Joke* mailde me over een gebeuren op haar werk. Ze vertelt: ‘Ik heb me altijd volledig ingezet en nu kreeg ik te horen dat ik ontslagen ben. De manier waarop vind ik volkomen onterecht. Ik heb het meteen tegen mijn collega’s verteld en ook zij waren helemaal verontwaardigd. Ik vond dat zij er recht op hadden om te weten hoe het is gegaan. Nu komt het: ik word beticht van opruiing en werd gedwongen meteen te vertrekken. Wel met behoud van salaris, dat wel. Ik vertelde het gewoon heel eerlijk tegen een aantal mensen en hoe kwaad ik daarover ben. Ik heb naar de reden gevraagd waarom ze zo met me omgaan na al die jaren, maar kreeg tot nu toe geen antwoord. Ik snap hier niets meer van. Ben ik eerlijk en nu gaan ze zo met me om. Weet jij waarom en hoe dit nu kon gebeuren?’

Als iemand ontslagen wordt zijn daar altijd redenen voor. Een van de redenen kan zijn dat men niet het werk levert, dat er van de persoon wordt verwacht. Dus dat de resultaten niet opwegen tegen de kosten die daar tegenover staan. Zeker in de huidige tijd is dat een belangrijke reden. Ieder bedrijf is in de huidige crisis genoodzaakt de kosten en de baten tegen elkaar af te wegen. Het moet een win-winsituatie zijn. Als het bedrijf dat niet handhaaft zal het op een gegeven moment moeten sluiten vanwege een faillissement. En dan heeft niemand meer werk en kan niemand meer worden betaald.

Joke geeft aan dat ze ‘eerlijk’ aan anderen heeft verteld dat het volkomen onterecht was dat ze werd ontslagen. Maar zoals ik al zei, ontslagen worden heeft een reden en soms meerdere redenen. Het kan zijn dat ze vaker ‘eerlijk’ tegenover anderen haar verontwaardiging heeft geuit. In ieder geval deed ze het deze keer. Verontwaardiging heeft echter te maken met een gekrenkt ego. Het uiten daarvan heeft niets te maken met eerlijkheid. Het is in wezen haar probleem afschuiven op anderen en zo hopen dat ze bijstand van hen krijgt. Zodat ze samen met die anderen tot een voor haar positief resultaat kan komen. Het negatieve resultaat welke nu voor haar zelf is, wil ze overhevelen naar degene die haar dat negatieve heeft bezorgd. Hier bestaat een gezegde voor:
Oog om oog, tand om tand. Deze uitdrukking is het principe dat een kwaadwillende daad van de ene partij wordt beantwoord met een kwaadwillende daad van de andere partij.

Waarom wordt de één wel ontslagen en de ander niet? Soms gebeuren er zoveel kleine dingen, welke zich almaar opstapelen, dat een duidelijke reden niet meer kan worden aangegeven. En dan kan één druppel de maat volmaken. Het kan de houding zijn, het kan zijn zich ten koste van alles zichzelf willen profileren, irritaties, de zogenaamde eerlijkheid en/of gewoon niet voldoende functioneren. Ook werkgevers blijven mensen en maken dan een keuze die voor degene die daar nadeel van ondervind soms onbegrijpelijk is.
Mocht je dit gebeuren, dan adviseer ik je: schuif je problemen niet naar anderen door, door zogenaamd eerlijk te zijn. Beter is om een persoonlijk gesprek aan te vragen met degene die jou dit heeft bezorgd. Niet telefonisch, niet per mail, persoonlijk zodat je elkaar in de ogen kunt kijken. Ogen vertellen meer dan duizend woorden. Het feit dat Joke dat niet heeft gedaan en achter de rug van haar werkgever om heeft geprobeerd mensen in haar strijd mee te krijgen, is al niet eerlijk.

Joke mailde me later dat ze nu ze een paar weken weg was, ze niets meer van haar collega’s hoorde. Zo oneerlijk vond ze dat. Weer had ze te dealen met haar gekwetste ego in plaats van oneerlijkheid. In plaats van de collega’s te beschuldigen van oneerlijkheid kan ze beter kijken naar haar eigen rol in dit geheel. Toen ik haar dat schreef, was ik degene die de hele situatie niet begreep. Ik hoop dat jij die dit leest het wel begrijpt.

Lieve groet,
Daisha

*Joke is een fictieve naam, bedacht voor dit verhaal.