Veel mensen vragen zich af waarom ze juist bij deze ouders geboren zijn. Waarom is de een bij aardige, rijke, goed ontwikkelde, intelligentie ouders geboren, bij wie men zich op zijn gemak voelt en een ander bij arme ouders, of bij die erg streng zijn. Waarom heeft de één een vader, die voornamelijk met zijn carrière bezig is en nauwelijks aandacht heeft voor zijn kinderen, de ander een vader, die veel optrekt met zijn kinderen. Berust dit alles op toeval of zit er een bepaalde bedoeling achter?

Onze ouders als levensles?

De mens is op aarde om te leren zichzelf te kennen, te ontwikkelen. En vooral, om wakker en bewust te worden. Zich ontwikkelen tot een echte volwassene houdt in dat men zichzelf kent. Zelfkennis houdt in dat men zowel de goede als de minder goede eigenschappen van zichzelf kent. De meeste mensen kennen zichzelf erg slecht, vooral wat betreft de negatieve eigenschappen. De ouders zijn onze spiegels; in hen zien we als eerste die negatieve eigenschappen, die we bij onszelf niet zien.

In een toestand van diepe ontspanning is het mogelijk terug te gaan in de tijd. Bijvoorbeeld naar het moment van de conceptie en na te gaan waarom men bij deze ouders wordt geboren. Ook is het mogelijk terug te gaan naar vorige levens. En na te gaan wat voor iemand men was aan het einde van het voorlaatste vorige leven en wat de volgende stap is in de ontwikkeling.

Vrijwel altijd blijkt dat men de ouders vooral heeft om bewust te worden van de minder goede eigenschappen van zichzelf. Om te leren hoe het niet moet en daar wat aan te doen. Onze ouders zijn er ook voor om ermee om te gaan. Zij zijn een soort eindexamen-opgaven communicatie en omgangskunde. De vrienden en de partners zijn een soort ‘tentamens’ omgangskunde, de kinderen een soort proefwerkjes.

Door na te gaan waar men het moeilijk mee heeft en waaraan men zich ergert, en door naar zichzelf te kijken, kan men de eigen blinde vlekken ontdekken. En ontdekt men waaraan we moeten werken. De zaken, die we goed vinden in onze ouders zijn meestal eigenschappen die we in onszelf tot ontwikkeling willen brengen of sterker willen maken.
De vader hangt nauw samen met de linkerhersenhelft, de moeder met de rechterhersenhelft. Nauwe omgang van beide ouders met hun kinderen is daarom erg belangrijk.

Ons gezin is als los zand…

M. vraagt tijdens een consult: ‘Waarom kwam ik in dit gezin terecht? Het lijkt wel of we als los zand met elkaar zijn. Ik zie geen verbintenis tussen mijn ouders en niet tussen mijn broers en zussen. Met mijn beide broers heb ik al jaren geen contact meer.’

Ik vraag naar de namen en de geboortedata van alle gezinsleden en stem me op hen af. Ik zie dat elk van de zeven personen een totaal ander karakter heeft. Daarbij hebben ze nauwelijks overeenkomsten met elkaar. Soms komt men met zeer verschillende karakters samen in een gezin, omdat men een sterke Zielsverwantschap heeft met elkaar, maar bij deze personen was dat niet het geval. Wel dat ze enkele vorige levens met elkaar hebben gedeeld.
Zielsverwantschap hebben met elkaar is voor mij dat je in meerdere vorige levens een intense liefdesrelatie met elkaar had. En dat hoeft niet per se als partners te zijn, dat kan ook als ouder-kind- relatie, broer-zus, broer-broer of zus-zus zijn.

Wanneer ik met de Ziel van de moeder ‘praat’ vertelt ze: ‘In een vorig leven was ik non en mijn man monnik in een ander klooster. Hij kwam regelmatig naar ons klooster om groenten uit hun tuinen af te leveren. Ik was toen hoofd van de keuken, er was meteen een klik tussen ons. Op een gegeven moment werden we hevig verliefd, maar dat kon natuurlijk niet. We hebben het moeilijk gehad en besloten in een volgend leven samen te trouwen. Toen we elkaar in dit leven tegenkwamen was er meteen weer die klik. Toch heb ik lang geaarzeld of ik wel met hem wilde trouwen.

Zijn karakter en de hebberige houding naar mij vond ik niet prettig. Toch ben ik met hem getrouwd. Maar al gauw bleek dat we wel erg verschillend waren in ons denken en hoe we naar het leven zelf keken. Ik was echter al meteen zwanger en na negen maanden werd ons eerste kindje geboren. En daarna alweer gauw zwanger, tot er vijf kinderen waren, en toen vond ik het wel genoeg.

We hebben op een gegeven moment een manier gevonden om zonder ruzies met elkaar om te gaan, maar dat heeft jaren geduurd. Mijn man is nog steeds in zijn hart een monnik. Hij werkt hard om ons als gezin financieel een goed leven te hebben, maar dat is het dan. Buiten dat hij werkt moet je hem niet lastigvallen met vragen over de kinderen of met betrekking tot belangrijke beslissingen die toch af en toe genomen moeten worden. Hij heeft zich nooit met de kinderen bemoeid, dat vond hij mijn afdeling. Trouwens alles wat het gezin en het huis betreft wil hij niets mee te maken hebben.’

In enkele seconden…

Wat moeder aan me vertelt neemt slechts een paar seconden in beslag. Ik vertel M. wat ik heb ‘gehoord’. Ik ga verder met het afstemmen op de andere personen. Weer krijg ik in een paar seconden hele verhalen te horen. Het is teveel om allemaal hier neer te schrijven.

De uiteindelijke conclusie in het kort:
De vader was nog niet voorbereid op zijn taak als vader. In dit leven is hij voor het eerst getrouwd. De seks hoorde erbij, maar hij had daar telkens schuldgevoelens over. Met name omdat de vrouw waar hij ontzettend veel van hield elke keer weer moest lijden tijdens de zwangerschap en vooral bij de geboorte. Hij was alleen bij de eerste bevalling geweest, maar wat hij daarbij meemaakte vond hij afschuwelijk. De vreselijke pijn die zijn geliefde moest doorstaan. Dat nam hij vanaf dat zijn zoon was geboren zijn zoon kwalijk. Die boosheid is altijd naar hem gebleven. Ook het mensonwaardige dat de darmen van zijn vrouw werden leeg gedrukt, de poep, de stank, het schreeuwen. Kortom alles bij elkaar: hij vond het een nachtmerrie!

De vader vertelde me ook over hoe hij ten opzichte van het gezin stond. Van zijn kinderen begreep hij niets, zo eigenzinnig en brutaal. Hij wilde voorkomen dat hij ze uit boosheid zou afranselen, net zoals zijn vader dat bij hem had gedaan. Van zijn vrouw begreep hij ook niet veel, hij gaf alle liefde aan haar, maar het leek wel of hij het altijd verkeerd deed.
Elke Ziel was heel openhartig, en ieder van de kinderen hadden zo zijn c.q. haar eigen redenen waarom ze zich niet thuis voelde in het gezin.

Waarom kwam ik bij deze ouders?

Terug naar de vraag van M.: ‘Waarom kwam ik in dit gezin terecht?’
Naar aanleiding van wat ik van iedereen had gehoord, vertelde ik M.: ‘Je kwam in dit gezin omdat je Ziel wilde leren om te gaan met zoveel mogelijk verschillende karakters. Ook met mensen die je zouden afwijzen. Je Ziel kwam in dit leven om beroepsmatig mensen te begeleiden die zowel emotioneel, financieel als beroep niet meer verder kunnen. Dus ik weet niet wat voor beroep je tot nu toe hebt gehad?’ (We hadden daarover nog niet gesproken.)

M. vertelde: ‘Er vallen nu heel wat puzzelstukjes op z’n plek. Nu snap ik waarom en hoe ik met allemaal verbonden ben. En mijn werk heeft zich in de loop der jaren (M. is 56 jaar) sterk gewisseld. Maar bij elke functie was dat wat je noemt de essentie van mijn job.’

Ik moet mijn zoon loslaten…

Nog een voorbeeld: K. wil graag weten waarom zij zo’n moeite heeft met haar zoon. Ze begrijpt niets van hem. Hij is 17 jaar, wil al jaren niet meer naar school, niet werken, eigenlijk wil hij niets. Alleen maar met vrienden chillen, of op zijn kamer achter de computer. Zijn kamer wordt nooit door hem opgeruimd. Hij doet niets in huis, en verwacht wel dat alles voor hem klaarstaat. Ze vult aan dat ze ook nog alles voor hem doet, gek genoeg vind ze!

Wanneer ik me op de zoon afstem komt er een brede glimlach op mijn gezicht. Ik vertel de moeder dat ze in een vorig leven zijn bediende is geweest. En dat in dit leven deze verhouding met elkaar wordt voortgezet. Zij een pittige dame, die als een moeder voor de adellijke en rijke jongen was. In meerdere levens hebben ze een intense Zielsverwantschap opgebouwd. Een intense liefde waardoor de moeder ook niet anders kan dan zo tolerant naar haar zoon zijn.

K. vertelt me, dat ze doordat ze niet streng naar haar zoon kan zijn dit grote conflicten geeft met haar man. Die vaak zo cru tegen de zoon optreedt dat ze er woedend over wordt. Na een en ander uitgelegd te hebben, is K.’s ongerustheid: ‘Ik ben zo bang dat mijn zoon straks in de maatschappij buiten de boot valt, dat hij doodongelukkig wordt. Ook omdat hij geen enkel diploma straks zal hebben.
Hij doet precies waar hij zin in heeft. Hij was van plan om vandaag toch eens te gaan leren. Maar een vriendin belt op, heeft een probleem en hij vliegt er al naar toe. Hij doet precies waar hij zin in heeft. Ik ben bang dat ik alles verkeerd doe naar hem. Ik kan gewoon niet streng zijn. Hij heeft tegenwoordig een baantje in een restaurant, bij de afwasmachine. Zijn baas is erg lovend over hem.’

Gelukkig hoeft K. niet bang te zijn dat haar zoon het in de maatschappij niet zal redden. De bewijzen zijn er al door zijn vele vrienden, waar hij altijd voor klaar staat. De baas die lovend over hem is en ook het feit hoe hij moeder K. elke keer kan bewegen om alles voor hem te doen. Dit geeft al aan dat hij altijd geaccepteerd wordt en zal worden.
Bovendien heeft de zoon een hoge intelligentie. Doordat hij met een te laag niveau qua studie is gestart, verveelde hij zich en hoefde slechts vlak voor de tentamens er even tegen aan te gaan. K. beaamde dit, maar snapt niet dat hij al met 14 jaar niet meer naar school wilde.

Het rijke leven nog in het systeem!

De jongen wil alleen maar zinvolle dingen doen. De vakken die hij kreeg daarvan wist hij al dat hij deze nooit nodig zou hebben.
Het valt niet mee wanneer je net een rijk vorig leven hebt gehad, waarbij je niet hoefde te werken en je dag kon vullen door te doen wat je op dat moment wil.

Ik vertel K.: ‘Tegenwoordig wordt iedereen aangeraden om in het NU te leven. Je zoon doet dat elke dag, zoals je zegt ‘hij is iets van plan, maar komt er iets anders op zijn pad dan volgt hij dat’. Hij is een Nieuwetijdskind, levend in het NU, geen zorgen makend over de dag van morgen. En wie stelt hem daartoe in staat? Zijn liefhebbende moeder! En wat is het mooiste dat een kind kan krijgen qua opvoeding? Liefde en dat je je eigen Levenspad mag bewandelen. Dus lieve K. je zoon zal altijd mensen op zijn pad krijgen die als het dreigt te escaleren hem zullen helpen.’

‘Moet ik hem dan loslaten?’ vraagt moeder K.
‘Nee, niet loslaten. Het enige dat je hoeft te doen is, toestaan dat hij zijn eigen Levenspad mag volgen. Je hoeft hem niet te begrijpen om hem zichzelf te laten zijn. Ergo, je kunt hem waarschijnlijk ook niet begrijpen, omdat hij een tegengesteld Levenspad aan dat van jou heeft gekozen.’

Wat wilde jij ontdekken bij jouw ouders?
Welke mooie eigenschappen heb je je eigen kunnen maken?
Welke blinde vlekken c.q. minder goede eigenschappen van jezelf kun je via je ouders of broers en zussen in jezelf ontdekken?
Heb je inmiddels van hen geleerd hoe het niet of wel moet op jouw Levenspad?
Kijk er naar, en her-ontdek jezelf!

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!