Het was altijd feest !

Weet je dat veel problemen er niet zouden zijn wanneer er humor wordt gebruikt? Weet je dat er nog meer problemen zouden zijn wanneer er humor wordt gebruikt? Ja, dit lijken twee tegenstrijdige zinnen. Nou lijken? Ze zijn het ook. En beide zinnen zijn waar. Want humor kent vele kanten.

Ik ben gek op humor, zonder zou ik niet kunnen leven. Het begon al vroeg in mijn jeugd. Zoals ik al eens eerder schreef, kwam mijn moeder uit een groot gezin. Mijn Oma en Opa hadden achttien kinderen. Allemaal met een relatie dus dan heb je al gauw 36 tantes en ooms. Je begrijpt dat hun kinderen, mijn neven en nichten, er nog meer moeten zijn. Als ik het goed heb, ongeveer 66 directe neven en nichten.
Een hechte familie, waarbij het vaak feest was. Of een verjaardag, een trouwerij, een zoveel jarige bruiloft, enz. Waarbij het de gewoonte was om met z’n allen zoveel mogelijk bij elkaar te komen. Kun je het je voorstellen dat mijn kinderverjaardag partijtje vaak met meer dan veertig mensen werd gevierd?

Een schuine mop kon maar een enkele keer

De jaarlijkse bruiloften, soms wel een paar per jaar vanwege de 12,5 en 25 jaar, vierden we met over de honderd familieleden. Hoeveel weet ik niet precies, ik heb ze nooit geteld. Elk feest werd aangekleed met sketches, kleine toneelstukjes, liederen en… heel veel humor!
Verfijnde humor, leerzame humor, respectvolle humor. En als mijn oma even naar het toilet was, dan was het snel een schuine mop vertellen. Dat deden de volwassen kinderen echt niet waar ze bij was.

Je zou kunnen zeggen, de humor is me met de paplepel ingegoten. Ik kan er dan ook geen genoeg van krijgen. Ik gebruik het om mezelf te coachen, om me zelf weer tot de orde te roepen wanneer ik even in een dip zit. Of wanneer ik ziek ben, helaas ben ik dat nogal regelmatig.
Twee weken terug ging ik naar de huisarts en deelde haar mede: Ik sta helemaal ‘op tilt’. Tja, toen ik dat zei, werd niet meteen begrepen wat ik daarmee bedoelde. Maar ik stond echt op tilt, vooral aan de rechterkant. Elke aanraking deed me rillen van de pijn. Dus naar het ziekenhuis voor een echo en andere onderzoeken.

Deze pijn kende ik niet, nog nooit meegemaakt

Het was een pijn, die ik niet kende, nooit had meegemaakt. Dus zei ik tegen mezelf: ‘Nou, in ieder geval weer iets nieuws. Dacht je dat je alles had gehad qua pijn? Nee, hoor deze pijn bestaat ook.’ Het was pijn en vreselijke jeuk tegelijkertijd. Toen ik een jaar of achttien was, had ik dit gevoel in mijn linkerbeen. Dat bleek trombose te zijn. Maar nu was het vanaf de taille tot aan de schouder. Dagen later wist ik, doordat het naar buiten kwam en ik ging googlen, wat het was. Inderdaad iets dat ik nog nooit had gehad: gordelroos.

Het is nu bijna twee weken gaande, wat een akelig iets om mee te maken. Zegt iemand nu tegen mij: ik heb gordelroos, dan weet ik dat je helemaal op tilt staat. Wat heeft dit nu met humor te maken? Elke keer wanneer de pijn het hevigst is, zeg ik tegen mezelf: Hallo, je wilt toch alles meemaken? Nou dan, niet zeuren, gewoon doorgaan en goed onthouden hoe dit voelt. Waarvoor? Ach, je weet maar nooit…

Ik mag jou niet = ik begrijp jou niet

Krijg ik een boze mail, dat zelden gebeurd, dan denk ik: heb ik toch de persoon in het hart geraakt, geweldig!Voor het Vragenuur van de afgelopen dinsdag kreeg ik een mail van A. met: ‘Ik had een vergadering op het werk en een collega vond van alles van mij. (Behalve iets goeds, het was een waterval aan agressie van hem naar mij toe.) Ik deed anders dan de rest van het team, ik wil altijd gelijk hebben, ik snapte niets van het werk. Ook cliënten vonden mij niets volgens hem, etc. etc.’

Wanneer ik zoiets lees, vertaal ik de ‘beschuldigingen’: ‘ik wil altijd gelijk hebben’ naar ‘Natuurlijk wil ik gelijk hebben, als het niet zo is hoor ik dat vanzelf.’ En de zin: ‘Ik deed anders dan de rest van het team’ naar: ‘Oh gelukkig, ze zien inderdaad dat ik uniek ben!’ en: ‘ik snapte niets van het werk’ vertaal ik naar: ‘Moet ik mijn werk snappen? Ik werk vanuit mijn hart, en ja, dat kun je ook niet met je verstand snappen.’
Met de opmerking ‘Ook cliënten vonden mij niets volgens hem.’ kan ik niets, doe ik ook niets mee. Ik zie zelf dat het anders is.
Het is eigenlijk niets anders dan omdenken. Daar schreef ik al eerder een artikel over.

Lachend in slaap vallen, heerlijk !

Elke avond voordat we, Sander en ik, gaan slapen is er humor. Heerlijk lachend in slaap vallen, ik raad het je aan! Onvoorstelbaar misschien, dat er elke avond wel iets anders is om te lachen? Ach, er is zoveel om te lachen. Je zorgen maken bijvoorbeeld. Wie doet dat nou? Wie gaat zichzelf nu pijnigen over iets dat nog staat te gebeuren en waarvan je helemaal niet weet hoe het ver- of afloopt? Zolang we leven is er hoop! Heb ik ondraaglijke pijn, vanwege de reuma of anderszins, dan lach ik om mijn gemopper daar over. En denk bij mezelf: ‘Kom op meid, er zijn ergere dingen in het leven!’

Krijg ik een boze mail, dat zelden gebeurd, dan denk ik: heb ik toch de persoon in het hart geraakt, geweldig! Is men het niet met mij eens op Facebook, fantastisch, daar leer ik weer iets van – of niet.
Gisteren las ik op een site waar iemand zichzelf voorstelt: ‘Ik ben echtgenote en moeder van 2 stoere jongens van 4 en 7 jaar. Dan denk ik: ‘Zo die jongens zijn er vroeg bij.’ (Ik mail Jacoline vandaag nog.) Verder een hele interessante site met werkelijk geweldige recepten: Bedankt Jacoline, voor zoveel moois!

Hoe staat het met jouw humor? Ben ik erg benieuwd naar!

Lieve groet,
Daisha

P.s.: Elke 1e dinsdag van de maand is er ‘Vragenuur’. Ik beantwoord dan vragen die per mail zijn gestuurd. (Doe je geboortedatum er bij of die van de persoon waarover je vraag gaat, dan kan ik me op jou en/of de persoon afstemmen.) De vragen kunnen over van alles gaan. De uitzending van gisteravond kun je nog de hele week beluisteren via www.radiomerlijn.nl
De volgende is op dinsdag 2 december 2014. Luister live mee, zelfde zender www.radiomerlijn.nl, om 21.00 uur. En wie weet heb je zelf een vraag, die ik dan beantwoord.