Als God wil…
Je zweeft heerlijk in de Zevende Hemel en ineens zegt de stem van een Hogere Kracht: ‘Het wordt tijd dat je weer naar de aarde gaat.’
Laten we deze hogere kracht voor het gemak ‘God’ noemen.
Je sputtert uiteraard tegen, je komt net bij van de tijd dat je op aarde was en je zegt:
‘Moet dat nou, ik zweef hier zo lekker. Geen last van zwaartekracht. Of van een lichaam, dat altijd wel een of ander mankement heeft. Ik heb hier alles wat mijn hartje wenst, mooie muziek, veel licht en warmte. De andere zielen zijn lief. En wat heel belangrijk voor me is : ik hou van ze en zij houden van mij. Wat moet ik daar op die kille koude aarde. Kijk, dan God, daar is oorlog en daar. En moet je zien, daar in Nederland zijn weer eens verkiezingen. De regering kon het, voor de zoveelste keer, weer niet eens met elkaar worden. Moet je kijken hoeveel zweetdruppels en geld dat kost.’

God is echter onverbiddelijk en zegt: ‘Ik weet wat je bedoelt en ik zou je ook liever hier houden, maar het is echt voor je bestwil. Er zijn nog een paar aspecten aan je die nog niet helemaal volmaakt zijn. De aarde is daar een hele goede leerschool voor. Ik zou je ook naar de planeet Tolorantia kunnen sturen, maar zij kunnen je niets meer leren. Ze hebben alles al geleerd in de omgang met mensen. Zij zijn daar om de technologie naar een hoger plan te brengen. Tja, en daar ben jij nog lang niet aan toe. Dus: ga nu maar gauw en kijk maar bij welke ouders je terecht wilt komen, je mag ze zelf kiezen.’

Er zit niets anders op dan God te gehoorzamen en inderdaad voor de zoveelste keer weer naar de aarde terug te gaan. Je vraagt nog: ‘Lieve God, wanneer hoef ik dan niet meer terug? Wanneer ben ik helemaal compleet, zoals U dat ook wel eens zegt?’
God antwoord: ‘Als je net zoveel van de ander houdt als van jezelf. En wat ook heel belangrijk is: als je net zoveel van jezelf houdt als van de ander! Heb je dat bereikt, dan kunnen we kijken of je in de Zevende Hemel mag blijven.’

Je probeert de tijd nog wat te rekken door er heel lang over te doen voordat je je ouders hebt gekozen. Maar dan komt toch het moment dat je afscheid moet nemen van al je vrienden in de Zevende Hemel. Het eerste wat je doet als je geboren wordt, is huilen van verdriet. Wat was het afscheid zwaar en dan je geboorte, om niet door te komen. Je probeerde jezelf nog op te hangen door de navelstreng om je nek te draperen. Helaas, de kundige doktoren hebben er alles aan gedaan om je in dit leven te krijgen.

Als God wil…
Is het Gods wil dat er oorlog is? Dat we onverdraagzaam met elkaar omgaan? Dat er elke dag weer onvrede en ruzie is, in onszelf of met anderen? Dat wij onze rijkdommen niet met anderen delen? Rijkdommen, welke kwaliteiten en mogelijkheden kunnen zijn, maar ook aandacht, liefde, voedsel, geld, alles wat we in voldoende mate hebben.
Nee, het enige dat God wil is:

Heb de ander lief, zoals je jezelf liefhebt. En heb jezelf lief, zoals je de ander liefhebt!

Een eenvoudige zin, maar o zo moeilijk te verwezenlijken. Weet dat je hiervoor op aarde bent gekomen. Dat je je hierin in ieder geval in wilt vervolmaken. Je komt net zolang terug totdat je dit begrijpt en toepast. De mensen op Tolorantia hebben dit al geleerd en daardoor kunnen ze je niets leren. Ze zouden je gedrag niet begrijpen. Als je je kwaad maakt, verdrietig of teleurgesteld bent, je onzeker voelt of een andere emotie  zou hebben, zouden ze bij alles denken: ‘het is zoals het is’.

Veel liefde en verdraagzaamheid toegewenst,
Daisha
P.s.: in mijn radioprogramma’s Zielentaal en andere programma’s leg ik uit hoe eenvoudig het leven kan zijn. Luister maar via www.radiomerlijn.nl – live op zondag- en dinsdagavond of bij Uitzending gemist.