Laatst kwam een man van rond de veertig bij me op consult. Ik zag dat hij moe was. Het wit van zijn ogen was niet helder wit meer, er liepen rode adertjes doorheen. Met gebogen hoofd zit hij voor me.
‘Nee, ik heb geen vragen.’ zegt hij.
‘O.k.’ zeg ik ‘dan ga ik kijken wat ik tegenkom.’

Ik heb geen tijd voor mezelf

Zodra ik me op de man afstem, komen er binnen een paar seconden vele beelden. Zo zie ik hoe druk hij in het dagelijkse leven is. Druk, druk, druk. Hij heeft last van de ziekte van de huidige tijd: alleen maar druk, druk, druk!

Ik vertel hem wat ik allemaal zie: zijn werk, thuis, zijn relatie en over hemzelf. Ik zie dat hij moeilijk iets uit handen kan geven en het gevoel heeft alles zelf te moeten doen. Als ik alles verteld hebt, beaamt hij: ‘Ja, u heeft gelijk. Ik heb geen tijd meer voor mezelf! Het gaat de hele dag maar door, zelfs in de weekenden. Ik weet niet hoe ik alles voor elkaar moet krijgen.’

‘Wat moet u voor elkaar krijgen?’
‘Nou gewoon, mijn werk, als ik thuiskom moet ik er zijn voor mijn vrouw en kinderen. Daarbij sport ik graag, tennis, karate.’
‘Bij alles wat u net noemde, heeft u het idee te ‘moeten’?’
Verbaasd over de vraag antwoord hij: ‘Mijn werk moet ik doen, want anders verdien ik niets!’

‘Heeft u geen leuk werk?’ vraag ik.
‘Jawel, ik vind mijn werk heel leuk. Nou ja, sommige aspecten er van niet, maar over het algemeen ben ik dik tevreden.’
‘Wat is er nog meer te moeten?’ blijf ik aandringen.

‘Ik vind dat ik er moet zijn voor mijn vrouw en kinderen. Dat is toch logisch?! Vroeger was mijn vader er nooit. Als hij van zijn werk thuiskwam, dan had hij ’s avonds altijd wel weer van alles te doen. Dat wil ik mijn kinderen niet aan doen. Ik vind dat mijn kinderen ook aandacht nodig hebben.’

‘Wanneer tennist u en wanneer doet u aan karate?’
‘Ik tennis twee avonden in de week en karate doe ik het liefst op vrijdagavond, maar daar komt het niet altijd van. In ieder geval wel op de zaterdagmorgen. Maar op zaterdagmorgen wil mijn vrouw ook dat ik meega met boodschappen doen. Dus het is altijd haasten op zaterdag. De zondag is er weer voor de kinderen of andere sociale verplichtingen. Dus u ziet wel: ik heb nooit tijd voor mezelf!’

Als je wel tijd zou hebben…

‘Als u wel tijd voor uzelf zou hebben, hoe zou die tijd dan worden ingevuld door uzelf?‘ vraag ik hem.
Hij kijkt me aan alsof hij me niet snapt. Dus ik stel de vraag nog maar een keer: ‘Wat zou u doen als u wél tijd voor uzelf zou hebben?’
De man kijkt me stil aan, zucht, probeert wat te zeggen, maar er komt geen woord uit zijn mond.
‘Ik weet het niet.’ zegt hij uiteindelijk ‘Ik heb nooit tijd voor mezelf, dus ik zou ook niet weten wat ik dan zou willen doen. Ik heb daar nooit over nagedacht.’

Deze man is niet de enige die met een dergelijke boodschap bij me komt. Veel mensen praten over het feit dat ze zo weinig tijd voor zichzelf hebben. En net zoals ik het deze man vraag, vraag ik dan wat de persoon met die ‘eigen tijd’ bedoelt. Want naar mijn mening is alles dat je doet namelijk ‘eigen’ tijd, anders zou je het niet aan het doen zijn.

Zelfs als je werkt, is het eigen tijd. Je werkt immers omdat je dat wilt doen. Welke reden je daar ook voor hebt. De één zal het werk doen omdat hij/zij dit leuk vindt. De ander puur om geld te verdienen of omdat hij/zij het als een verplichting voelt. Maar wat altijd is: je doet het omdat je het wilt doen. Want echt, geloof me: als je het niet had willen doen, had je het niet gedaan!

Het is een illusie dat je meer vrijheid of eigen tijd zou moeten hebben. Maar deze illusie maakt wel dat je ontevreden bent over de situatie van dit moment. Jammer, deze onterechte ontevredenheid. Geloof me, op ieder moment van de dag doe je wat je wilt doen. Daarom is het onzin om te zeggen: ‘Ik doe dit wel, maar eigenlijk wil ik het niet doen.’

Ontdek het waarom

Wanneer je het écht niet zou willen, dan deed je het niet. Niemand doet iets tegen zijn of haar wil. Het is een illusie dat je dat zelfs zou kunnen. Een mens denkt altijd op de eerste plaats aan zichzelf. Zelfs de mensen die altijd klaar staan om aan de vraag van een ander meteen te voldoen, en daar achteraf spijt van hebben.

Op het moment dat men het gaat doen, wil men het doen. Er is namelijk altijd een voordeel te behalen, als je besluit iets te doen: om ruzie te voorkomen, de ander niet teleur te stellen, aardig gevonden te worden, luxe te leven, geen armoede te lijden, status verkrijgen. En zo kunnen er nog véle andere redenen zijn.

Houd je zelf niet voor de gek. Zeker als je de neiging hebt om achteraf te zeggen dat je dit of dat liever niet had willen doen. Ga kijken waarom je het hebt gedaan. Ontdek het ‘waarom’! En besluit dan of die reden het voor jou waard is om te doen. Neem dan pas de beslissing of je het wel of niet wilt blijven doen. Weet dat ieder mens een vrije wil heeft. Dat is juist het mooie van het leven.

Hoe vaak gebruik jij het woord ‘moeten’?

Luister eens heel bewust naar wat je zegt en/of denkt. Hoe vaak gebruik je het woord ‘moeten’, terwijl het om iets leuks gaat? Door het woord ‘moeten’ te gebruiken ga je denken dat je het niet uit eigen vrije wil doet, en dat geeft je een machteloos gevoel. Maak je zelf niet machteloos, je hoeft niets te ondergaan. Je kunt elke situatie, die je niet wilt, veranderen. Al zou het slechts je denken daarover zijn.

Uiteraard heeft elke actie, alles wat je doet consequenties. Het tegen je zin in werk doen, omdat je het geld dat je ermee verdient nodig hebt, heeft de consequentie dat je meestal met tegenzin naar je werk gaat. Besef dat je hiervoor zelf kiest, en bedenk daarbij waarom je dit werk verkiest boven iets anders, dan ga je met veel minder tegenzin naar je werk.

Hoe nu verder?

Nadat ik de man dit heb verteld, vraag ik hem:
‘Waarom, denkt u, hebben de mensen tegenwoordig het gevoel geen tijd meer voor zichzelf te hebben? Komt het doordat ze té veel willen?’

‘U vertelde net al dat ze in termen van ‘moeten’ denken. Nu ik er over nadenk, doe ik dat zelf ook. Ik zeg altijd: Nee, ik kan dan niet komen, want ik moet naar een feest. Terwijl ik het juist heel leuk vind om naar dat feest te gaan!’

‘Ja, daar heeft het deels mee te maken.’ antwoord ik hem ‘Het zoveel moeten van jezelf is je grootste valkuil. Doordat je niet denkt ‘ik wil’ maar ‘ik moet’, heb je het gevoel dat je je tijd niet zelf invult. Zo moet je naar dat leuke feest. Je zegt niet: ik wil naar dat leuke feest. Elke keer als je zegt ‘ik moet’, terwijl je tegelijkertijd daar zelf voor kiest, heb je het gevoel gedwongen te worden. En niemand wil gedwongen worden tot iets. Ook niet door zichzelf!’

‘Dat begrijp ik, maar hoe moet ik dan nu verder?’
Ik glimlach en ben even stil. De man hoort nu wat hij net tegen me zei.

‘Oh, ik gebruik weer het woord ‘moeten’. Ja, dat zit er zo in. Vroeger moest ik thuis ook altijd van alles. Er waren zoveel regels. Niet dat ik me daar aan hield. Nee, vaak juist niet. Ik kwam er tegen in opstand. Of door een grote mond te geven of door het gewoon niet te doen.’

Hier haak ik op in: ‘In een huisgezin zijn er nu eenmaal leefregels. Daar komt niemand onder uit. Maar als je vertrouwen hebt in je kind en je hebt je kind respect en waardering naar anderen bijgebracht, dan worden deze regels van nature nageleefd. Ieder kind weet hoe ver hij of zij kan gaan. En dat ze af en toe de ‘regels’ mogen overtreden hoort ook bij de opvoeding. Dan maak je je kinderen tot vrije mensen. Je leert ze hun eigen verantwoordelijkheid te dragen.’

Ik wil

‘Vervang het ‘ik moet’ in ‘ik wil’, ga ik verder. ‘En je zult ervaren dat je leven verandert. Ineens heb je alle tijd voor jezelf, doe je allemaal dingen die je wilt doen! Door deze kleine verandering aan te brengen in je denken én je spreken, bevrijd je jezelf! Voel je je vrij, je hebt weer een keuze!’

De man, die kwam zonder vragen te hebben, neemt opgewekt afscheid van me. Zijn schouders zijn niet meer zo gebogen, er is duidelijk een last van hem afgevallen. Zijn ogen zien er niet meer zo vermoeid uit. Hij heeft ontdekt dat het leven één groot feest kan zijn.

We leven hier op aarde omdat we naar de aarde wilden komen. Ieder heeft daar zo zijn of haar eigen reden voor. Het was geen ‘moeten’. Je Ziel wilde dit eigen Levenspad lopen. Je Ziel zal je nooit ergens toe dwingen. Weet dat alles dat je doet, je dat op dat moment wilt. Anders had je het niet gedaan. Dus: je moet niets van je Ziel, je moet niets van God. Misschien moet je het van jezelf? Maar waarom zou je jezelf gek maken met al dat moeten?

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!