Open hart, open mind

Hartelijk bedankt voor de mooie reacties op mijn vorige blog ‘jouw Zijn redt de Wereld’. Fijn dat zoveel mensen begrijpen wat ik bedoel, al was ik misschien niet helemaal duidelijk. En had je zoiets: inhaken, hoe doe je dat? Tegelijkertijd dat je je wat afvraagt bij het lezen van iets, of dat nu mijn blog is of iets anders, betekent het dat je het geschrevene in je hart hebt laten komen!
Jij, met je open hart – ofwel open mind – bedoel ik met ‘jouw Zijn redt de Wereld’. Het redden van de wereld begint in kleine kring. Eerst jezelf, dan de mensen waarmee je samen leeft. Daarna je omgeving en zo breidt de kring zich steeds verder uit. Wanneer er op een gegeven moment meerdere kringen zijn, ontstaat er op grote schaal een heel werelddeel.Jezelf ‘redden’ komt eerst, je redden van frustraties, irritaties en andere onhebbelijkheden. Er wordt vaak gesteld: accepteer jezelf precies zoals je bent. Maar wanneer je dat doet, blijven die onhebbelijkheden je innerlijk van slag doen raken. Redt jezelf, zoals je een ander zou redden.

Hoe doe je dat: inhaken?

Roos mailt: ‘Lieve Daisha, Ik heb met interesse jouw blog gelezen over jouw zijn redt de wereld en snap wat je bedoelt. Maar er is toch iets niet duidelijk in mijn geval. Mijn ouders hebben het contact (los van elkaar) met mij en mijn kinderen verbroken. Maar ik wist toch dat ik ouders had en ik bleef inhaken. Vorig jaar heb ik te horen gekregen van een vriendin van mijn vader, waar ik af en toe contact mee heb, dat ik zijn dochter niet zou zijn. Dat hij maar 1 kind zou hebben en dat is mijn oudste broer.
Buiten het feit dat dit voor mij heel traumatisch was en nog steeds is, zit ik nu dus met de vraag: waar en bij wie kan ik dan nog inhaken? En hoe zit het met adoptiekinderen die hun ouders niet kennen? Haken zij dan in bij hun ouders die hun geadopteerd hebben? Hartelijke groet van Roos.’

Zij viert alles mee !

Lieve Roos, ik zal aangeven hoe je kunt inhaken. Maar eerst dit: mijn dochter is op 16 jarige leeftijd van huis weggelopen en in een sekte terecht gekomen. Een sekte die anti ouders was of misschien nog steeds is. Dit gebeurde in oktober 1986, ik heb haar sindsdien nooit meer gezien. De affaire die daarna jaren heeft gespeeld, zou nu teveel zijn om te vertellen.
Op een gegeven moment moest ik er mee leven dat zij mij niet meer wilde zien. Vanaf het moment dat zij fysiek uit mijn leven verdween, verdween ze nimmer energetisch uit mijn leven. In gedachten laat ik haar elk jaar de bijzondere dagen meevieren, de feestdagen en andere gelegenheden, zoals bijvoorbeeld mijn verjaardag, etc. Haar verjaardag vier ik elk jaar, ze is nu 45 jaar. Ik stuur haar in gedachten alles dat ik ook zou doen als ik mijn dochter nog dagelijks zou zien. Schrijf haar af en toe en brief (deze wordt dan niet verstuurd).

Al die tijd, dus bijna dertig jaar, is ze gewoon in mijn leven gebleven. Ik kan haar helaas niet volgen via Facebook bijvoorbeeld, omdat ze daar niets mee doet. Maar ik weet dat ze kinderen heeft en ook die betrek ik bij het ‘inhaken’. Ook al wil iemand niets meer met je te maken hebben, je afwijst, betekent dit niet dat je hetzelfde terug hoeft te doen.
Dus, lieve Roos, blijf je ouders in je leven integreren. Op jouw manier, wat ik doe is slechts een voorbeeld. Misschien een idee om het ook zo te doen, maar niet meer dan dat.

Voor adoptiekinderen kan het anders zijn. Je ziet vaak dat ze inhaken bij hun adoptieouders. En soms is dat niet genoeg en gaan ze op zoek naar hun biologische ouders. In het tv-programma Spoorloos zie je hoe belangrijk dat voor sommige kinderen c.q. volwassenen is. Wanneer de ouders of de ouder is gevonden, is dat vaak een bevrijding. Ook wanneer de ouder niets met de zoeker te maken wil hebben.

De Twilight Zone

Jonge Zielen hebben soms moeite met oude Zielen en wijzen die dan af. Heel begrijpelijk, want er ligt een wereld van verschil in denken tussen hen. Ik heb er diverse blogs over geschreven. Je hoeft alleen maar op Google de woorden ‘Daisha’ en ‘Oude Ziel’ in te tikken en ze komen tevoorschijn.

Het inhaken gaat via de Twilight Zone, deze Zone is de grens tussen de aardse en de ‘andere’ wereld. Wanneer je daar in bent, balanceer je tussen het aardse denken en de verbintenis van Ziel tot Ziel. Wanneer je in slaap gaat vallen, ervaar je dat soms ook. Je kunt dan dingen zeggen die niet van deze wereld zijn. Wanneer je je afstemt op iemand, ga je ook naar die andere dimensie. In die Zone kun je communiceren met de Lichtwereld, met andere Zielen – of ze leven of overleden zijn, dat maakt niet uit.

Afscheid nemen

De laatste weken hebben we van een paar mensen afscheid moeten nemen. Mensen die de laatste paar dagen leefden vanuit de Twilight Zone. Wanneer ze in coma zijn, kun je nog steeds met hen communiceren. Heel duidelijk kan men nog steeds de wensen en de behoeften aangeven. Het afstemmen, communiceren, vergt dat je alle tijd hebt en niet gestoord wordt.
Op dit moment zijn er in onze familie en vriendenkring nog een paar mensen die binnenkort naar de ‘andere’ wereld vertrekken. In de laatste fase van hun leven zijn ze meestal in de Twilight Zone. Dat kan heel onwennig zijn voor ons aardse mensen.

Van de week vertelde een lieve en krachtige vriendin, die in de laatste fase van haar leven is, dat ze soms niet meer weet hoe ze haar telefoon op stil moet zetten. Terwijl dat voor haar nooit een probleem was. Ze maakte zich zorgen over nog een paar (aardse) dingen, die nu niet meer zo gewoon waren. Ik legde haar uit dat dat juist geweldig is. Waarom is dat dan zo geweldig? Wanneer je je hebt kunnen overgeven aan het feit dat dit je laatste fase hier op aarde is, leef je vanuit de Twilight Zone. Je hebt het aardse dan al min of meer los- en achter je gelaten, je bent op de grens gekomen van de Lichtwereld. Je leeft vanuit je Ziel en deze bekommert zich niet om aardse zaken zoals je telefoon op stil zetten.

De Twilight Zone is een vredige wereld en voelt vertrouwd en veilig aan. Alleen kan het onwennig zijn en zoals de aardse mens is: wanneer hij of zij iets niet kent, slaat soms de angst toe.

Lieve groet,
Daisha

P.s.: In Vragenuur, en dat is elke eerste dinsdag van de maand, beantwoord ik vragen, ook over Keukentafel Psychologie. Je kunt dit daarna nog de hele week bij ‘Gemist’ beluisteren: Daisha Live via internet zender Radio Merlijn www.radiomerlijn.nl
Stuur je vraag – dat kan ook over andere zaken gaan –  met voornaam en geboortedatum van de betrokken personen naar daisha@radiomerlijn.nl  En op de eerste dinsdag van de maand wordt deze dan in het programma beantwoord!

Wil je automatisch op de hoogte blijven van nieuwe artikelen over Keukentafelpsychologie? Hier kun je je abonneren op mijn blogupdates.