Een vrouw zei tijdens een consult tegen mij: ‘Ik kan best toestaan dat mijn man anders is…’
Mijn antwoord daarop was: ‘Het zou fijner zijn als je het vanzelfsprekend vindt dat je man anders is.’

Toestaan betekent: goedkeuren, gedogen, dulden en permissie geven. Toestaan komt vanuit je verstand, vanuit je ego. Als je iets toestaat, wil dat niet tegelijkertijd inhouden dat je er vrede meehebt. De ander mag op dat moment van jou anders zijn, maar wie ben jij omdat toe te staan. Je stelt je dan boven de ander. In het bovenstaande geval stelt de vrouw zich boven haar man. Hoe kun je dan ooit gelijkwaardigheid bereiken?
Bij ‘toestaan’ zal je het de ene keer accepteren, en een andere keer erger je je misschien.

Vanzelfsprekend betekent: uiteraard, logisch, begrijpelijk, zonder verdere uitleg, enz. Wanneer iets vanzelfsprekend is er een innerlijk weten dat de ander anders is. Vanzelfsprekend komt vanuit je hart, het is onvoorwaardelijke liefde. Je hoeft de ander niet te begrijpen, het is gewoon zo. En zo mag de ander zijn zoals die is!

Opvoeding

In de opvoeding van je (klein)kinderen en jezelf zijn de woorden ‘toestaan’ of ‘vanzelfsprekend’ een wereld van verschil. Kahlil Gibran schreef in 1923 het boek ‘De Profeet’. Met daarin een opmerkelijk heldere, realistische visie op hoe je als ouder het beste naar kinderen kunt kijken. En andersom. In ‘De Profeet’ geeft hij antwoord op de vraag van een moeder over hoe zij moet omgaan met haar kinderen. Hij schrijft:

Over Kinderen:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Ze zijn de zonen en dochters van het leven zelf,
geboren uit hun eigen verlangen.
Jij bent niet de maker, je bent de drager.

Ze zijn bij jou, maar niet van jou.
Je mag hen je liefde geven,
maar niet je gedachten.

Want zij hebben hun eigen gedachten.
Je mag hun lichamen huisvesten.
Maar niet hun Zielen,
want hun Zielen toeven in het huis van morgen,
dat je niet kunt bezoeken.
Zelfs niet in je dromen.

Neem hen als voorbeeld
en kneed hen niet naar jouw vorm.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.

Ouders, jullie zijn de bogen,
waarmee je kinderen als levende pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter spant de boog tot het uiterste,
en zijn pijlen snellen naar het doel op het pad van de oneindigheid.
Verheug je als de boogschutter hij de boog spant.
Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft,
Zo houdt hij ook van de boog die hij vasthoudt.
Tot zover Khalil Gibran.

De uitleg

De laatste regels zijn wellicht moeilijk te begrijpen: ‘De boogschutter spant de boog tot het uiterste, en zijn pijlen snellen naar het doel op het pad van de oneindigheid. Verheug je als de boogschutter hij de boog spant. Want zoals hij de vliegende pijl liefheeft, zo houdt hij ook van de boog die hij vasthoudt.’

Je was ooit zelf een pijl, nu ben je een boog. Onze kinderen trekken eigen sporen in hun tijd van leven hier op aarde. Zij hebben hun eigen Zielenopdracht en taken te doen. Als ouder ben je als een boog die dienstbaar is en de pijl zo gericht mogelijk wil wegschieten. Jij bent de perfecte boog voor deze pijl(en). Deze kinderen zijn niet voor niets door JOU hier gekomen. Niet jij bent hier de boogschutter, maar het is het Levend Bewustzijn dat doel ziet en daartoe jou – de boog dus – doet buigen en de pijlen richt. Dit vraagt om groot vertrouwen en overgave van ons als ouders. Op deze site wordt het gedicht nog uitgebreider uitgelegd!

Wat mij het meeste aanspreekt in dit gedicht is: ‘Je kinderen zijn je kinderen niet. Ze zijn de zonen en dochters van het leven zelf, geboren uit hun eigen verlangen. Jij bent niet de maker, je bent de drager.’
Ik zou er zelf bij hebben gezet: je kleinkinderen. Ook daar ben je de drager van. Ze zijn dan wel niet uit jou geboren, maar wel via de familielijn bij je gekomen. Je bent zeker niet de maker, dat is de Ziel van het kindje zelf. Een Ziel besluit zelf om op dat tijdstip, in dat gezin, in dat land op de aarde te komen. Zou er geen Ziel zijn, dan kan de baby niet ontstaan. De Ziel van ieder mens is de ‘maker’ van zichzelf.

Wanneer je je te veel hecht aan het kind, of aan wie dan ook, dan heb je kans dat je hun leven afpakt. En met ‘afpakken’ bedoel ik het volgende:
Heb vertrouwen in de eigen kwaliteiten en gaven van je (klein)kinderen. En niet alleen kinderen, maar bij iedereen. Iedere Ziel is met een eigen Levensplan gekomen, en dat kan sterk van die van jou afwijken. Ook al zou jouw Levensplan slechts een klein beetje anders zijn, en/of heb je een intense relatie met elkaar en voel je elkaar goed aan, toch blijft de ander anders. Ook wat ze nodig hebben, hun acties c.q. reacties, hun ZIJN is anders dan dat voor jouw geluk noodzakelijk is.

Jezelf heropvoeden

Wanneer een kind in zijn of haar jeugd wordt ‘geprogrammeerd’, dan betekent dat wanneer hij of zij volwassen is zichzelf weer moet heropvoeden. Oude Zielen, Hoog gevoelige mensen en degenen die uit een leven komen met veel ruzie, zullen zich snel aanpassen aan wat jij wil. Vaak zonder protest, en zonder dat je het duidelijk merkt. En dat om de harmonie te bewaren.

Jezelf als volwassene weer opvoeden is niet zo eenvoudig. Je moet je al bewust zijn dat de irritaties die je hebt naar anderen toe, of de drempels die je tegenkomt wanneer je een besluit moet nemen, meestal voortkomen uit je jeugd, of een situatie uit het verleden. Wanneer je je hebt aangepast aan de regels die werden gesteld heb je niet je eigen IK kunnen vormen. Als volwassene wil je toch graag vanuit je eigen IK leven, en niet afhankelijk zijn hoe anderen willen dat jij bent. Je wilt vrij zijn, eigen keuzes mogen maken, je leven leven zoals het bij jouw Ziel past.

Voorbeeld: Op een gegeven moment ontmoet je iemand waar je helemaal verliefd op bent. Het is zo’n fijn relatie dat je het ook fijn wilt houden. Je hebt in je jeugd geleerd, dat om de relatie fijn te houden, je moet aanpassen aan wat je ouders of opvoeders van jou wensen. Je gaat samen wonen, per dag ben je uren samen, zeven dagen in de week. En je past je (onbewust) – min of meer uit gewoonte – je aan, aan wat de ander wilt. Het kan niet anders dan dat er een moment komt dat het je te veel wordt. Je gaat je in jezelf terugtrekken of je bent een brombeer, en misschien zelfs wel allebei.

De eigen IK wil geleefd worden!

Waarom? De eigen IK, je Ziel, gaat protesteren. En dan komen de problemen, de verwijten, de heftige discussies, etc. Waaruit weer een scheiding voort kan komen. Meestal wordt dat een vechtscheiding. De ander begrijpt niets meer van je gedrag, je was nooit zo. De relatie was net zo fijn. Jazeker, maar wel omdat je je vaak aanpaste aan de ander.

Je hebt kans dat je allerlei verwijten krijgt. De ander kan dan verwijten: ‘Je ziet het verkeerd, vroeger was je nooit zo moeilijk.’ Of wat kwetsend is: ‘Je bent geen goede moeder of vader.’ Of ‘Wat word jij tegen de draad in.’ Of ‘Wat ik ook doe, het is nooit goed.’ Etc., etc.
Wat ook kan, dat jij zelf je eigen gedrag niet meer snapt, en daardoor de ander van alles gaat verwijten. Ofwel de schuld bij de ander gaat leggen, immers de ander is het niet meer eens met jou. Zo kan een hemelse relatie veranderen in een onprettige situatie, of in een hel.

Je kinderen zijn je kinderen niet, ze zijn niet je eigendom. Ze zijn gekomen om hun eigen fouten te mogen maken. Om te leven naar hun karakter, om hun littekens in hun Ziel te helen, te overwinnen. Vindt het vanzelfsprekend dat ze een eigen IK hebben. Opvoeden is in wezen slechts adviseren. Wanneer je iets wilt of eist van de ander, houdt er dan rekening mee dat jouw ideeën c.q. wensen wellicht niet overeenstemmen met het Levenspad van die ander.

Adviseren is belangrijk, en toch moet het soms een eis zijn. Een kind dat niet de korstjes van het brood wil eten, help je niet wanneer je de korstjes afsnijdt. Wanneer je als kind bijvoorbeeld niet hebt geleerd om ergens doorheen te bijten – een appel, kort gekookte groenten, de afgesneden korstjes, etc. – dan kan het zijn dat je als volwassene moeilijk met problemen kunt omgaan. Je hebt immers niet geleerd om je ‘tanden ergens in te zetten’ en net zolang met het probleem bezig te zijn dat het is ‘doorgebeten’.
En zo zijn er meer dingen die kordaatheid vereisen.

Eigenwaarde en zelfvertrouwen

Een dominante ouder, ‘kweekt’ kinderen die moeite hebben met verantwoording te dragen. Immers het kind heeft nimmer de eigen verantwoordelijkheid mogen ontwikkelen. Laat je het kind té vrij, dus dat het helemaal zelf mag bepalen hoe hij of zij leeft, dan zal het later moeilijk zijn om het leven te delen met een ander.

Immers: jezelf vrijwillig opdelen in bepaalde situaties, je leven delen met een ander of anderen c.q. compromissen sluiten, vereist flexibiliteit. Vereist dat je vanuit eigenwaarde c.q. eigen wijsheid en zelfvertrouwen leeft, en niet vastzit in gewoontepatronen. Bij gewoontepatronen heb je de neiging om deze een ander op te leggen. Ook voor jezelf kunnen gewoontepatronen behoorlijk in de weg zitten. Je voelt je niet meer vrij, en dan kan het zijn dat je de schuld daarvan bij de ander neerlegt. Terwijl je dat echt aan jezelf hebt te wijten.

Je kinderen zijn je kinderen niet…
In mijn blog https://www.daishadewijs.nl/kinderen/ kun je hier meer over lezen.

de harmonie blijft…

Er zouden heel wat problemen voorkomen kunnen worden als we weten wat onze partner, onze kinderen, onze ouders en familieleden hier op aarde komen doen. Wat hun ‘rode draad’ ofwel missie is in dit leven. Deze kan zo totaal verschillend zijn dan die van jou.

Op mijn verjaardag – zowel in mijn kindertijd als volwassene – kwamen meestal tegen de veertig mensen op visite. Ieder jaar ging ik als kind wel een paar keer uit logeren. En kwam dan in gezinnen terecht met totaal verschillende gewoonten en karakters.
Mijn leven lang word ik omgeven met vele mensen met zeer uiteenlopende karakters. Ik zie zoveel onnodige wrijvingen tussen mensen. Wanneer je elkaar begrijpt zijn er misschien nog wel kleine meningsverschillen maar de harmonie tussen elkaar wordt daardoor niet verstoord. En dat is het belangrijkste!

Hierdoor is het – min of meer vanzelf – mijn specialiteit geworden dat ik (als helderziende) ieders missie en karakter kan duiden. En ook de littekens in hun Ziel kan zien die ze hebben meegenomen uit vorige levens.

Wat zou het heerlijk zijn als je al bij de geboorte van je kindje de beschrijving van de essentie van hun Levensplan meekrijgt. De opvoeding zou zoveel makkelijker worden!
Ook wanneer je de beschrijving krijgt van je eigen Levensplan, of van je naasten of mensen waar je moeite mee hebt. Het leven zou eenvoudiger zijn, minder problemen geven, en je zou een fijne harmonische relatie hebben met jezelf en/of de ander. En wie wil dat niet?!?

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!