In ‘Geheim’ en ‘Universele Ziel’ vertel ik mijn zienswijze over ons bestaan. Geen makkelijke materie, vandaar dat er nog enkele vragen zijn gekomen, die ik hier beantwoord.

Vraag: Waarom moeten we ons op aarde als Ziel ontwikkelen? Kan dat niet op een andere planeet of zo?

Antwoord: Laten we ons lichaam weer als metafoor nemen om de Universele Ziel uit te leggen. Het Erasmus MC, welke zich onder andere bezighoudt met het onderzoek van stamcellen, maakt momenteel stormachtige ontwikkelingen door. Zij hebben onlangs een miljoenensubsidie toegewezen gekregen van de Europese onderzoeksraad. Deze miljoenen worden gebruikt voor onderzoek aan onder andere stamcellen. Even geleden hebben we gelezen en zelfs op tv gezien, dat vanuit stamcellen spierweefsel is gekweekt waarvan men hamburgers heeft gemaakt. Stamcellen zijn heel belangrijk in ons lichaam!
Een stamcel is een basiscel die uit kan groeien tot welke cel dan ook en zelfs beschadigde cellen kan lokaliseren en vervangen. Met uitzondering van hersen- en zenuwcellen. De ultieme stamcel is een bevruchte eicel. Deze kan tot elke cel in het lichaam uitgroeien.
Laten we nu de ultieme stamcel vergelijken met de Universele Ziel. Een bevruchte eicel heeft de baarmoeder nodig om zich verder te kunnen ontwikkelen tot wat het uiteindelijk wordt. De aarde is de baarmoeder van het Universum. Hierin kan de Universele Ziel zich uitdrukken als een mens en alles dat op aarde bestaat. Ofwel de Universele Ziel heeft de aarde nodig om tot leven te komen én zich te ontwikkelen! Na de aarde gaat die ontwikkeling wellicht verder op andere planeten, maar daarvoor moeten we eerst de nodige basisvaardigheden ontwikkelen. Bijvoorbeeld het in vrede met de ander samenleven, bewust leven, afgestemd zijn op en in harmonie leven met alles dat leeft.

Vraag: De universele ziel ervaart zichzelf door zich op allerlei manieren uit te drukken. Dus werkt zichzelf onder andere ook tegen??

Antwoord: Dat lijkt zo omdat mensen elkaar soms tegenwerken. En de Ziel zal een mens nooit actief in een bepaalde richting sturen. Wij mensen bepalen zelf hoe wij leven en welke keuzes we maken. We kunnen zelfs volledig onbewust en automatisch leven. Ons lichaam, inclusief ons verstand, is geprogrammeerd. Niet alleen in dit leven, maar ook in andere levens. Maar als cellen zoals wetenschappelijk is bewezen zich sowieso vernieuwen, hoe kan het dan dat je kanker krijgt? Waarom werken cellen, die onderdeel zijn van je lichaam, datzelfde lichaam tegen? Dat gebeurt bijvoorbeeld bij kanker, wanneer de nieuwe cel de informatie van de oude, zieke cel kopieert. Waarom vernieuwen ze zich niet als gezonde cellen? In je lever zou een tumor dan na zes weken compleet vervangen kunnen zijn door gezonde cellen!

Ergens heb ik gelezen dat Candace Pert in haar boek ‘Molecules of Emotion’ uitlegt – hiervoor is ze overigens genomineerd voor de Nobelprijs – hoe emoties ons lichaam beïnvloeden op celniveau. Als trauma’s en negatieve emoties niet worden verwerkt, worden ze fysiek opgeslagen als ‘celgeheugen’. En voorkomen hierdoor dat deze cellen deel uitmaken van de constante chemische communicatie die plaatsvindt in het lichaam. Deze ‘herinneringen’ sluiten de cellen niet alleen af, maar kunnen leiden tot emotionele en fysieke aandoeningen jaren nadat de gebeurtenis plaatsvond.
Zo kun je ook blokkades, angsten, etc. uit vorige levens hebben meegenomen. Al deze zaken bepalen je eerste automatische reacties op gebeurtenissen. Als mens kunnen we kiezen om bewust te leven (bewust van wat er in je lichaam gebeurt) of niet. Wanneer je leeft op de automatische piloot dan handel je puur op basis van eerder gevormde patronen. Je bent dan zoals een cel die de oude informatie kopieert (ook informatie die je ziek maakt) en daarmee het patroon doorzet.
Leef je volkomen bewust, dus zowel fysiek, emotioneel als geestelijk, dan herken je een ziekmakend patroon en kun je acties ondernemen om dat patroon te veranderen. Wanneer je bent afgestemd op de Universele Ziel blijf je het geheel overzien en word je er door geleid. Je voelt wat er met en in je lichaam gebeurt en welke invloed jouw handelen op anderen heeft en andersom. Je zult dan eerder herkennen dat je in een patroon vervalt dat jezelf of anderen schade toebrengt en kunt besluiten dit te veranderen.

De Universele Ziel werkt zichzelf niet tegen. Het gedrag, de trauma’s, handelingen enz. van de mens veroorzaken de negatieve situaties. Net zoals als dat in ons lichaam kan gebeuren.

Vraag: Je schrijft: Belangrijker is om allereerst alle oorlog en strijd in jezelf te beëindigen en liefde en geweldloosheid uit te dragen. Niet in woorden maar door je hele ZIJN! Ja dat wil ik ook graag en voelt voor mij ook goed. Is dit de bedoeling van de universele ziel?

Antwoord:  Ja!

Vraag: Ik moet in mijn werk een mening hebben over andere mensen. Ik merk dat me dit steeds meer tegenstaat, het is zo subjectief. Alles is naar mijn mening gekleurd door hoe ik de ander ervaar vanuit mijn (beperkte) kijken c.q. weten. Als ik leer kijken vanuit de universele ziel kan ik dan op een meer zuivere wijze over de ander spreken?

Antwoord: Ik ben blij dat ik jouw beroep niet heb. Je schrijft dat je een mening moet hebben over andere mensen, maar het klinkt alsof je over de ander moet oordelen. Ik kan me heel goed voorstellen, dat je dat steeds meer tegenstaat. Hoe meer je je bewust bent van hoe wij hier op aarde met elkaar functioneren, hoe moeilijker het wordt om te oordelen.
In het geval dat je de ander mag beoordelen, is het anders. Een beoordeling kan men pas geven als alle aspecten bekend zijn. Als je alle omstandigheden van de persoon kent. Niet alleen van nu, maar ook in het verleden. Als je de kwaliteiten en mogelijkheden van de persoon weet. De thuissituatie, de levenservaringen, het karakter, etc. kent. Dan pas kun je een juiste beoordeling geven. En ja, dan kan het ook nog steeds subjectief zijn. Dat betekent dat je ook je eigen ik opzij moet kunnen zetten. Dan nog kan het moeilijk zijn om objectief verslag te doen, doordat je denkwijze zich er altijd weer mee gaat bemoeien. En anders wel de denkwijze van degene die straks je verslag leest.
Als je op een meer zuivere wijze over de ander wilt spreken, zoals jezelf aangeeft, dan is de zuiverste manier: in de schoenen van de ander gaan staan!

Lieve groet,
Daisha