Sander en ik gaan naar de boerderijwinkel in Vierakker.
Daar hebben ze het heerlijke zomerse fruit van eigen land. Aardbeien die net snoepjes lijken, zwarte kersen vol sap, frambozen zo groot en rijp dat je ze meteen gaat opeten. Eieren net onder de kip vandaan en dat proef je! We zijn net vertrokken en rijden nog op de Voorsterklei. Het is een prachtige zomerse dag, veel fietsers die naar de mooie omgeving komen kijken en daarvan met volle teugen van genieten. Samen, naast elkaar fietsend. De weg is niet zo breed, dus vandaar dat ze de hele weg in beslag nemen. Geen probleem, als je woont op de Voorsterklei verlaag je je levenstempo. Je moet wel, anders zou je heel wat ongelukken kunnen veroorzaken. De mensen die hier niet wonen hebben vaak niet in de gaten dat er druk verkeer kan zijn.

We zijn vlak bij een stel die ons al hebben gehoord. Ze gaan achter elkaar en wat dichter aan de kant van de weg fietsen. Op datzelfde moment ziet Sander onze buurman bij zijn paarden staan. Hij toetert naar Gert Jan en na de wederzijdse begroeting rijden we langzaam langs de fietsers. Van hen, vooral van de man, krijgen we een woedende blik toegeworpen. Ze gingen toch al aan de kant! Ik vertel Sander waarom de man zo woedend is. Hoe kan het zo synchroon lopen? Sander toetert naar de buurman, die verderop in de wei staat. De fietsers hebben deze buurman niet gezien en dachten dat Sander naar hen toeterde. Vanuit welk perpectief bekijk je iets?

Later op de dag zitten we op het terras heerlijk te genieten van de verse frambozen.
Er lopen twee wandelaars op de dijk, onze richting uit. Achter hen komt op gracieuze wijze een ooievaar aanvliegen. Hij heeft zijn landingsgestel al uit om in het weiland te landen. Sander wijst er naar, omdat ik net een andere kant op keek. De wandelaars zwaaien naar ons. Hun perspectief was dat Sander naar hen zwaaide! Twee gebeurtenissen op één dag die mij er toe brachten om dit blog te schrijven. De fietser werd woedend omdat hij dacht dat hij gecorrigeerd werd door Sanders getoeter. De dames zwaaiden ons vrolijk toe, omdat ze dachten dat Sander dat naar hen deed. Terwijl iets totaal anders Sander aanzette tot beide acties.

Zo is ons leven: vanuit welk perspectief bekijk je het?
Ben je beledigd omdat ik je trutje noem? Terwijl trutje voor mij een lieve koosnaam is! Of wordt je boos als je onderweg door een ander wordt afgesneden? Terwijl het kan zijn dat deze persoon een bril nodig heeft, maar te trots – vaak mannen – om die te dragen. Waardoor hij de afstand tussen jou en zichzelf niet kan inschatten en te vlug indraait. Of aan het bumper kleven is, wat dezelfde oorzaak kan hebben: geen bril, maar wel wenselijk!
Word je boos omdat de buren alweer de radio te hard hebben aanstaan? Alle ramen wijd open, vanwege de hitte en de muziek die naar buiten galmt. Als je opgegroeid bent in een groot gezin, als je in de puberteit bent, dan is hard nog steeds zacht. In beide gevallen wens je jezelf een keer overal bovenuit te horen, dan maar met muziek. Ofwel: ik BESTA! En alsjeblieft, hoor mij. Ik wil gehoord worden, omdat ik het gevoel heb dat niemand naar mij luistert.
Heb je last van die stinkende barbecue van de buren? Voor de zoveelste keer zijn ze aan het barbecueën. Het is niet alleen de stank, maar ook de rook en de luide gesprekken. Er wordt totaal geen rekening met mij gehouden. Hier zit ik dan en mis de gezelligheid die ik hiernaast hoor. Voel eens diep van binnen of dat wellicht je ergernis is?

Vanuit welk perspectief bekijk jij de dingen?
Tja, natuurlijk vanuit mezelf, hoor ik je wellicht antwoorden. Als ik het vanuit die ander moet doen, dan heb ik geen zeggenschap meer over mijn eigen leven. Of dan heb ik het gevoel dat ik me moet opofferen voor die ander. Of nog erger: wie weet dan dat ik besta?

Ik heb een verzoek aan je – en weet dat ik niet snel iemand iets zal vragen.
Adviezen geef ik dagelijks, maar je iets dringend vragen… Dit is mijn verzoek: probeer – alleen maar eerst proberen – alle dingen waar je boos over wordt, waar je je aan ergert, dat je hindert. Dat iets met je doet waardoor je het gevoel hebt te worden gepest, getreiterd of niet in acht wordt genomen. Iets waarvan je het gevoel hebt dat er geen respect voor je is. Dat de ander je niet liefheeft en niets voor je over heeft. Dat … het kan zoveel zijn.
Probeer om het én met je eigen ogen te bekijken én met de ogen van de ander naar jou toe. Probeer het vanuit beide perspectieven te zien. Rekening houdend met de stemming waar jij in bent én die van de ander. Liggen de perspectieven erg ver uit elkaar – wat vaak het geval is – zie dan de humor die daar in zit. Of kijk je nooit naar slapsticks, naar komedies, naar filmpjes met bloopers? Jammer, het leven is zo mooi als je op die manier naar het leven kijkt. Toch hoop ik dat je, ook al is het maar één dag in je leven, op die manier naar je leven wilt kijken. Vooral zo’n dag met vele ergernissen…

Lieve groet,
Daisha