Waarschuwing vooraf: wat je nu gaat lezen kan sporen van humor bevatten. Indien je allergisch bent voor humor lees dan niet verder! Of lees met de glimlach vanuit je hart!

Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn!

We kennen allemaal wel het Scheppingsverhaal, het verhaal dat God van het Heelal tot en met de Aarde – met alles er op en er aan – in zeven dagen heeft geschapen. En elke dag zag Hij dat het goed was…

Ik begin meteen bij de zesde dag. Volgens de Bijbel besloot God toen dit: ‘De aarde moet allerlei levende wezens voortbrengen: vee, kruipende dieren en wilde dieren.’ En zo gebeurde het. God maakte alle soorten in het wild levende dieren, al het vee en alles wat op de aardbodem rondkruipt. En God zag dat het goed was.
God zei: ‘Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.’

God schiep de mens als zijn evenbeeld. (Je ziet het op de foto hiernaast, God zei: ‘even wachten even een selfie maken, zodat het ook precies lijkt’.)
Hij schiep hen als evenbeeld van God, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen. Hij zegende hen en zei tegen hen: ‘Wees vruchtbaar en wordt talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.’

Ons oorspronkelijke voedsel

Ook zei God: ‘Hierbij geef ik jullie alle zaaddragende planten en alle vruchtbomen op de aarde; dat zal jullie voedsel zijn. Aan de dieren die in het wild leven, aan de vogels van de hemel en aan de levende wezens die op de aarde rondkruipen, geef ik de groene planten tot voedsel.’ En zo gebeurde het. God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was. Het werd avond en het werd morgen. De zesde dag.

Zoals we allemaal weten nam God de zevende dag een rustdag. Heel verstandig als je zes dagen lang dag en nacht hebt gewerkt. Voor ons mensen is dat sowieso niet vol te houden, maar ja Hij is dan ook God, de Almachtige, de Ene!

Alleen de mens is gezegend

Het valt mij op dat toen God de mens ging creëren dat Hij over ‘wij’ spreekt. Voelde Hij zich zo verbonden met de mens dat Hij in de wij-vorm sprak, net zoals de Koning(in) doet? Het lijkt er wel op, want vervolgens schiep Hij ons naar zijn evenbeeld. Immers evenbeeld betekent iemand die precies op de ander lijkt, ofwel totaal gelijk aan elkaar!

Het rare vind ik dat alleen de mens wordt gezegend, niets wat Hij daarvoor creëerde is gezegend. Hij zegt bij de mens dan ook: … en
zag dat het zeer goed was.’ Lijkt me een beetje overdreven als je ziet dat er sinds het bestaan van de mens hetzelfde (vaak boosaardige) op aarde gebeurd als in de dierenwereld of in de natuur.

Vervolgens geeft God de mens de heerschappij over alle dieren. Had Hij nooit moeten doen, want in tegenstelling dat Hij beoogde ons te voeden met planten en zaden, zijn we ook nog eens de dieren gaan opeten. Nu is het wel zo dat ook de dieren elkaar niet mochten opeten. Maar ja, dan zouden er wel heel veel dieren op aarde zijn, gezien hun paringsdrift.

De definitie van het Paradijs!

Op een gegeven moment heeft God Adam geschapen. En bracht hem tot leven door hem de adem in te blazen. Dat klopt niet met het Scheppingsverhaal, want daar staat dat toen Hij de mens schiep deze zowel mannelijk als vrouwelijk waren. Hij praat ook over ‘hen’. Of was Adam een hermafrodiet en heeft de man daarom tepels? Immers Eva moest toch ook gevoed worden. (Een hermafrodiet is een tweeslachtig wezen, die zowel mannelijke als ook vrouwelijke geslachtsklieren heeft. Ofwel zichzelf kan voortplanten.)

Laten we teruggaan naar het Paradijs, want zo staat in de Bijbel dat dat in eerste instantie de aarde was. Adam en Eva waren daar supergelukkig en vervulde hun taak die God had opgedragen met plezier. Namelijk: ‘Wees vruchtbaar, wordt talrijk en bevolk de aarde.’
Je begrijpt wanneer een mens iets ontzettend prettig vindt, dan kan deze er niet mee ophouden. God zag dat en dacht: ‘Oh jee, wat heb Ik nu gezegd, als dit miljarden jaren zo doorgaat, dan is de aarde te klein voor al die mensen en stikken ze allemaal.’
Dus om de mensheid te redden besloot Hij toen dat de erfdood ingesteld moest worden. Zo kreeg tenminste elk Zieltje een kans om gelukkig te worden via de aarde.

Geen erfzonde, maar de erfdood…

Ja, je leest het goed: de erfdood. Nee, het is geen erfzonde. Dat is een foute vertaling van de heren die de Bijbel later opnieuw opstelden. In de oorspronkelijke Bijbel kun je nergens iets vinden over de erfzonde, wel over de erfdood. Ieder mens komt om uiteindelijk te sterven. Daar heeft men van gemaakt dat ieder mens sterft omdat hij zondigt.
Je kunt er ook dit over zeggen: ieder mens sterft omdat hij nog niet vervolmaakt is. Dat we terug moeten komen om onze Ziel verder te ontwikkelen tot een compleet geheel. Zodat de mens op een gegeven moment (leven) zich ontwikkelt zonder negatieve kwaliteiten en/of eigenschappen.

Als keurig katholiek opgevoed meisje ben ik gedoopt. Gelukkig wel, dat scheelde heel wat met de belasting van de erfzonde, die had je dan meteen niet meer. Maar ik maakte me wel zorgen over alle niet gedoopte mensen. Leek me verschrikkelijk om je hele leven met de last van de erfzonde op je schouders te moeten lopen. Daarom dacht ik al heel jong, eigenwijs als ik was, dat kan nooit dat een baby die net op de wereld komt al gezondigd heeft. Ja, misschien in een vorig leven, maar met elk nieuw leven krijg je toch weer een nieuwe kans?!

God geeft iedereen gelijke kansen

Ik hoop dat je wanneer je niet gedoopt bent en dit nu leest, dat je meteen de last van die erfzonde van je schouders afgooit (die dus niet bestaat). Je hoeft dus geen slachtoffer meer te zijn als je niet gelooft in God. God geeft iedereen gelijke kansen: je wordt geboren en je sterft weer. Het geboren worden is om verder te gaan op je ontwikkelingspad. Het sterven om, van alles dat je in dit leven meemaakte, weer uit te kunnen rusten.
Zo hielp God ook mee aan de eventuele overbevolking die, als Hij bij Zijn besluit was gebleven, zeker was ontstaan. Nu hoefden er ‘slechts’ hooguit 8 miljard Zielen (straks, is tenminste de verwachting voor 2025) tegelijkertijd te leven. En deze mochten na hun dood ook weer terugkomen om verder te gaan waar ze waren gebleven.

Buitenaards leven

Ik weet zeker dat God nog meer planeten of ‘Aarden’ heeft geschapen. Hij heeft daar geen moeite mee, Hij hoeft daar slechts zeven dagen voor te werken – ook al is het dan wel dag en nacht. Dus mochten er meer dan de 14 miljard Zielen zijn – ik schat maar wat: 8 miljard op aarde en 6 miljard op dit moment in de Hemel – dan hebben die kansen genoeg op andere planeten. Wie weet zijn ze daar al veel verder dan wij. Dat waren de mensen van Atlantis immers ook.

Hoe zie je Liefde?

Even over heel iets anders, dit schoot me te binnen: Heb je weleens gevoeld hoe liefdevol de natuur is? Heb je weleens gezien hoe wreed de natuur kan zijn?
Het verschil in deze zinnen zit: het eerste doe je met je hart, je Ziel. Het tweede doe je met je verstand. Zou je vanuit je hart kijken dan is ook het tweede niet meer gewelddadig, maar: het is zoals het is!

Verbazend!

Ik verbaas me elke dag weer over hoe de mensheid met alles omgaat:
Een paar mij verbazende nieuwtjes:
Ver voor onze jaartelling maakten de Romeinen hun gebouwen van stevig beton. Deze gebouwen staan – nu ruim 3.00 duizend jaren later – nog steeds in en rondom Rome. Toen ze in de eerste eeuw Nederland bezetten, kregen we gemetselde gebouwen. In het jaar 356 verlieten de Romeinen Nederland en niemand wist meer dat je beton kon gebruiken om te bouwen?! Hadden ze dat dan niet afgekeken van de Romeinen? Dit werd 1500 jaar later pas weer herontdekt en rond 1840 werd het hier weer toegepast. Maar als ik dan berichten lees over ingestorte, net gebouwde, flatgebouwen vraag ik me af: wanneer nemen we iets aan of leren we van de ander?

In één generatie alle kennis weg!
Er is pas geleden een boek uitgekomen en dat heet ‘With our hands’. Het is geschreven door Frederik van Oudenhoven en Jamila Haiders en het gaat over de voedselcultuur van de Pamirs, een bergvolk op de grens van Afghanistan en Tadzjikistan. Een verslag van hoe dankzij eeuwenoude ingenieuze teelt,- veehouderij- verzamel- en kookmethoden er gegeten wordt van regionale granen, peulvruchten, fruit, medicinale planten, melk, boter, kaas en vlees. Een holistisch boek over identiteit: over hoe ons eten onlosmakelijk verbonden is met landschappen, seizoenen, gebruiken, geschiedenis. Dit bergvolk heeft alles nog in oeroude vorm, 400 soorten abrikozen, 300 soorten appelen, zoveel honderden soorten granen. Ooit waren er bij ons 3.000 soorten appelen, nu nog hooguit twintig. http://www.michielbussink.nl/artikelen.php?id=8&aid=195

Frederik vertelt dat alles bij dit bergvolk mondeling wordt doorgegeven. Een geschreven taal kennen ze niet. Nu men de westerse wereld heeft ontdekt, trekken de jongeren naar de grote steden. Dat betekent dat in één generatie alle kennis weg kan zijn!
Het lijkt wel het verhaal van Atlantis!

Het hele Scheppingsverhaal in het kort:   http://www.vecip.com/default.asp?onderwerp=1221

De erfzonde bestaat niet: http://www.goedbericht.nl/_old/erfzonde.htm

Lieve groet,
Daisha

Wil je automatisch op de hoogte blijven van nieuwe artikelen? Hier kun je je abonneren op mijn blogupdates.

Mocht je vragen hebben over dit onderwerp, stuur deze dan naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord ze in het programma ‘Zielentaal’ dat ik elke zondagavond om 21.00 uur presenteer via internetzender Radio Merlijn www.radiomerlijn.nl Je kunt het nog de hele week bij ‘Uitzending Gemist’ terugluisteren.