Trots, Bescheiden, Nederig, Volgzaam

Het lijkt of deze woorden niet bij elkaar horen, ze kunnen zelfs als tegenstrijdig worden ervaren. Elk woord heeft meestal een positieve en een negatieve kant, zo ook deze woorden. Trots kan hoogmoed betekenen, ofwel een te hoge dunk van jezelf hebben. Het positieve van trots is zelfbewustheid, een eergevoel hebbend.
Het woord bescheiden heeft behoedzaamheid en onbetekenend in zich, maar ook eenvoudig, ingetogen en discreet. Wanneer je nederig bent, kan het zijn dat je onderworpenheid ervaart. Maar je kunt ook dienstbaar, behulpzaam en schappelijk zijn. Volgzaam heeft gehoorzaamheid en gedwee zijn in zich. Terwijl volgzaam dezelfde positieve eigenschappen heeft als nederig zijn, gedienstig, inschikkelijk en bereidwillig zijn.

Trots

Ik ben enorm trots, maar ook bescheiden, nederig en volgzaam. Ik ben trots op mezelf, trots op wat ik in de loop der jaren heb neergezet in mijn leven. Trots op de overwinningen die ik op mezelf heb behaald, en wat ik nog dagelijks doe ondanks mijn chronische ziekten.
(Op de foto ben ik 10 jaar oud.) Zo ben ik ook trots op mijn ouders, die met slechts een paar jaar lagere school twee – voor die tijd – grote supermarkten hebben opgebouwd. Om wat zij hebben bereikt in hun leven. Ik ben trots op mijn broers en zussen, op mijn groot- en voorouders, op mijn familie. Hun voorbeeld heeft me zelfbewust gemaakt.

Zover we kunnen nagaan zijn de voorouders van mijn vaders kant altijd zelfstandig geweest. Feminisme hadden ze niets mee, dat hoefde ook niet want de vrouwen zijn al generaties lang zelfstandig werkende vrouwen geweest. Je zou kunnen zeggen ‘de vrouwen hadden altijd de broek aan’. De man werkte, of op de boerderij, steenfabriek, als militair, etc. en de vrouw beheerde de financiën, had de organisatie van het huishouden en gaf de man aan hoe hij het beste kon functioneren.

De voorouders van moeders kant zijn dan niet zelfstandig geweest, maar hadden dezelfde eigenschappen als die bij mijn vaders kant. Meestal grote gezinnen, een gezin met achttien kinderen lijkt meer op een kleine onderneming, dan alleen maar een gewone huishouding.
Ook hier lag de organisatie en de verantwoordelijkheid voor de organisatie van het huishouden én de financiën bij de vrouw. Dit moet vroeger in meer gezinnen zijn geweest, kan niet anders. Probeer maar eens twintig mensen dagelijks van eten, kleding en aandacht te voorzien. Met wat er ook nog bij komt kijken voor het gebruik van het huishouden, de was, de schoonmaak, etc. (Op de foto mijn Oma van de 18 kinderen.)

Quality Time

Wanneer je beseft wat je voorouders of ouders allemaal hebben klaargespeeld zonder de moderne middelen die er nu zijn, lijkt het me dat trots hier zeker op de plaats is. Je kunt het ook anders beleven, en denken ‘ze waren altijd zo druk dat er geen tijd was voor me’. Zo zit aan alles twee kanten. Mijn ouders waren elke dag druk met de zaak, maar de tijd die ze hadden – bijvoorbeeld zondags – was voor de kinderen. Raar dat sommigen zich slechts de drukte herinneren en niet die quality time die de ouders ook voor henzelf hadden kunnen gebruiken.

Daarbij besefte ik al jong dat iedere ouder het beste met de kinderen voor heeft. Opvoeden doet men nu eenmaal vanuit de eigen gezichtspunt. Regelmatig merk ik in de consulten dat de (volwassen) kinderen er niet zo naar kijken. Een vader, geboren in 1936, voedde zijn kinderen heel gedisciplineerd op. Zelf had hij meegemaakt dat er armoede was, en dat het leven meer bestond uit overleven dan leven. Dus moesten de kinderen het goed hebben als ze later volwassen waren. Zijn manier van ‘het goed hebben’ was dat je een goede baan had, en een goed inkomen. Emotionele aandacht daar stond hij nooit bij stil, daar dacht hij zelfs niet aan.

Een jonge vader, 35 jaar, had vele regels voor zijn kinderen opgesteld. Samen ontbijten, samen tv kijken, zoveel mogelijk samendoen, etc. Ook gedisciplineerd maar dan vanuit een ander oogpunt. In zijn jeugd was het huishouden als van ‘Jan Steen’ geweest. Iedereen deed maar waar hij of zij zin in had, men at wanneer men honger had. Er was nauwelijks iets dat ze samendeden. In zijn beleving was er nooit echte aandacht geweest. Dus gaf hij op deze manier aandacht aan zijn kinderen, ofwel hij claimde ze.

Ouderschap

Tja, ouderschap is niet eenvoudig. Iedere ouder doet datgene waarvan ze denken dat het het beste is. Mijn vader is vaak mishandeld door zijn vader, meestal met de gesp van de riem. Hij had zich voorgenomen om zijn kinderen nooit aan te raken, en dat deed hij dan ook. Gelukkig had ik zo’n fijne band met mijn vader dat hij het fijn vond als ik tegen hem aan zat op de bank. Dat was het enige fysieke contact dat hij met zijn kinderen kon hebben. Bang om als hij boos zou zijn, dat hij dan net zoals zijn vader te ver zou gaan.

Achter elke opvoeding naar kinderen toe zit een verleden. Een verleden waardoor de opvoeder in eigen jeugd is gevormd. Wanneer de schalen met eten op tafel komen, schept de vader zijn eigen bord eerst helemaal vol. Hij let er niet op of er genoeg is voor de anderen. Als oudste in een gezin van twaalf kinderen moest dat wel, anders hadden de andere kinderen alles voor hem weggekaapt, want er was nooit echt genoeg voor allemaal.

Zie de kwaliteit van de ander

Wees trots op jezelf, trots op je ouders en voorouders, op je broers en zussen, op je hele familie. En dat kun je ook zijn als je in de schoenen van hen gaat staan. Als je ziet hoever zij op eigen kracht zijn gekomen, met hun (eventueel beperkte) mogelijkheden. Met hun karakter, eigenschappen en gevormd zijnde in hun jeugd.

Wanneer je trots bent op jezelf en op de mensen om je heen, dan kun je vanzelfsprekend bescheiden, nederig en volgzaam zijn. Je kunt bescheiden zijn, ofwel eenvoudig in handelen en woorden zijn, ingetogen en discreet zijn, omdat je een eigen IK hebt die niemand kan vernietigen. Het maakt je niet uit om nederig, ofwel behulpzaam en dienstbaar te zijn. De eigen IK is geen groot ego dat altijd gezien wil worden of een dankjewel wil hebben. Doordat de eigen IK al groot is, maakt het je niet uit om jezelf naar de achtergrond te plaatsen of klein te zijn.

Al vroeg maakte ik me deze spreuk eigen:

Wees Groot in het Klein zijn, en Klein in het Groot zijn!

Mondkapjes

In mijn vorige blog schreef ik een paar zinnen over mondkapjes. Namelijk: draag mondkapjes, omdat je je dan meer bewust bent van het feit dat we aandacht voor de hele situatie hebben. Respect voor elkaar, aandacht voor elkaar. Het schijnt niet veel bij te dragen aan onze gezondheid, maar het helpt in ieder geval om bewuster met corona om te gaan. Vind je mondkapjes onzin? Doe dat niet, heb respect voor je medemens en draag deze, ook al is het niet prettig.

Ik kreeg daar diverse commentaren op: ‘Ik snap jouw statement niet, dit lijkt me een uiting van angst. Iets wat ik niet eerder bij jou heb gelezen. Dit voelt voor mij niet coherent, met waar jij voor staat, wat je hebt gepubliceerd. Graag zou ik hier jouw mening/reactie hierop zien.’

Of: ‘Je stelt dat het respectvol is naar anderen toe om mondkapjes te dragen. Jij weet als geen ander dat dit juist de tijd is van ONT-MASKEREN dus alsjeblieft pleit niet voor een masker om de redenen die jij aangeeft. Ik respecteer ieders keuze om wel of geen masker te dragen maar alsjeblieft PLEIT er niet voor. Wat wij mensen nu nodig hebben is JUIST elkaar te zien, ons met elkaar te verbinden en elkaar aan te raken zonder masker van angst.’

In de andere mails komt ook meerdere keren het woord ‘angst’ naar voren. Op de eerste plaats vroeg ik me na het lezen van deze mails af: heb je alleen die paar zinnen gelezen en niet wat ik beoogde met mijn blog? Het ging immers over totaal iets anders, namelijk ‘het zaaien en het oogsten’!

Boerka’s en Overvallers

Waarom is het dragen van mondkapjes een uiting of een masker van angst? Uiteraard zou je kunnen overwegen of het in strijd is met de vanaf 1 augustus 2019 geldende Wet gedeeltelijk verbod gezicht bedekkende kleding, ook wel het ‘boerkaverbod’ genoemd. Dit betekent dat je niet meer met kleding die het gezicht volledig bedekt in een openbare ruimte mag zijn. Het mondkapje is niet volledig het gezicht bedekkend, anders had het volgens deze wet niet eens gemogen. Komt de angst voort uit de angst voor de boerka’s?
Of komt de angst voort uit dat overvallers ook hun gezicht met een muts bedekken?

Cijfers liegen niet

Thailand noem ik ook wel eens mijn tweede vaderland. Ik heb daar twintig jaar een huis gehad, waar ik twee maanden per jaar vertoefde. Toen ik voor het eerst in 1990 in Thailand kwam had ik het gevoel, nu kom ik thuis. En dat is elke keer dat ik er weer kwam zo gebleven. De mentaliteit van de mensen, hoe ze omgaan met elkaar, de tolerantie, geen agressie, trots, bescheiden, nederig, volgzaam op de manier zoals ik hierboven heb beschreven.

De Thaise mensen dragen al vele jaren mondkapjes. En weet je hoeveel Covid-19 besmettingen en sterfgevallen vanwege corona in al die maanden zijn geweest? In Thailand wonen ongeveer 70 miljoen mensen, in al die maanden zijn er 3.643 besmettingen en 59 sterfgevallen tot nu toe!

In Taiwan, waar men ook allemaal al vele jaren mondkapjes dragen is het nog minder in dan in Thailand. Op bijna 24 miljoen mensen zijn er 530 besmettingen en slechts 7 sterfgevallen.

In Nederland op ruim 17 miljoen mensen, zijn er tot voor kort 189.000 besmettingen en 6.631 sterfgevallen.
We worden, wanneer we naar het aantal per 100.000 mensen kijken, vergeleken met hetzelfde aantal als in Amerika: 7.840.000 besmettingen en 215.000 sterfgevallen op 328 miljoen mensen. Ook daar weigert men om mondkapjes te dragen.

Een scherm vol spetters

Nog een reden waarom een mondkapje toch wel helpt is het volgende. Tijdens consulten heb ik een doorzichtig plastic scherm op mijn bureau staan. Zo hoeven we niet op 1,5 meter afstand van elkaar te zitten, ook al is het toch nog wel een meter. Iedere morgen is het scherm corona-proof, ofwel helemaal schoon. Aan het einde van de dag zit het scherm aan de kant van de mensen die komen vol spetters. Spetters, speeksel, die ik anders in mijn gezicht zou hebben gekregen.

Dus ook al zegt men dat de mondkapjes nauwelijks bijdragen aan het terugdringen van Covid-19, zou het dan toch niet kunnen zijn gezien Thailand of Taiwan dat het wel helpt. Hier is het spreekwoord ‘baat het niet, dan schaadt het niet’ van toepassing, toch?!? Dit heeft niets met angst te maken. Maar wel met respect voor je medemens.
Voor mij was het ook verbazend dat genoemde mails door verpleegkundigen zijn geschreven. Terwijl als ik andere verpleegkundigen spreek juist hun zorgzaamheid over de hele situatie uitspreken.

Dit is de essentie!

Weet dat de essentie van deze blog is: wees trots op jezelf, dan kun je bescheiden, nederig en volgzaam zijn. Dan maakt het niet uit of je een mondkapje – slechts in openbare ruimten, dus niet thuis – dient te dragen. Dan neem je deze voorzorgsmaatregelen uit respect voor je medemens, en ben je volgzaam in wat daarvoor nodig is. Dit doet niets af aan jouw uniek-zijn, jouw mens-zijn of je persoonlijke vrijheid. Het mondkapje zal beslist niet voor de rest van je leven zijn, zoals in sommige landen wel is met de enorme luchtvervuiling!

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!