Het leven zoekt en kiest jou!
Garfield, de kater van mijn zoon Ferdinand, is ziek – hij heeft een hersentumor. Niet meer te ‘redden’. Deze lieve poes wordt op een gegeven moment een wild dier. Niemand kan meer bij hem in de buurt komen of hij valt je aan. Toen het echt te gevaarlijk werd, kwam de dierenarts om hem een spuitje te geven. Uiteraard groot verdriet. Garfield was een kater, maar hij gedroeg zich als een poes. Elk jong katje vertroetelde hij alsof hij de moeder was. Hij was de rust zelf en een geweldig lief knuffeldier.

Ferdinand woonde op kamers en kwam de weekenden thuis. Hij had niet meegemaakt hoe erg Garfield in de paar dagen na het weekend achteruit ging, gelukkig maar. Weken later ging ik, om hem over het verlies heen te helpen, naar het asiel. Ik zocht zorgvuldig uit een nest van zes een schattig rustig poesje uit, dat helemaal achteraan in een hoekje lag. Immers, Ferdinand kon naar mijn mening geen wilde of drukke poes op zijn kamer hebben. En vroeg aan de beheerder van het asiel Ferdinand niet te vertellen welk poesje ik had uitgekozen. Ik wilde dat Ferdinand vrij was om zelf zijn eigen troeteldier uit te kiezen. Betaalde de kosten voor welk poesje dan ook en ging weer naar huis.
Het werd weekend en Ferdinand ging zaterdags naar het asiel. Hij keek bij de paar nesten die er waren en bleef staan voor het nest waar ik dat poesje uit had gekozen. Hij werd helemaal vertederd door het kittige wilde poesje dat direct naar hem toekwam. Zo van: hier ben ik en neem mij maar mee. En dat deed hij dan ook. Het bleek hetzelfde poesje te zijn dat ik had uitgekozen!

Het is februari 2006, Sander en ik komen net terug van vakantie uit Thailand. Even de kou van de winter ontvluchtend. De buurvrouw heeft ons langs zien rijden en deelt telefonisch mede: ‘Jullie hebben een hond. Ik kom hem even langs brengen.’ Verschrikt zegt ik: ‘Nee, we hebben geen hond, kan ook niet we zijn veel te veel weg.’ Maar buurvrouw Hanny komt onverschrokken met hond!
Tommy (zie foto) komt binnen, gaat onmiddellijk op mijn voeten liggen en is niet van plan om weg te gaan. Vanaf die dag is het altijd zo gebleven, hij wijkt geen moment van mijn zijde. Hij ligt op zijn kussen onder mijn bureau als ik aan het werk ben. Hij gaat met me mee waar ik ook naar toega. Hij mag zelfs mee in de bioscoop in Zutphen, tenminste van maandag tot en met donderdags. En als hij even niet met me mee kan, dan is hij als hij me weer ziet zo blij of hij me dagen heeft moeten missen. Ik heb Tommy niet uitgekozen, hij koos mij!

We weten niets van de eerste vier jaar van zijn leven. Hij is waarschijnlijk in de bittere winterkou (min 15 graden!) en sneeuw bij onze boerderij uit een auto gezet. Hij heeft zich een week lang in leven gehouden met onze kippen. Toen zijn de buren hem gaan vangen. Dat viel echter niet mee, hij was al helemaal verwilderd. Zijn broertje is later dood in de wei gevonden, helaas…
Dit zijn slechts twee verhalen over hoe een dier de mens uitzoekt. Ik kan er uit mijn leven nog vele vertellen. Soms schrijnende verhalen, maar gelukkig elke keer met een goede afloop.

Wij denken vaak dat we zelf kiezen, maar het leven zoekt en kiest jou! De persoon die je op straat tegenkomt en waar je een gesprek mee hebt. De zogenaamde toevallige botsing in de supermarkt. De vriend of vriendin die op een gegeven moment je partner wel of niet wordt. De kinderen die bij jou geboren willen worden en later hun eigen weg weer gaan. De situatie waar je in terecht komt. Of deze je gelukkig maakt of niet, het kiest jou!

Het leven bestaat niet uit toevalligheden, het valt je toe!

Hoe zit het dan met de vrijheid van de mens? De vrijheid bestaat er uit: dat je zelf kunt en mag bepalen hoe jij er mee omgaat. Of je het in je leven inpast of buitensluit. Of je bewust bent dat dit speciaal bij en voor jou is gekomen of dat je daar aan voorbij loopt. Dat het je dierbaar wordt of dat je er onverschillig naar bent. Dat je het aangaat of links laat liggen. Alles mag je er mee doen, precies datgene dat je wilt. Elke emotie mag er je aan ‘hangen’. Je bent vrij om welke handeling er naar te doen.
Toch, als je beseft dat alles dat op je pad komt speciaal voor jou komt, hoe zou je leven dan zijn? Door me dit bewust te zijn, maakt het mijn leven zinvol en dierbaar. Wanneer mensen uit mijn leven weggaan, weet ik dat het de tijd is om uit elkaar te gaan. Anders waren we wel bij elkaar gebleven. Misschien komt er een tijd dat onze paden elkaar weer kruizen… of niet.

Wanneer er iemand of iets op mijn pad komt, besef ik dat mijn handelswijze of zienswijze bepaalt of het fijn en liefdevol is… of niet. Door me bewust te zijn dat diegene of datgene mij op dat moment zoekt en kiest, zoek en vind ik ook het waarom. En als ik het niet vind, dan is het ook goed. Zo is mijn leven geen verloren of zinloos leven, maar heel rijk. Rijk van binnen en dat is voor mij belangrijk: innerlijke rijkdom!

Op het eind van mijn leven wil ik terugkijken op een leven waar alles, of in ieder geval zoveel mogelijk, uit is gehaald. Elke dag weer! Ik ga er van uit: wat ik in dit leven aanpak en leer, hoef ik in een volgend leven niet meer te leren of te doorstaan. Zoiets als:
Doe vandaag wat je morgen had willen doen. Doe het vrijwillig, weet dat je die vrijheid hebt!

Lieve groet,
Daisha