De mens is een spiritueel wezen, dat om werkelijk spiritueel te kunnen zijn tegenslagen nodig heeft.
Als ik een tegenslag heb, doe ik het volgende: Ik registreer en laat het met rust. Dat kan een paar uur, maar soms zelfs een paar dagen zijn. (Het spreekwoord: slaap er een nachtje over is nog steeds een geweldig advies.) De eerste reactie is namelijk nooit de juiste. Deze wordt genomen vanuit teleurstelling, paniek, angst of een andere niet wenselijke bron. Dus eerst maar eens alles rustig laten bezinken.
Mijn vertrouwen dat God het leven nimmer bedoeld heeft om te lijden is heel groot. Met dat in gedachten ga ik kijken naar eventuele oplossingen. Ook al zou het slechts een eerste kleine stapje zijn. Ook daar is weer een spreekwoord voor: alle kleine beetjes helpen!
Ik stem me af op God en vraag: ‘God wat zou U doen, als U in mijn situatie zou zijn?’ Je kunt in plaats van ‘God’ ook het woord Boeddha, Allah, je Gids, je Ziel of welk woord ook gebruiken.
Of ik nu lichamelijk, emotioneel of geestelijk een tegenslag heb, dit is altijd het eerste dat ik doe. Het helpt mij om verder te gaan, het geeft me een opening naar de oplossing. Ik zie tegenslagen niet als tegenslagen, maar als een advies dat mij zegt: Zoals je nu bezig bent moet je niet verder gaan. Ga kijken wat nodig is om op een andere manier verder te gaan. Of overweeg om zelfs een totaal andere weg in te slaan.

Ik hou van spreuken. Spreuken zeggen in één zin meer dan ik in vele woorden. Zoals deze:
Besluiteloosheid en angst zijn voor de geest en de ziel wat de pijnbank is voor het lichaam.
Dit zei Nicolas Chamfort, Frans schrijver, journalist en toneelschrijver 1741-1794.
Wie wil nu op de pijnbank liggen? Toch hebben we allemaal wel eens te maken met besluiteloosheid en angst. Dit doe ik met besluiteloosheid: ik sta mezelf toe om maximaal één dag besluiteloos te zijn. Tijdens dit uitstel let ik op de signalen die op mijn pad komen. En ga ik te rade bij mijn innerlijke wijsheid. Dat betekent tijd nemen om daar naar te kunnen luisteren. Meestal weet ik het dan binnen een paar uur.

Ik heb zo’n hekel aan angst ofwel ik heb zo’n hekel aan gevangen zijn, dat ik dat meteen oplos. Hoe? Door de angst de angst te laten zijn. Angst wil je overheersen, wil je in je macht houden. Als van kinds af aan kan ik er niet tegen dat iets of iemand mij in zijn of haar macht heeft. Dat sta ik niet toe, dus ook niet door mezelf, mijn angst. Ik zeg tegen de angst: ‘Loop maar met mee, maar ga niet voor mij staan. Blokkeer me niet. Kwijtraken kan ik je waarschijnlijk niet, maar ik laat me niet door jou weerhouden om dit of dat te doen.’

Laatst belde een vrouw me en zei: ‘Ik voel me een gevangene van mijn man. Het huwelijk is al wel twintig jaar niet goed, ik voel me zo gevangen!’
En ze legde uit dat zij heel positief in het leven staat en haar man altijd maar negatief was. Na het trieste en lange verhaal gehoord te hebben, gaf ik haar als advies: ‘Ga dan bij je man weg.’ Ze gaf me als antwoord: ‘Nee, dat kan ik niet, ik ben bang dat ik hem dan zal kwetsen.’ Mijn antwoord was: ‘Maar lief, je bent een gevangene van jezelf, niet van je man!’
Door het woord ‘het’ huwelijk en niet ‘ons’ huwelijk te gebruiken geeft ze al aan dat ze er afstandelijk tegenover staat. Dit is een teken dat erop wijst dat deze vrouw haar huwelijk nooit echt eigen heeft gemaakt. Zoiets kan verschillende redenen hebben, zoals het huwelijk als praktische verbintenis zien in plaats van een liefdesband.

Nog een mooie spreuk: met Hart en Ziel. Het betekent: met je hele wezen, met liefde en toewijding. Al een heel oud gezegde, ontleend aan Mattheus XXII, 37: Ghy sult lief hebben den Heere uwen Godt met geheel uw’ herte, ende met geheel uwe ziele, ende met geheel uw’ verstandt.’ Het verstand zeggen we er nooit bij.

Met Hart en Ziel ontwikkel ik elke week – nu al bijna zes jaar lang – radioprogramma’s. Met Hart en Ziel doe ik al vanaf mijn zeventiende mijn werk. Met Hart en Ziel schrijf ik mijn blogs, adviseer ik, geef ik les. Of wel: ik leef elke dag met Hart en Ziel!

Nog een laatste spreuk: Niet de arts maar het lichaam geneest de ziekte.
Hippocrates, Grieks arts (grondlegger van de geneeskunde) 460 v.C. – 377 v.C. zei dit.
Hij was een deskundige op vele gebieden, zeker op het gebied van geneeskunde. Iedere arts moet nog steeds de eed afleggen die hij heeft opgesteld. Tot rond 2003 waren het de artsen het hier mee eens, dus met een eed van 400 jaar voor Chr.! Toen hebben ze het iets gemoderniseerd, maar de essentie bleef. Artsen onderschrijven nog steeds wat Hippocrates ongeveer 2.400 jaar geleden zei. Ik hoop dat ze als ze bij een zieke komen zich realiseren wat hij hiermee bedoelde!

Een paar tips:
Leef elke dag met Hart en Ziel.
Leg je zelf nooit op de pijnbank, ga er ook niet door of voor een ander op liggen.
Wees een spiritueel wezen en zie tegenslagen als adviezen.
Luister naar je lichaam en voel hoe je ziekte te boven kunt komen of handelen (spreektaal: hendelen).

Wil je meer weten over Zielentaal? Elke zondag om 21.00 uur vertel ik via www.radiomerlijn.nl over onze Zieleroerselen.
Je kunt het de hele week nog beluisteren via Uitzending gemist.

Zielegroet,
Daisha