Het is zo gemakkelijk om te zeggen: ik ga scheiden. Iedereen die dit ooit heeft meegemaakt weet dat er een heel proces aan vooraf gaat. Een proces waar twijfel, onzekerheid, gekwetst zijn en alle emoties in voorkomen. Mijn proces kun je lezen in de drie vorige blogs.

Begin jaren zeventig was het nog nodig om een reden tot scheiding te hebben, nou die waren er genoeg. Tijdens mijn opname in de psychiatrische kliniek had mijn man regelmatig een liefje naar ons huis meegebracht. Mensen belden me in de kliniek op om me daarvoor te waarschuwen. Geen pretje als je machteloos bent om er wat aan te doen. Het hielp wel om tot mijn besluit tot scheiding te komen. Thuiskomend zag ik het, er waren onderbroeken blijven slingeren en er waren diverse bewijzen dat er een vreemde vrouw in ons bed had gelegen en dagen was gebleven.

Een Wonder, Engelen op mijn Pad!

De laatste weken in de kliniek gebruikte ik om werk te vinden. Ik had een paar jaar de twee supermarkten van mijn ouders geleid, dus ik dacht wie weet kan ik in een winkel beginnen. Eind 1971 was er veel werkeloosheid, ik wist dat het niet eenvoudig zou zijn. Dagelijks mocht ik drie uur zonder begeleiding naar buiten. Deze uren gebruikte ik om in de binnenstad van Arnhem winkel in winkel uit te gaan, vragend of men werk voor me had. De derde dag gebeurde er een wonder!

In de 26^ste winkel kreeg ik weer nee te horen. De moed zakte me in de schoenen en de tranen voelde ik in mijn ogen opkomen. Immers ik kon alleen maar scheiden als ik voor mezelf en de kinderen kon zorgen. Sowieso wilde ik geen bijstand, ook niet dat mijn ouders zouden bijspringen en van mijn man wist ik dat hij alles zou doen om de alimentatie niet te betalen. (Dat bleek in de jaren daarna ook.)

Ik wilde net de deur van de winkel uitlopen, toen iemand me bij de arm nam. En vroeg: ‘Wat is er met je?’ Uitgeput van telkens ‘nee’ te horen krijgen kwam mijn hele verhaal er uit, zomaar tegen een wildvreemde. Ze zei: ‘Kom maar mee dan kunnen we ergens rustig praten.’ Ze nam me mee naar een restaurantje en tijdens de koffie vroeg ze welke studies ik zoal had gehad. Het was zo vertrouwd dat ik haar alles vertelde, ook de opname in de psychiatrische kliniek, alles kwam er uit.

Ze gaf me het telefoonnummer van haar broer en vroeg me hem ’s avonds te bellen, dan kon ze hem eerst voorbereiden. De volgende dag stond ik bij de broer op de stoep voor een sollicitatie en werd meteen aangenomen. Zodra ik ontslagen zou zijn uit de kliniek kon ik beginnen als assistent van hem, de belastingconsulent, en met een goed salaris!

Bijna drie jaar lang heb ik met plezier voor hem gewerkt en veel geleerd. Toen ik eind 1974 zwanger was begon ik voor mezelf met een geweldige ondersteuning van hem. Hij en zijn zus waren Engelen op mijn pad. Hoe hij me geholpen heeft was echt geweldig! Geholpen bij de scheiding, om alles financieel te kunnen redden zonder alimentatie en ook nog klanten meegevend om een eigen bedrijf te kunnen opbouwen.

Dé Ontmoeting…

Ik was slechts vijf maanden single, in die vijf maanden was ik blijkbaar vogelvrij voor mannen. Veel mannen dachten dat ik wel behoefte zou hebben aan seks en waren geheel bereid om mij dat plezier te doen (uhm!). Weer veel geleerd in die maanden, namelijk hoe je op een nette manier een geile man de deur wijst.
In de 26ste winkel kreeg ik weer nee te horen. De moed zakte me in de schoenen en de tranen voelde ik in mijn ogen opkomen.
Mijn zoon had ik inmiddels uit Ederhorst gehaald, het centrum voor autistische kinderen. Inderdaad was hij veel slechter geworden, ik nam de volledige verantwoordelijkheid voor zijn verdere ontwikkeling. Moest ook wel want de specialist gaf me te kennen dat ik niet meer bij hem terug hoefde te komen. Hoe ik mijn zoon geholpen heb om uit de ernstige autistische storing te komen vertel ik de volgende keer.

Op 6 juni 1972 wordt er gebeld, een man staat voor de deur en vraagt: ‘Is je moeder thuis?’ Verbaasd kijk ik hem aan en zeg: ‘Je zult het met mij moeten doen.’ Grootse verwarring daarna, hij bleek te reageren op een contactadvertentie, maar had mijn telefoonnummer genoteerd van de kolom ernaast. Ik had een advertentie geplaatst om de herenfiets van mijn ex te verkopen. Dus nam ik hem mee naar de schuur en liet de fiets zien.

Om een lang verhaal kort te maken: het klikte meteen, de hele nacht hebben we met elkaar gepraat. Toen hij om vier uur naar huis wilde gaan (hij woonde na zijn scheiding bij zijn ouders), zei ik: ‘Je kunt ook op de bank slapen.’

Van het een kwam het ander! De volgende dag zijn we naar zijn ouders gereden en heeft hij al zijn spullen daar opgehaald. Drie maanden later trouwden we, op 6 september 1972. We zijn bij elkaar gebleven totdat hij op 11 februari 1993 stierf in Thailand. Een dramatisch gebeuren dat ik in mijn boek ‘Stilte… geboren in stilte’ heb beschreven.

Zijn ouders zeiden toen we kwamen: ‘Dat is echt iets voor jou om niet te vertellen dat je een vriendin hebt.’ We hebben ze nooit verteld dat we elkaar de vorige avond pas voor het eerst hadden ontmoet!

Conclusie:

• haak nimmer af als je wat wilt, al moet je het dertig keer proberen. Ook als je wanhopig wordt, omdat het niet lijkt te lukken: blijf doorgaan!
• geef je over en God kan je Engelen op je pad sturen om je te komen helpen.
• door voor jezelf op te komen kun je iedere situatie de baas. Dat leerde ik van het ‘vogelvrij zijn’ toen ik single was.
• heb je een ongelukkige relatie gehad? Geef jezelf een tweede kans en een derde en vierde enz. Net zolang tot je, net als ik, een hele fijne relatie hebt.
• denk je de ware tegengekomen te zijn? Twijfel dan niet en ga er meteen voor de volle honderd procent voor!

Wordt vervolgd: Hoe je je kind, die autisme heeft, kunt begeleiden naar een zelfstandig leven.

Lieve groet,
Daisha

Elke 1e dinsdag van de maand beantwoord ik vragen in het programma ‘Daisha Live – Vragenuur’. Het begint om 21.00 uur en is te beluisteren via internetzender Radio Merlijn www.radiomerlijn.nl Je kunt het daarna nog de hele week bij ‘Gemist’ beluisteren:

Heb je een vraag? En dat kan over allerlei kwesties gaan, jezelf, je gezin, werk, familie, droom, gezondheid, etc. stuur deze met voornaam en geboortedatum van de betrokken personen nu of uiterlijk op de maandag er voor naar daisha@radiomerlijn.nl  Privacy is verzekerd, ik noem geen naam of geboortedatum in het programma. Op de eerste dinsdag van de maand wordt dan je vraag in het programma beantwoord!