Sander, mijn echtgenoot en ik zijn al meer dan twintig jaar samen. In het begin van de relatie dachten een aantal mensen: ‘Dat kan nooit goed gaan…’ Waarom had men deze gedachten? Kwam het door het leeftijdsverschil van 31 jaar? Een astroloog voorspelde zelfs dat we binnen twee jaar gescheiden zouden zijn. Mijn jongste zoon, die drie jaar ouder is dan Sander had er in het begin even moeite mee. Maar algauw zag hoe zijn moeder gelukkig was. Mede door hoe Sander met mij omging, een en al Liefde!

Ruim twintig jaar later

Van de zomer zijn wij, Sander en ik, 21 jaar nog altijd even gelukkig met elkaar. De Liefde is echt met een grote ‘L’, en is in al die jaren nooit weggeweest. Natuurlijk hebben we af en toe heftige discussies met elkaar hebben. En dat is goed, want verschillende karakters brengen ook verschillende meningen met zich mee.
(Deze foto van Sander en mij is uit 2007.)

Of zijn het dialogen die nogal heftig kunnen zijn? Wat is het verschil? Meestal wil je in een discussie de ander overhalen om jouw mening aan te nemen. In een dialoog, en dat kan ook heel heftig zijn, sta je open voor nieuwe inzichten. In een discussie ben je al bezig je weerwoord te vormen, terwijl de ander nog aan het woord is. Ofwel je luistert niet echt.

Door, onder andere, onze veelvuldige gesprekken zijn we steeds dichter naar elkaar toegegroeid. Nu is het zo dat we, ondanks onze verschillende karakters, aardig wat met elkaar gemeen hebben. We noemen onszelf cultuurbarbaren, maar via de muziek vinden we elkaar altijd. Naar musea gaan, festivals of andere cultuur te beleven, hebben wij beiden geen interesse in.

Seks…

Gesprekken over het leven zelf, hebben we veelvuldig. Waardoor we beiden nieuwe inzichten krijgen. Over het leven nadenken en daarover met elkaar praten, kan tegelijkertijd betekenen dat je een nieuwe kijk op dingen krijgt. Ik kan het iedereen aanraden om dat met je partner, je familie of vrienden te doen. En dan niet volharden in wat jij belangrijk vindt. Nee, sta open voor de dialoog!

Vroeger was het zo dat je voor het huwelijk geen seks mocht hebben. Tenminste, ik ben nog als maagd het eerste huwelijk ingegaan. Heel jammer, want dan ontdek je pas tijdens het huwelijk dat over seks sterk verschillend kan worden gedacht. Zo was het tenminste bij mijn vorige huwelijken.

Mijn man in het eerste huwelijk vond het normaal om regelmatig vreemd te gaan. In het tweede huwelijk was de seks vanuit mijn man nauwelijks aanwezig. Na de geboorte van onze zoon hoefde het voor hem niet meer. In het derde huwelijk had mijn man nog steeds een seksrelatie met zijn ex. Pas bij Sander is het zoals de seks in een huwelijk zou moeten zijn: liefdevol, respectvol en gelijke behoeften.

Denk aan je gezondheid!

Wetenschappelijk^* is bewezen dat wanneer je één keer per week seks hebt – of met jezelf of je partner – het je gezondheid ten goede komt. Het vermindert chronische pijn, kan hart- en vaatziekten voorkomen en het geeft je immuunsysteem een enorme boost. Het maakt een overdosis aan signaalstoffen vrij in je hersenen, waardoor het geluk in je stroomt.

Liefdevolle seks is ontzettend gezond, én je blijft er jong bij!

Toch was er in het begin van onze relatie geen seks. Hoe kwam dat? Sander deed bij mij alle opleidingen die er op dat moment waren. Vandaar dat hij op een gegeven moment vroeg: ‘Mag ik bij je komen wonen?’
Ik was toentertijd net gescheiden, en woonde alleen. Dus ja, waarom niet? Zo kwam de student die hij toen nog was eind augustus 2002 bij me wonen. Met een leerling van je moet je geen seks hebben, was mijn mening.

We kregen daardoor in die eerste jaren de kans om sterk naar elkaar toe te groeien – zonder seks. Dat het vroeger de bedoeling was om geen seks te hebben voor het huwelijk ben ik het helemaal mee eens. Want wat was het fijn om elkaar eerst op gevoels- en geestelijk niveau te ontdekken. Heel belangrijk!

We deden alles samen: familie bezoeken, gesprekken voeren, op vakantie, het voorbereiden voor de opleidingen, en daarna weer alles op orde maken, etc. ’s Morgens samen de dieren verzorgen, ik had toen een kudde schapen, ganzen, vissen, vogels, poesen, en samen eten. Een fijne tijd, die we nodig hadden om elkaar te leren kennen.

eerste Pinksterdag 2005

Totdat… mijn zus overleed, op eerste Pinksterdag 2005. Die dag heb ik vanaf ’s morgens vroeg tot drie uur ’s nachts mijn 51-jarige zus begeleid naar haar sterven, en nadat ze was gestorven. Daarna heb ik geholpen met haar te wassen, en zoals men dat noemt: het afleggen. Vervolgens het gesprek met de begrafenisondernemer, en alle emotionele situaties met de familie. Het is een te uitgebreid verhaal om dat hier nu te vertellen.

Ik was volkomen uitgeput toen ik naar huis reed. En belde Sander onderweg om half vier ’s nachts met de vraag of hij voor mij wat eten wilde klaarmaken. Ik had die dag alleen ’s middags een broodje gegeten. Sander, zo lief als hij is, vond dat geen probleem. Toen ik thuiskwam had hij voor mij klaar staan wat ik altijd het lekkerst vond. En toen is het gekomen…

Nog niet de seks. Door deze emotionele periode kwamen we nog dichter bij elkaar. Een paar dagen later verhuisde Sander van zijn slaapkamer naar de mijne. En dat is altijd zo gebleven.

Een jonge Spirit…

31 jaar verschil houdt in dat ik 31 jaar langer de kans heb gehad om bewuster te gaan leven. Ook met het generatieverschil hou ik altijd rekening. Gelukkig heb ik een jonge spirit. Wat is dat nu weer: een jonge spirit?
Veel meisjes en jongens van mijn leeftijd, dus zo rond de 75 jaar, hebben een jonge spirit. Kijk maar naar de muziek- en theaterwereld. Vaak treden ze nog steeds op, onstuitbaar werken ze door. Met pensioen gaan zit er niet in.

Wanneer je op oudere leeftijd nog steeds openstaat voor nieuwe uitdagingen, heb je zeker een jonge spirit. Sowieso heb je een jonge spirit wanneer je je leven ziet als één groot avontuur. Telkens nieuwe inzichten krijgend en jezelf elke keer overhalen om iets te doen wat je niet eerder hebt gedaan.

In de loop der tijd zijn Sander gegroeid naar een eenheid die ik iedereen kan aanraden. We genieten elke dag van elkaar, de Liefde is groots. Toen ik Sander leerde kennen danste ik volop, werd Satsang op kussens op de grond gegeven. Ik kon lichamelijk dingen die ik nu niet meer kan. In twintig jaar kan je lichaam ontzettend oud worden. Wanneer je 55 jaar oud bent ben je lichamelijk uiteraard anders dan als je 75 jaar bent.

Zorgzaam en mantelzorger

Toen ik 48 jaar oud was kreeg ik van de internist te horen dat ik het lichaam van een 85-jarige vrouw had. Dus kun je nagaan hoe oud mijn lichaam nu is. Mede door de chronische ziekten die steeds erger zijn geworden, vooral de laatste tien jaar. De reuma, Parkinson, COPD, dubbele hernia, hartritmestoornissen door de ziekte van Lyme, etc. Het lijkt of ik doodziek ben, maar er is goed mee te leven. Alleen kan ik lichamelijk niet zo veel meer.

De zorgzaamheid van Sander is ongelooflijk. Hij doucht me ’s morgens, crèmet me, helpt me bij het aankleden. Overdag moeten mijn benen een paar keer per dag ingezwachteld worden. ’s Avonds weer hetzelfde ritueel met uitkleden en in bed gaan. Zelf autorijden (wat ik altijd graag deed) is voor mij te gevaarlijk vanwege de Parkinson. Mijn benen zeggen af en toe: doe het zelf maar, wij doen niets meer.

Geven en ontvangen in balans

Van kind af aan ben ik iemand die alles zelf wil doen. Heel vervelend voor anderen als ze je willen helpen. Iemand helpen deed ik graag, maar geholpen worden… nee, en nog eens nee! Ofwel geven deed ik graag, maar ontvangen… Door mijn huidige lichamelijke situatie moet ik wel ontvangen, want zelf kan ik het niet meer. Zo leer ik eindelijk ontvangen én geduld hebben! Ideaal om in je leven het geven en ontvangen uiteindelijk in balans te brengen.

Voor Sander betekent het ontzettend zinvol te zijn voor iemand, in ieder geval voor mij. Ik hoor vaker van mensen dat ze nu ze mantelzorger zijn voor de ouders, of één van de ouders, ze steeds dichter naar elkaar groeien. Laatst vertelde een vrouw me dat ze haar leven lang een hekel aan haar moeder had, maar nu ze min of meer verplicht was om haar mantelzorger te zijn, haar moeder pas begint te begrijpen. Haar zelfs te waarderen hoe ze altijd in het leven heeft gestaan.

Vierentwintig uur per dag zijn Sander en ik samen, doen we alles samen. We werken in dezelfde ruimte, en er is geen dag dat we anders zouden willen. In die twintig jaar moest Sander enkele maanden geleden voor zaken een paar dagen naar Zwitserland. Dat was in al die jaren de eerste keer dat we een paar dagen niet bij elkaar waren! Wat hadden we elkaar gemist! Gelukkig kwam mijn zoon de taken van Sander overnemen, want alleen kan ik me niet meer redden.

Het leven is één groot avontuur!

Een waargebeurd liefdesverhaal dat nog steeds gaande is. De moraal van dit verhaal? Kijk niet naar leeftijd, kijk niet naar geslacht, heb LIEF! Het maakt niet uit hoe je bent, wie je bent, wat je bent, heb lief!

Heb een Mens lief, en kijk niet alleen naar de buitenkant van de ander, ervaar zijn of haar binnenkant!
Het belangrijkste is: ga geen discussies aan, ga in dialoog met elkaar. Heb respect zegt men, wat wordt daarmee bedoeld? Respect hebben is waardering hebben voor elkaar, hoe het karakter of de interesses van de ander ook zijn. Ofwel laat de ander zijn zoals hij of zij is, wil niet dat het een kopie van jezelf wordt.

Beleef samen avonturen, welke dat voor jullie beiden mogen zijn. Natuurlijk hebben Sander en ik ook ieder onze eigen interesses. Dat is juist geweldig, want zo komen we allebei over andere zaken van het leven iets te weten. Denk niet, ik wou dat de ander zus of zo zou zijn. De ander heet de ander, omdat hij of zij altijd anders zal zijn en blijven. Wanneer je op die manier met ieder ‘ander’ omgaat, ben je gelijkwaardig!

Moraal van het verhaal

Heb je een relatie dat meer een broer-zus-relatie is? Ontdek de seks weer met elkaar, hoe oud je ook bent. Zoals gezegd: seks is gezond. In de relatietherapie die ik geef, zeg ik altijd: Als de seks maar goed is… Helaas ontbreekt het daar meestal aan.
Vind je je relatie saai? Sterf niet voordat gestorven bent. Ontdek hoe je beiden met elkaar avonturen kunt beleven. Dat houdt je jong!

Ik wens je een levenslange liefdevolle relatie met jezelf, én je eventuele partner. Maar dan wel Liefde met de grote ‘L’.
Misschien kun je iets overnemen van hoe Sander en ik met elkaar omgaan?!?

Lieve groet,
Daisha

P.s.: *In dit artikel vind je mooie tips voor een lang en gelukkig leven.

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!