Wat is de beste situatie aan tafel wanneer je een veel jongere c.q. oudere partner hebt? De plaats aan tafel is uiteraard bepalend hoe de harmonie is tijdens het eten. Maar het gaat zelfs verder, het is ook bepalend hoe de harmonie is in het gezin. Wanneer iedereen de hem of haar toekomende plaats aan tafel krijgt, werkt dat door in de hele gezinssituatie. Zijn de gezinshoofden sterk verschillend in leeftijd, dan ontstaat er een andere verdeling dan welke ik in een eerder hoofdstuk heb aangegeven.

Ik zit aan het hoofd van de tafel

Wanneer je je vader en moeder op bezoek hebt, dan geef je deze meestal intuïtief de plaats van respect. Waarom? Omdat energetisch alles van hoog naar laag vloeit, van ouder naar jonger. Automatisch ontstaat dan de situatie dat de oudere het hoofd of de prominente plaats aan tafel krijgt. Dit heeft niets te maken met dat de anderen dan de mindere zijn of onderdanig. Dit heeft te maken met jezelf respecteren: met eenvoud en bescheidenheid kan je in alles het volmaakte bereiken!

Sander, mijn man, is 31 jaar jonger dan ik ben. Een groot leeftijdsverschil, sommige mensen denken dan ook dat hij mijn zoon is. Wat goed zou kunnen, want mijn jongste zoon is ouder dan Sander. We zijn nu ongeveer dertien jaar bij elkaar en merken het verschil in leeftijd uitsluitend door de tijd waar in we zijn geboren en uiteraard de levenservaringen. Verder denken we hetzelfde over wat de bedoeling van het leven is en doen we veel samen. Hoe zouden wij nu aan tafel zitten?

Je raad het al, ik zit aan het hoofd van de tafel en Sander zit links naast mij. Dat is vanaf het begin dat we bij elkaar zijn zo geweest. Hij vindt dat de prettigste plaats, fijner dan rechts naast mij. Intuïtief wil Sander dat ik de hoogste plaats behoud. Zo is het wanneer we met z’n tweeën zijn. Zijn er meer mensen dan gaat hij rechts naast mij zitten, ofwel hij neemt automatisch de plaats van de heer des huizes in.
Wanneer we wandelen, ergens anders eten, bij iemand op visite zijn ofwel elke situatie buiten de deur, gaat Sander automatisch rechts van mij zitten of lopen. Lief hé, automatisch wordt hij mijn beschermer!

Helaas, ik mag geen Pa zeggen!

Toen mijn vader nog leefde, helaas is mijn moeder lang geleden overleden, liet ik hem op mijn plek zitten. Mijn vader, een bescheiden man, protesteerde dan hevig. Volgens hem moest ik gewoon op mijn eigen plaats blijven zitten. Maar hij gaf zich gauw gewonnen, want hij vond het toch altijd wel een hele eer. En genoot van het overzicht dat hij over de tafel had.
Wanneer Sanders vader komt, blijf ik aan het hoofd zitten. We schelen slechts één jaar in leeftijd. In het begin had Sanders vader daar moeite mee, niet toen mijn vader nog leefde. Maar ja, ik mag geen Pa tegen hem zeggen, dus…

Het mooie is dat hij gisteren, toen we bij Sanders ouders aten, zelf aan het hoofd van de tafel ging zitten. (Volgens mij volgt hij deze serie Keukentafel Psychologie.) Ik kreeg de plek van de oudste dochter toegewezen. Namelijk rechts naast Sanders moeder, die aan het andere hoofd van de tafel zat.

De plek van eenzaamheid en er niet bij horen

Wanneer is het leeftijdsverschil zodanig dat de hiërarchie veranderd? Dus dat de oudere – of dat nu de vrouw of de man is – de plaats van de kostwinner krijgt? Deze hoeft dus niet daadwerkelijk de kostwinner te zijn. Het is moeilijk om daar een exact getal voor te geven. Het ligt er ook aan hoe krachtig de persoonlijkheid van de oudere is. Bij krachtig ongeveer vijf jaar en soms pas bij tien jaar.

Is de plek van de kostwinner prettig? Ja en nee! Ja, omdat je energetisch of onbewust voelt dat je gewaardeerd en gerespecteerd wordt. Nee, omdat het ook een geïsoleerde plek is (It’s lonely at the top…). Mensen die naast elkaar zitten, zijn eerder met elkaar in gesprek. Je hebt dus kans, wanneer je niet genoeg je mond roert, dat niemand met je praat. Daarom, als je weet dat de persoon die op visite komt moeite heeft met zichzelf te profileren, zet hem of haar dan nooit aan het hoofd van de tafel. Ook al is deze de oudere en de gast, hij of zij zal zich eenzaam voelen aan het hoofd.

Het restaurant

Energetisch gebeurt er veel tussen mensen. Uiteraard ook tussen mens en dier. Heel belangrijk om je dier de juiste plaats te geven, want anders kan het aardig uit de hand lopen. Een dier hoort lager te zijn dan jezelf. Jij bent het hoofd van de roedel en een dier moet daar ondergeschikt aan zijn. Ook aan de andere mensen van het gezin, zelfs aan de baby.

Afgelopen week maakte ik In een restaurant het volgende mee. Bij de tafel naast ons was de volgende situatie: Oma was jarig en trakteerde op een diner. De tafel stond tegen de muur c.q. raam, aan het hoofd was geen plaats vanwege het looppad. Oma’s dochter, schoonzoon en twee kleinkinderen van rond de twintig zaten ook aan tafel. Oma was doorgeschoven naar de muur, waardoor twee mensen links van haar konden zitten. De jongste kleindochter ging naast haar zitten en de schoonzoon daar weer naast. Haar dochter schoof ook tegen de muur en zat dus tegenover haar moeder. De iets oudere kleindochter ging naast haar moeder zitten.
Al gauw bleek dat de twee kleindochters het hoogste woord hadden. De schoonzoon voelde zich er een beetje bij hangen en ook de dochter was vrij stil gedurende het eten.

We aten bij Ribhouse Texas*) in Voorst en daar wordt iemand die jarig is groots in het zonnetje gezet. Dus toen men er achter kwam dat Oma jarig was, werd ze op alle manieren in de belangstelling gezet. Tot die tijd hadden de kleindochters het hoogste woord en de meeste aandacht. Gelukkig genoot Oma van de aandacht die de kleindochters kregen en opeisten. Maar het had ook anders kunnen zijn.

Verandering van middelpunt zijn

Schoonzoon bleef zich tot het einde toe ongemakkelijk voelen. Hij had dan ook de plek van het jongste kind. Oma had dan wel de plek van de oudste, maar doordat de jongste kleindochter in het midden zat, nam zij het er ook van om het middelpunt te zijn. Totdat de oudere kleindochter het ging opeisen, die overigens ook in het midden zat.
Dat het uiteindelijk enorm gezellig was, behalve dan voor de schoonzoon, was doordat de jongeman van de bediening de situatie redde. Hij schonk op allerlei manieren aandacht aan Oma. Ook aan de anderen, dat kon ook niet anders, de kleindochters eisten continu zijn aandacht op. De jongeman laveerde daar heel mooi tussendoor, echt geweldig.

Dit zou een betere verdeling zijn geweest: Oma in het midden, rechts van haar de schoonzoon, links van haar de oudste kleindochter. Tegenover haar, haar dochter en links naast haar – dus tegenover haar vader – de jongste kleindochter. Iedereen zou evenveel aandacht hebben gehad en doordat er harmonie zou zijn, had ook de schoonzoon zich er bij betrokken gevoeld. En omdat Oma jarig was (en het diner betaalde), zou zij de eer hebben gehad de hele tijd het middelpunt te zijn.

Sterk aan te raden

*) Wanneer je een keer in een niet alledaags restaurant wilt eten, raad ik je Ribhouse Texas aan. Een restaurant voor gewone mensen, zoals jij en ik. Geen poespas, gewoon de kleren dragen die je lekker vindt – van spijkerbroek tot chique. Soms een beetje rumoerig, maar dat verhoogt voor mij de gezelligheid. Het eten is van zeer verfijnd tot cowboy-voedsel, dus voor elk wat wils. De bediening is super. Laat je met rust wanneer je daar behoefte aan hebt en, als je daar voor voelt, zijn ze altijd in voor een geintje. De eigenaars en de bediening doen er alles aan om het naar je zin te maken. http://www.ribhousetexas.nl/

Lieve groet,
Daisha

P.s.: In het programma Zielsverwanten, elke zaterdag om 20.00 uur, beantwoord ik vragen. Je kunt dit daarna nog de hele week bij ‘Gemist’ beluisteren via Radio Merlijn www.radiomerlijn.nl
Heb je een vraag? En dat kan over allerlei kwesties gaan, jezelf, je gezin, werk, familie, droom, gezondheid, etc. stuur deze met voornaam en geboortedatum van de betrokken personen naar daisha@radiomerlijn.nl  Privacy is verzekerd, ik noem geen naam of geboortedatum in het programma.

Wil je automatisch op de hoogte blijven van nieuwe artikelen over Keukentafelpsychologie? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.