We worden allemaal geboren met een eigen karakter. Daarom zijn we ook uniek, maar is het mogelijk dat wat wij als karakter betitelen onze Ziel is?
‘We bouwen ons karakter op door zich herhalende gedachten, terugkerende emoties en gevoelens en door de daden die daaruit voortvloeien. Denk een gedachte vaak en lang genoeg en ze zal tot uitdrukking komen in een gesproken woord of daad. Herhaal een daad vaak genoeg en hij zal een gewoonte worden. Een gedachte kan men van zich afzetten, een daad vergeten, maar ze laten een spoor achter in het karakter, hoe gering ook.

Het resultaat van al onze gewoonten geeft ons een aanleg, een voorkeur voor een bepaalde richting, een neiging die het voor ons natuurlijk en gemakkelijk maakt te handelen in de groef die de gewoonte heeft ingesleten. Ons lot wordt uiteindelijk bepaald door onze eigen gedachten en daden. We zijn door niemand anders tot iets ‘voorbeschikt’. Wanneer we ons karakter ten goede of ten kwade veranderen bepalen we daardoor zelf ons eigen lot.’ zegt Jikke Hoekstra, geplaatst op www.theosofie.net

En wat hij verder over het karakter zegt, kwam ik tot de verrassende ontdekking dat ik dit met onze Ziel aanduid. Hij gaat verder met:
‘Volgens de theosofie bestaat het karakter van een mens uit eigenschappen zoals temperament, instelling, talent en begaafdheid die hem onderscheiden van andere mensen. Het karakter kan door opvoeding, training en omgeving worden veranderd, maar omdat het naar buiten komt vóór een van deze omstandigheden tijd heeft gehad om invloed uit te oefenen, moet het zijn aangeboren. En omdat het vaak anders is dan dat van de ouders, kan het niet door erfelijkheid worden verklaard.

De oude wijsheid leert ons, dat het een erfenis is, die het ego meebrengt uit een vroeger bestaan. Onze aard en neigingen, onze talenten en gaven zijn allemaal herinneringen van gewoonten die we in vorige levens hebben opgebouwd. Ons karakter is dus ons collectieve geheugen van al onze vroegere levens.
Karakter is niet een afzonderlijk beginsel of onafhankelijk onderdeel van de constitutie van de mens, maar is het totaal van de gewoonten en de daaruit voortgekomen neigingen die we in alle verschillende delen van onze constitutie hebben ontwikkeld. Gewoonten om aan de stem van het geweten te gehoorzamen of om toe te geven aan een verleiding.

Het karakter is het innerlijke, onzichtbare gewaad dat het ego door de gedachten en daden om zich heen weeft, draad na draad, zoals een larve haar cocon bouwt waarin ze later moet wonen. Tijdens het leven verbeteren we dit karakter of we tasten het aan en bederven het. Aan het einde van het leven blijft het altijd over als een opstapeling van krachten en energieën en kan het niet worden vernietigd of ongedaan gemaakt.

Wat gebeurt er dan na de dood met dit karakter? De oude leringen geven aan dat het op innerlijke gebieden van de natuur onveranderd en latent blijft, tot in toekomstige eeuwen het ego terugkeert tot fysieke belichaming, en het zijn erfenis, dit karakter, vindt dat op hem wacht. Het is een laatste wilsbeschikking die ons huidige zelf maakt voor zijn toekomstige zelf, en wanneer het ego naar de aarde terugkeert als een pasgeboren kind is zijn karakter – dat zich nu opnieuw gaat manifesteren – het ‘kapitaal’ waarmee het zijn nieuwe incarnatie begint.

Onderscheid tussen karakter en persoonlijkheid   We hebben gezien dat karakter en persoonlijkheid in het dagelijks woordgebruik en ook in de psychologie soms door elkaar gebruikt worden. In de theosofie is er een onderscheid.
Het woord persoonlijkheid komt van het Latijnse woord ‘persona’ dat masker betekent. De persoonlijkheid is zowel een instrument dat door de individualiteit wordt gebruikt om in contact te treden met het stoffelijke gebied en ook een masker waarachter de individualiteit (het werkelijke, onsterfelijke deel van de mens) wordt verborgen. De individualiteit is de oorzaak, de persoonlijkheid is het gevolg. Er zou geen persoonlijkheid zijn als er geen individualiteit was om deze voort te brengen. Voor iedere incarnatie bouwt de individualiteit zich een nieuwe persoonlijkheid, die dan het instrument wordt door middel waarvan de individualiteit op het stoffelijk gebied kan werken. De individualiteit is de acteur, de persoonlijkheid is het masker, de toneelrol.
De persoonlijkheid omvat de hele lagere mens, het lager viertal. De persoonlijkheid is het op zichzelf gerichte deel van ons wezen en omvat het fysieke lichaam, het modellichaam, onze op onszelf gerichte verlangens, emoties en gedachten, en ook het persoonlijk ego met zijn breinverstand en zijn dagelijkse herinneringen die in het brein zijn opgeslagen.

Het karakter, het totale effect van al onze gedachten, daden en ervaringen uit het verleden, is de leidende factor in het vormgeven van de nieuwe persoonlijkheid. We kunnen ons karakter veranderen terwijl we belichaamd zijn, maar omdat dit karakter tussen incarnaties onveranderd blijft, zal de nieuwe persoonlijkheid in alle essentiële kenmerken een reproductie zijn van de persoonlijkheid zoals die was aan het eind van onze vorige incarnatie.
De persoonlijkheid is tijdelijk ons voertuig, maar als ze haar doel heeft gediend, wordt ze als een lege schil opzij gegooid. De essentie ligt in het karakter en in het blijvende deel van het menselijk ego. Samengevat: De persoonlijkheid is dus tijdelijk van aard en verdwijnt bij het sterven van de mens, terwijl het karakter blijvend is. Persoonlijkheid is een onderdeel van de zevenvoudige samenstelling van de mens (lager viertal), terwijl het karakter geen beginsel is.
De definities van het begrip karakter in de psychologie en de theosofie hebben als overeenkomst dat het bij beide gaat om een combinatie van eigenschappen die de ene persoon van de andere onderscheiden.

Maar er zijn wel heel duidelijke en wezenlijke verschillen:  Wetenschappers en psychologen gaan uit van het idee dat de mens bij zijn geboorte ontstond en één leven heeft. Ook constateert men dat bepaalde eigenschappen zijn aangeboren. Men moet daarom tot de conclusie komen dat de mens geen invloed had op het ontstaan van zijn eigen karakter. Volgens de theosofie is het karakter een erfenis die het ego meebrengt uit een vroeger bestaan. Een erfenis die het resultaat is van zijn eigen ervaringen en opgebouwd karma.’

Mooier en duidelijker kan ik het niet verwoorden, vandaar dat ik de tekst letterlijk heb overgenomen. In plaats van Karakter kun je ook onze Ziel zetten.

Elke zondagavond presenteer ik om 21.00 uur Zielentaal, te beluisteren via www.radiomerlijn.nl

Lieve groet,
Daisha