Om een voorbeeld te stellen hoe onzichtbare verbintenissen werken, zal ik een vergelijking met een spin maken. Ik hoop dat je niet bang bent voor spinnen. Ik gelukkig niet, het zijn juist zeer nuttige dieren. Wanneer er geen spinnen zouden zijn, hadden we heel wat meer ongedierte in huis of buiten.
Terug naar de spin, ofwel de mens die een prachtig web om zich heen heeft gebouwd. Jij als mens bent, met het web dat je om je heen hebt met ongeveer honderdvijftig mensen verbonden. Waarom 150? De Britse antropoloog Robin Dunbar zegt dat ons brein in staat is om niet meer dan 150 mensen te ‘kennen’. Je gaat daar meer of minder vriendschappelijk mee om. Hieronder vallen ook collega’s, vrienden, buren en anderen die je af en toe spreekt.

Een spinnenweb is vrij stevig, men zegt dat de draden zelfs sterker zijn dan staaldraad. En toch zijn de draden zo dun dat ze niet worden opgemerkt door vliegende insecten. Net zoals de stevige verbintenis die je hebt met die honderdvijftig mensen niet zichtbaar is. Wanneer een vlieg in een web komt, komt het hele web in beweging. Zo is het ook wanneer er iemand nieuw jouw kring binnenstapt. Het hele jouw omringende web komt in beweging. De één zal de nieuwkomer accepteren, de ander moet er eerst aan wennen. Soms ervaart men het als een gevaar en wordt de nieuwkomer genegeerd of verbannen. Wanneer jij zelf een nieuwe kring binnenstapt, gebeurt ditzelfde.

Elke keer dat je een keuze maakt, dus zelf in beweging komt, komt alles in je kring (web) in beweging. Bijvoorbeeld door iets nieuws te starten of een andere wending aan je leven te geven. HIerdoor veroorzaak je een golfbeweging in je web. Dat merk je het beste als je een nieuwe naam aan jezelf geeft. Het kan jaren duren voordat je nieuwe identiteit door de hele kring om je heen is geaccepteerd. En door sommigen zal je nieuwe naam nooit worden gebruikt. Vooral door de mensen die zich aan de buitenkant van jouw web voelen staan.

We zijn verbonden met een heel groot netwerk

Nog een voorbeeld van de onzichtbare verbintenissen. Wanneer je een graszode uit een grasveld steekt – dan kun je het beste de spade een schophoogte diep steken – dan zie je dat onder de grassprietjes kleine witte worteltjes zitten. Deze worteltjes verbinden de grassprietjes met elkaar. En niet alleen op dat veld, het gaat veel verder – men zegt zelfs over de hele wereld. Elk grassprietje is een op zich staand sprietje, maar onderling – onder de aarde – zijn ze allemaal met elkaar verbonden. Zo’n groot netwerk is het ook tussen jou en alle mensen, zelfs met alles op aarde en in het Universum.

Lang geleden las ik ergens, ik weet helaas niet meer waar, dat als ergens een boom wordt gekapt, er een andere boom aan de andere kant van de wereld sterft. Afgelopen zomer waren Sander en ik mee op een informele reis langs drie kastelen hier in de buurt. Onder andere bezochten we Huize ’t Medler, een privébezit van de familie van Dorth tot Medler.
Baron van Dorth vertelde dat zijn grootvader ooit vier jonge bomen uit Duitsland had meegenomen. Deze werden zo rond 1870 twee aan twee naast de toegangspoort van het landhuis gepoot. Op een gegeven moment werd één van de bomen ziek. En voordat de boom ongelukken zou kunnen veroorzaken door neer te storten, werd deze gekapt. De boom er naast mankeerde niets. Tenminste op dat moment niet, drie maanden daarna was de ‘tweeling’-boom ook dood. De twee bomen die aan de andere kant van de poort staan, zijn sindsdien steeds verder achteruit gegaan.

Nostradamus (arts en ziener uit de zestiende eeuw) zei: ‘Ieder mens is met een boom verwant. Slechts in verbinding met zijn boom kan hij gelukkig zijn.’
Er zijn 3000 miljard bomen op aarde (telling 2015 http://www.scientias.nl/hoeveel-bomen-zijn-er-op-aarde-drie-biljoen/ ) en er zijn ruim 7 miljard mensen. Wanneer elke boom met een mens verbonden zou zijn, dan heeft ieder mens de zorg over 415 bomen.

Een mooie en vlugge carrière

Als achttienjarige werkte ik op de octrooi afdeling van de toenmalige AKU (thans AKZO). Mijn opa Herman Hengeveld had, als ik het me goed herinner, personeelsnummer 47. Mijn opa was het 47^ste personeelslid, nu zijn er wereldwijd 47.000 medewerkers. Niet alleen mijn opa werkte bij de AKU, ook een aantal ooms. Aangezien wij in de familie harde werkers zijn, kreeg ik dan ook een mooie functie op de octrooi afdeling.
Op mijn 18^de als laagste begonnen, klom ik binnen een half jaar op tot een vrij hoge functie. Ik was verantwoordelijk voor het in orde brengen van het archief. In 1965 werden dossiers in grote kasten opgeborgen, echter tot dan toe zodanig dat men soms een dag moest zoeken om weer het betreffende dossier tevoorschijn te halen.

Ik bedacht een systeem dat het ook in een paar minuten kon. Maar om dat te kunnen realiseren moest ik wel al die duizenden dossiers van de uitvindingen en octrooiaanvragen doornemen. Ik gaf elk dossier een nummer en vervolgens maakte ik een lijst met in de dossiers gebruikte namen met daarachter het nummer waar men het kon vinden. Je begrijpt het duurde maanden voordat ik een overzichtelijk archief had. Gelukkig kreeg ik een kamer apart. In die tijd iets onvoorstelbaars, want zelfs de afdelingschef moest zijn kamer met zijn secretaresse delen.

Het mooie van dit werk was dat ik de duizenden uitvindingen waarvoor wel of geen octrooi voor was aangevraagd doorlas. Er werkten meer dan twintig uitvinders op deze afdeling. Meestal zaten ze met de voeten op het bureau en hun handen achter het hoofd van alles te bedenken. Dus mocht je een keer iemand zo zien zitten, weet dan dat de persoon heel hard aan het werk is.

foto AKZO Nobel: Nessluop / Shutterstock.com

Zonder dat je het weet denkt iemand anders hetzelfde als jij!

Waarom nu dit hele verhaal? Door het lezen van al die gegevens zag ik dat men soms net een octrooi was misgelopen, omdat iemand anders in de wereld net een halve dag eerder was met het indienen er van. Of dat we net vlug genoeg waren geweest om het octrooi te halen.

Dus wat iemand op de octrooiafdeling in Arnhem had bedacht, had iemand anders op exact hetzelfde moment in Californië (VS) exact datzelfde bedacht. Zonder dat ze dat van elkaar wisten, zonder contact te hebben gehad met elkaar. En dat kwam niet een paar keer voor, nee, heel wat keren. Weer zo’n voorbeeld van die onzichtbare verbintenissen!

We zijn dieper en intenser met elkaar verbonden dan we vaak zelf beseffen. Ieder van ons is een uniek persoon, maar tegelijkertijd verbonden met iedereen, met alles op de wereld. Dus in wezen is alles één op de hele wereld. Als jij een bepaald verlangen hebt, kan dat verlangen ook bij een ander tegelijkertijd zijn. Of als jij een idee hebt, heeft een ander ook dat idee.

Jij seint dat in wezen door naar die ander. Of de ander denkt er eerst aan en jij ‘pikt’ die energie op van de ander.

Zoals gezegd: we zijn dieper en intenser met ragfijne draden met elkaar verbonden dan we ons bewust zijn. Daarom weet, dat we elkaar niet alleen op persoonlijk niveau beïnvloeden, maar op elk niveau. Elke keuze die jij of ik maak, creëert een golfslag in de wereld!

Volgende week in Onzichtbare Verbintenissen: De werking er van in de praktijk!

Lieve groet,
Daisha

P.s.:

Elke  zaterdagavond beantwoord ik vragen in het programma ‘Zielsverwanten’. Het begint om 20.00 uur en is te beluisteren via internetzender Radio Merlijn www.radiomerlijn.nl Je kunt het daarna nog de hele week bij ‘Uitzending Gemist’ beluisteren: Heb je een vraag? En dat kan over allerlei kwesties gaan, jezelf, je gezin, werk, familie, droom, gezondheid, etc. stuur deze met voornaam en geboortedatum van de betrokken personen naar daisha@radiomerlijn.nl  Privacy is verzekerd, ik noem geen naam of geboortedatum in het programma. In het desbetreffende programma wordt dan je vraag beantwoord! Het gaat op volgorde van binnenkomst.