Waarom?
Als kind stelde ik, net zoals alle kinderen van een bepaalde leeftijd, telkens de vraag: ‘Waarom?’ Ik deed dat zo veelvuldig dat men er soms gek van werd. Ik heb het vragen naar het ‘waarom’ gelukkig nooit afgeleerd. Als mij iets niet duidelijk is ga ik ‘googelen’ of vraag ik het net zolang aan mezelf of aan een ander totdat ik het weet of begrijp.
Elke avond, voordat ik ga slapen, doorloop ik de dag. Ik laat de dag dan als een film aan mij voorbij gaan. Ik kijk naar wat er die dag gebeurde en welke rol ik daarin heb gespeeld. En vraag dan vele malen aan mezelf – zonder waarde oordeel: ‘Waarom?’
Niet dat ik meteen daarop een antwoord heb, maar door heel bewust het waarom te willen weten, blijft het in mijn brein. De dagen daarna, of soms vele weken later, ontdek ik dan het waarom.

Als ik iets niet snap, leg ik het aan een ander uit!
Op mijn dertiende ontdekte ik dat ik het meeste leer van het doorgeven van kennis. Mijn ouders hadden voor mij de alfa kant gekozen voor de middelbare school. Deze studie was kort en men meende vroeger (in 1959) nog dat als een meisje ging trouwen er toch geen loopbaan mogelijk was. Mijn kracht lag – en ligt nog steeds – meer bij de Bèta kant. Aan het einde van het eerste jaar van de middelbare school bleef ik zitten. Mijn talen waren niet voldoende om naar de tweede te mogen.

Ik wist zeker dat ik een voldoende voor Duits zou moeten hebben en dat ik daarmee over was gegaan. Nu was mijn middelbare school een katholieke meisjesschool waar nonnen les gaven. Met de meeste nonnen had ik een heel goed contact, maar de leerkracht Duits mocht mij totaal niet.
Naar aanleiding van dit gegeven en omdat niemand begreep dat ik het eerste jaar niet had gehaald, ging mijn moeder naar de directeur van de school. Toen mijn moeder thuiskwam zei ze: ‘Jij gaat niet meer naar die school! Je hebt gelijk, je had een voldoende voor Duits. Je kunt dus naar de tweede, maar ik wil niet dat je nog naar die school gaat!’
Al snel werd een andere middelbare school gevonden. Het Hoofd van mijn vroegere lagere school was daar net directeur geworden. In het gesprek met hem kwam naar voren dat het toch wel erg jammer was dat ik niet de bèta kant was opgegaan.
Met tranen in de ogen smeekte ik hem om dat alsnog te mogen. Ik wilde graag naar de tweede en beloofde dat ik in de grote vakantie de wiskundevakken van het eerste jaar zou inhalen. Hij keek me aan, zag dat ik het meende en stemde in. Hij stelde de voorwaarde dat, voordat het nieuwe schooljaar begon, ik eerst een toets moest doen om te kijken of ik genoeg kennis had van de bètavakken. Geen probleem, wist ik.
Wat heb ik mijn best gedaan in die grote vakantie! Zelfs zo goed dat na dat ik een maand in de tweede zat, andere kinderen bijles in wiskunde gaf.

Toen ontdekte ik: daar leer ik het meeste van! Wellicht wist ik dit al eerder, want van jongs af aan speelde ik schooltje met mijn neefjes, nichtjes, met kinderen uit de buurt en met de poppen. Maar toen op mijn dertiende werd ik me heel bewust, dat als ik ergens niet goed in was of ik iets niet onder de knie kon krijgen, ik er ‘les’ in moest geven.
Dit doe ik nog steeds, als ik iets niet snap ga ik het aan een ander uitleggen. En luister dan zorgvuldig naar mijn eigen woorden, in wezen leg ik het mezelf uit!
Als ik dan een niet begrijpende blik krijg, probeer ik het met andere woorden uit te leggen. Net zolang tot ik het zelf helemaal begrijp én daaruit volgend ook de ander.
Ik kan het iedereen aanraden! Erg waardevol om nieuwe inzichten te krijgen, om meer van jezelf en het leven te begrijpen. En om de antwoorden op je vragen zélf te kunnen ontdekken.
Vooral als je een vraag hebt over wat je moet doen in een bepaalde situatie. In die vraag zit namelijk al je antwoord besloten. Hoe?
Ik heb daar een oefening voor, die ik je graag toestuur. Het enige dat je hiervoor hoeft te doen is je te abonneren op de gratis Nieuwsbrief. Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.
Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één! Als je mij al volgt, kun je ook mailen naar daisha@radiomerlijn.nl

Lieve groet,
Daisha