Ieder heeft een eigen Levenspad hier op aarde. Is dit Pad voorbestemd of hebben we de vrijheid om het te maken zoals wij het graag zouden willen? Waarschijnlijk heb je al meerdere keren in je leven geprobeerd om een vervelende situatie onmiddellijk te veranderen in iets positiefs. Helaas, je denken en je reactie erop kun je wel veranderen, maar de situatie waar je in bent beland vaak niet.

Onze vrije wil

Onze vrije wil bestaat eruit dat we controle hebben over ons handelen en onze daden. En toch ook weer niet helemaal, we weten namelijk niet welke consequenties deze handelingen en daden teweegbrengen. We kunnen immers niet van tevoren inschatten wat de gevolgen zijn.

Sommige mensen kunnen soms moeilijk woorden vinden van wat ze willen gaan vertellen. Jij denkt te weten wat de ander wil gaan zeggen, en je vult daarom de zin van de ander aan. Vooral als je een sterke band met elkaar hebt. Ik raad je aan, omdat niet te doen.
Het lijkt een daad vanuit liefde, maar dat is het niet. Namelijk tegelijkertijd ontneem je de ander het woord. En dan kan het zijn dat de ander op een gegeven moment denkt: zij of hij weet wel wat ik bedoel. En zegt maar niets meer.

Namen vergeten

Vooral als men wat ouder is, kan diegene soms moeilijk op woorden komen. En vooral op namen. Geen probleem, denk je, dan vul ik het zelf wel aan. Als dit vaak gebeurt kan het zijn dat de persoon steeds moeilijker woorden kan herinneren. Daarom: heb geduld, laat men nadenken zodat de hersenen getraind blijven.

Mensen die op zo’n moment toch proberen de woorden te vinden, kunnen of dichtslaan of verwarde woorden zeggen. Zo halen ze de lachers naar zich toe of de criticus die hen elke keer verbetert. Op een gegeven moment zegt deze persoon maar helemaal niets meer.

Kleine kinderen, kleine woordenschat

Voor kinderen is het helemaal funest. Ook als je aan je kind zou vragen: ‘Zeg nu eens duidelijk wat je bedoelt!’, kan dit een averechts effect hebben. Op 6-jarige leeftijd kent een kind gemiddeld ongeveer zo’n 6.000 woorden, een gemiddelde volwassene kent minimaal 42.000 woorden!
Logisch dat een kind het soms moeilijk heeft om woorden te vinden voor de eigen gevoelens.

Komt het vaker voor dat het kind zijn of haar gevoelens niet kan uitdrukken – wat gezien de woordenschat heel normaal is – dan vertellen ze vaak iets anders. Waardoor jij weer het gevoel krijgt dat het kind niet eerlijk is. En dat is ook zo, maar dat heb je wel zelf veroorzaakt!

In relaties

Mensen die veel met elkaar optrekken of met elkaar te maken hebben, ontwikkelen een communicatie zonder woorden. Zo erg dat een derde het gevoel kan hebben er volkomen buiten te staan.
Vanaf de geboorte van mijn zoon hadden we een sterke band met elkaar, en nog steeds. De sterke band zorgde ervoor dat we zonder woorden met elkaar communiceerden. Mijn man, helaas in 1993 gestorven, voelde zich daardoor buitengesloten. Dat resulteerde in irritatie van zijn kant, om op een gegeven moment maar niets meer te zeggen.

In werkelijkheid is het zonder woorden met elkaar communiceren telepathische communicatie. En dat zou ook voldoende moeten zijn. Maar het kan zijn dat de één toch zekerheid wilt hebben over wat de ander bedoelt. Men gaat het dan bij de ander er ‘uit trekken’. Jammer, want de ander, en zeker een kind, wordt hierdoor heel onzeker.

Mijn moeder had het altijd over de dinges van de dinges. Mijn vader zei vaak maar één woord. Zij waren de beste leerschool voor mij om zonder woorden veel te begrijpen!
In wezen leerde ik al als kind me af te stemmen op de Ziel van de ander.

Uit elkaar gegroeid, of is het iets anders?

Op het ogenblik hebben veel partners relatieproblemen. Niet alleen vanwege de omstandigheden tijdens de lockdowns toen men bovenop elkaars lip zat. Als de één de zinnen afmaakt, of invult wat de ander lekker vindt of moet denken, dan ontneem je zijn c.q. haar vrijheid. Op den duur resulteert dat in dat de één continu aan het praten is, en de ander stil is.

Gebeurt dat ook bij jou? Sta niet toe dat de ander jouw aarzelingen c.q. haperingen invult. Onbewust word je monddood gemaakt. Niet dat dat de bedoeling van de ander is, het effect is echter wel dat je steeds minder zegt. Je wordt steeds stiller. Zo kan het zijn dat je op een gegeven moment van je partner het verwijt krijgt dat je ‘nooit wat zegt’.

Bovendien als de ander voor jou de woorden invult, wil het niet zeggen dat de ander zegt wat jij bedoelde. Immers, de ander vult de dingen voor je in met eigen gedachten. En je neemt op een gegeven moment, om allerlei discussies te voorkomen, niet meer de moeite om dat te corrigeren.

Mocht je partner aan je vragen: ‘Hoe is het met je?’ Waarschijnlijk geef je dan als antwoord: ‘Goed…’.
Je partner voelt zich afgewezen door jouw antwoord. En gaat door met van alles te vragen, en te suggereren. Waardoor bij beiden irritatie ontstaat. Zeker geen fijne energie in de relatie, vooral niet als het vaak voorkomt.
Dan komt er een moment dat je elkaar nauwelijks meer iets vertelt. En dat is het begin van het einde van de relatie. Ook al blijf je als je wat ouder bent bij elkaar – of als je jong bent blijf je bij elkaar voor de kinderen – de relatie is echter niet meer zoals beiden wensen.

Verwijdering en wantrouwen

Zo kan men ook uitstralen wat men van binnen voelt, terwijl de persoon iets anders zegt. Bijvoorbeeld de vrouw verzekert de man dat het heel lekker was wat hij heeft gekookt. De man voelt dat zijn vrouw het niet meent, maar de vrouw blijft verzekeren dat het echt lekker was. Dit schept verwijdering tussen elkaar, en/of wantrouwen.

Als dit naar kinderen wordt gedaan, worden ze onzeker. Waarom? Omdat ze niet weten wat ze nu moeten vertrouwen: hun gevoel of datgene wat de ander zegt. Hun intuïtie krijgt een deuk. Kinderen worden door dit soort situaties volkomen in verwarring gebracht. In onze cultuur zijn woorden toch altijd weer beslissend. Zo verliest het kind het vertrouwen in het eigen gevoel. En de intuïtie gaat op slot. Misschien is dat ook wel bij jou gebeurd?!?

Mocht dat zo zijn, dan is het belangrijk om als volwassene je intuïtie (verder) te ontwikkelen. Waardoor je weer innerlijk weet wat juist is! Zo kun je de schade die je hebt opgedaan als kind weer ongedaan maken. Doe het voordat je het weer overdraagt op jouw kinderen!

de 30 seconden regel

De eerste dertig seconden van een ervaring geven de meest nauwkeurige informatie over een persoon, situatie of gebeurtenis. In die dertig seconden neem je zonder oordelen waar. Daarna wordt de informatie omgezet in wat anders. Door dingen die ooit hebben meegespeeld, zoals onbewust opgeslagen informatie, maar ook je verstand, je oordelend vermogen, etc. Na 30 seconden ben je dus niet meer objectief, maar subjectief. Op dat moment worden er meningen in betrokken die wel eens een totaal ander beeld kunnen geven en je intuïtie vertroebelen.

Op een gegeven moment komt er plotseling een enorme angst in je. Zomaar uit het niets! Je kunt namelijk angstig worden voor iemand anders. Iets dat een ander gaat overkomen. De persoon hoef je zelfs niet te kennen. Als deze toevallig op jouw golflengte vibreert, komt het angstige wat deze persoon op dat moment meemaakt, of gaat meemaken, bij jou binnen.

Voorgevoelens zijn vaak op dat moment niet te verifiëren. En op een gegeven moment denk je: het zal wel niets zijn. Op dat moment blokkeer je de wisselwerking tussen jou en je intuïtie ofwel je voorgevoelens.
Wat je ervaart, wat je voorvoelt, is nimmer verkeerd. Op de een of andere manier is het de werkelijkheid, maar het hoeft niet jouw werkelijkheid te worden. Of je wordt onbewust gewaarschuwd, zodat je in de komende situatie alert bent.

Je voelt je schuldig

Wanneer je voelt dat iemand anders iets gaat overkomen, is het soms moeilijk om dat de ander duidelijk te maken. Vaak wil je de ander ook niet onnodig angstig maken, dus je zegt maar niets. En dan gebeurt het inderdaad. Het gevolg kan zijn dat je een schuldgevoel krijgt. Dat je je verantwoordelijk voelt voor wat er nu gebeurt. Immers je had kunnen waarschuwen.

Neem van mij aan dat je de gebeurtenis die voorvoelt is niet kunt afwenden. Ook al voel je het heel duidelijk van tevoren. Waarom zou je iemand al in angst of verwarring brengen terwijl er nog niets aan de hand is? Het vermogen om gevaar te voelen is een onderdeel van ons overlevingsmechanisme.
Omdat ik vanaf kind visioenen heb die binnen twee jaar uitkomen, heb ik meerdere keren geprobeerd deze een andere wending te geven. Helaas, het gebeurde toch!

Laat je Levenspad niet afpakken…

Wat bedoel ik daarmee? Ik heb hierboven al een paar voorbeelden gegeven hoe een Levenspad kan worden afgepakt. Namelijk:

• Hoe goed je ook met elkaar omgaat, wanneer een ander jouw woorden aanvult, word jij in wezen monddood gemaakt. Terwijl ieder van ons hier op aarde is gekomen om de eigen IK op te bouwen. Dus zelf bepalen wat je wilt zeggen. Wanneer de ander daarvoor het geduld heeft, betekent het tegelijkertijd dat er respect voor jou is.
• Ga na voor jezelf of je in je jeugd vrijuit kon c.q. mocht spreken. Wanneer dat niet zo was, kan het zijn dat je zelfvertrouwen of eigenwaarde daardoor laag is. Hoe bouw je zelfvertrouwen op? Door de 30-seconden-regel toe te passen, zie hierboven!
• Hoe bouw je eigenwaarde op? Door acties te ondernemen waarvan jij denkt ‘kan ik dat wel’ of ‘is dat wel voor mij weggelegd’. Dus door juist die acties te gaan doen waar je tegenop ziet. Wanneer je een paar keer – terwijl je een bepaalde angst voelde – toch door bent gegaan wordt het steeds makkelijker voor je.
• Wanneer je je schuldig voelt heeft iets of iemand macht over je. Sta dat nooit toe, je loopt dan het Levenspad van die ander. De oorzaak van je schuldig voelen is doordat je iets niet hebt gedaan, gezegd of juist wel hebt gedaan. Zou je op het moment dat het speelde alle consequenties weten, dan had je het natuurlijk anders gedaan. Maar je wist ze niet… dus: je schuldig voelen is verspilde energie, het lost ook niets op.
  Sterker nog, je gaat er aan onderdoor doordat je je machteloos voelt.

Bewaak je Levenspad als een kostbaar iets. Het is ook kostbaar, immers het is bedoeling dat je door je ervaringen groeit naar een hoger bewustzijn. Groeien naar een hoger bewustzijn is tegelijkertijd groeien naar gelukkig zijn. Ons leven hier op aarde is voor de een een basisschool en voor de ander een universiteit. Leergrage Zielen gaan voor de universiteit. Een leergrage Ziel wil het leven in alle facetten beleven en is daarom nooit uitgeleerd.

Voor jezelf opkomen is niet egoïstisch zijn, het is jouw eigen Levenspad bewandelen!

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!