde betreft… de manier waarop men liefde geeft zal bij iedereen anders zijn. De emotioneel volwassene biedt liefde door een luisterend oor te zijn, en je een gevoel van veiligheid en geborgenheid te geven. De materie-mens, meestal wat jongere Zielen, doen dat door het je aan niets te laten ontbreken op materie gebied. De praktische mens gaat meteen aan de gang wanneer je wilt dat er iets gedaan moet worden.
In welke vorm kan de ander jouw liefde herkennen? Wat is jouw liefde naar de ander?

Wat ook heel belangrijk is in het omgaan met elkaar: maak niet van ieder wissewasje een strijd. Dat verpest niet alleen de sfeer, maar ook jullie relatie. Gebruik je relativeringsvermogen om te bedenken of het onderwerp nu wel echt de ruzie waard is. Vraag jezelf af: Waar gaat het nu eigenlijk om? Waarom zit ik in deze situatie? Waarom doe ik dit? Welke waarde heeft het onderwerp waar we onenigheid over hebben?

Nog een belangrijke tip: elke keer wanneer je een irritatie in je voelt opkomen: tel tot tien! Je hebt slechts tien seconden om de keuze te maken reageer ik of reageer ik niet. Tien seconden lijken kort, toch zijn ze lang genoeg om te voorkomen dat je in een eindeloze strijd wordt verwikkeld.

Boos zijn = Machteloos zijn

Soms is het zelfs beter om niets te doen. Als je niet reageert op ergernissen en negatieve gedachten, hoeft de situatie niet te escaleren. Als je je bewust bent van negatieve gedachten en gevoelens in jezelf worden ze meestal eerst sterker, maar daarna verdwijnen ze ook weer als je er vervolgens geen aandacht aan besteed.
Boosheid hoef je niet meteen te uiten. Wacht het juiste moment af om een moeilijk onderwerp aan de orde te stellen. Zeker niet waar je kinderen bij zijn. Zij voelen zich machteloos en kunnen zelfs radeloos worden of in paniek raken.

Vroeger dacht ik als kind dat wanneer mijn ouders ruzie hadden: nu gaan ze uit elkaar. En ik weet niet voor wie ik dan moet kiezen, ik wil ze allebei houden. Dus wat ging ik dan doen? Ik haalde hun woede naar mij toe. Als kleuter, maar ook later nog, ging ik vreselijk gillen. Ik wist dat ze daar niet tegen konden en dat ze dan boos op mij werden. Naarmate ik ouder werd, bedacht ik andere dingen. Door halsstarrig of koppig te doen of door dagenlang niets meer te zeggen. Ik maakte ze machteloos en daardoor boos – maar dan op mij!

Je begrijpt dat ik hierdoor heb geleerd dat het niet erg is als mensen boos op je zijn. Het ging altijd weer voorbij. Daarbij haalde ik het zelf aan! Ik was dus degene die de keuze had om ze wel of niet boos op me te laten worden. En dat blijft je hele leven lang. Jij hebt de keuze om de ander wel of niet boos te laten worden. Als je je dit bewust bent, dan ga je er anders mee om.

Laat woede ook een kans krijgen om te zakken, door even niets te doen. Maak concreet wat je wilt en verwacht. Hoe vager je opmerking, hoe kleiner de kans dat je partner of de ander weet wat je precies bedoelt. Vooral vrouwen verwachten dat de ander de dingen ‘wel snapt’ of aanvoelt. Niet dus. Wees zo helder en duidelijk mogelijk.

Soms is een afspraak geen afspraak…

Wanneer je met iemand of anderen samenwoont of samenwerkt: maak duidelijke afspraken over taken in huis of in je werk. Zet ze desnoods op een kalender, dan kunnen er geen misverstanden ontstaan. Weet wel dat een afspraak alleen een afspraak is wanneer de ander inbreng heeft gehad. Heel vaak wordt gesteld: ‘dat hadden we toch afgesproken’, terwijl het door één persoon min of meer is gesommeerd!
Wanneer de ander zich niet aan zijn afspraken houdt, ga het dan niet zuchtend zelf doen, maar bespreek het met elkaar. Vraag waarom, in plaats van meteen een beschuldiging te uiten.

Overgave en loslaten

Accepteer en laat los: je hoeft niet alles in de hand te houden! Loslaten betekent dat je niet blíjft piekeren over wat er in je leven gebeurt, of over beslissingen die je moet nemen. Aanvaardt dat iets is, zoals het is. Een mens kan zijn leven niet volledig bestieren en heeft niet alles in de hand. En dat hoeft ook helemaal niet.
Voor mij is overgave en loslaten hetzelfde. Overgave aan je situatie, dat het is gebeurd, blijf er niet eindeloos over piekeren, laat het niet continu in je hoofd aanwezig zijn. Een negatieve gebeurtenis heeft een zodanige negatieve lading dat het ook negatieve gevoelens opwekt. En dat doe je jezelf dan aan? Niet doen!

Je kúnt bepaalde dingen in je leven nu eenmaal niet eigenhandig veranderen. Hooguit enigszins beïnvloeden, maar zelfs dat is vaak twijfelachtig. Het enige dat je wél kunt doen, is: laat de tijd het oplossen.

Loslaten is niet wegstoppen. Van wat je wegstopt, houd je last, vaak onbewust. Wanneer het er via de bewuste weg niet uit mag, gaat het ondergronds. Dan krijg je bijvoorbeeld lichamelijke klachten of slaap je slecht. Als je iets wegstopt, ben je nog steeds in verzet. De onderliggende gedachte is: ik wil dit niet! Dus moet het weg en wel zo snel mogelijk. Loslaten is accepteren, je kunt het wel niet willen, maar het ís er gewoon. Zie het onder ogen. Probeer er niks van te vinden, probeer er niks mee te hoeven.

Laat je verwachtingen van jezelf of van anderen los. We verwachten zoveel van onszelf, onze kinderen, onze partner, collega’s, ouders, familie, ‘het leven’. Het leven wordt eenvoudiger als we geen verwachtingen meer hebben, dat neemt veel druk weg.
Ik denk altijd: wanneer ik er niet meer zou zijn blijft de wereld gewoon doordraaien. De mensen om me heen zullen even verdriet hebben, maar ook hun levens gaan gewoon door. Ik ben belangrijk, zolang ik leef, maar niet zo belangrijk dat ik onmisbaar ben.

We zijn onmisbaar, maar ook weer niet!

Voordat mijn man in februari 1993 stierf, hadden we in november 1992 een gesprek over dood gaan gehad. (Erg belangrijk om dat regelmatig met je relatie te bespreken, maar dan zonder emotionele lading. Geef aan of er wensen zijn, etc. Of stel het ergens op papier of in je computer, zoveel eenvoudiger voor de nabestaanden!)
De aanleiding van het gesprek was, dat hij erachter kwam dat bij zijn overlijden het grootste gedeelte van zijn pensioen naar zijn eerste vrouw zou gaan. Met mij was hij op dat moment 22 jaar getrouwd, met haar slechts 9 jaar. Toch zou zij het meeste krijgen, omdat de jaren voor hun trouwen en daarna tot ons trouwen voor haar zouden zijn. Woedend was hij daarover en vandaar dat het gesprek ging over wanneer hij zou overlijden.

Mijn man Ferdi was een nuchtere man, hij zei: ‘Geef niet te veel uit aan het graf, want je zult misschien de eerste jaren het graf bezoeken. Maar je leven gaat verder en op een gegeven moment ga je niet meer.’
Op dat moment dacht ik: ‘Nou daar kon je wel eens ongelijk in hebben.’ Maar hij heeft gelijk gekregen, de laatste jaren ben ik nauwelijks geweest. Het is zelfs nu al twee jaar geleden, dus hoog tijd om weer eens te gaan.

Relativeer je belangrijkheid…
Doe jij datgene niet dat je dacht te moeten doen,
dan doet een ander het wel.
Tenminste als het echt noodzakelijk is.
We zijn onmisbaar en ook weer niet…

Lieve groet,
Daisha

Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!